مروری بر آثار و زندگی استاد ابوالحسن صدیقی خالق مجسمههای مفاخر ایران؛ “میکل آنژ شرق”
ابوالحسن صدیقی نقاش، عکاس و مجسمه ساز برجسته ی ایرانی و از شاگردان کمال الملک در سال ۱۲۷۶ در محله ی عودلاجان تهران به دنیا آمد. پدرش میرزا باقرخان صدیق الدوله از اهالی نور مازندران سال ها قبل از تولد ابوالحسن به تهران آمده و ساکن محله ی اعیان نشین عودلاجان تهران شده بود. در ادامه با مروری بر آثار و زندگی استاد ابوالحسن صدیقی با نت نوشت همراه باشید.
بیشتر بخوانید: مروری بر زندگی نجف دریابندری ؛ مترجمی به وسعت دریا
مروری بر آثار و زندگی استاد ابوالحسن صدیقی
در آغاز مروری بر آثار و زندگی استاد ابوالحسن صدیقی ابوالحسن در هفت سالگی به مدرسه ی اقدسیه رفت که از مدارس جدید بود و سعید العلمای لاریجانی آن را بنیان گذاشته بود. پس از پایان تحصیلات ابتدایی برای ادامه تحصیل به مدرسه ی آلیانس رفت و در آن جا بدون این که استاد نقاشی داشته باشد شروع به نقاشی کرد. هر چند خانواده ی اشرافی او آرزوهای دیگری برایش می پروراند و پدرش تمایل نداشت که فرزندش به نقاشی روی آورد و می گفت برای زندگی، ادامه تحصیل مفیدتر از نقاشی است اما علاقه ی بیش از حد ابوالحسن به نقاشی و طراحی موجب شد درس را در سال آخر مدرسه رها کند و همراه دوستش علی محمد حیدریان نزد کمال الملک غفاری برود و بر سر کلاس درس او در مدرسه ی صنایع مستظرفه حاضر شود.
بیشتر بخوانید: مروری بر زندگی ایران درودی ؛ بانوی نور و آینه، نقاش، نویسنده و کارگردان
پس از سه سال تحصیل در سال ۱۲۹۹ درجه ی ممتاز دیپلم گرفت و در همان مدرسه به عنوان معلم مشغول تدریس شد. شاگرد برجسته ی او علی اکبر صنعتی در مورد این دوران می نویسد: «ابوالحسن در کار هنرآفرینی آن چنان خوش می درخشد که به روایت مرحوم اسماعیل خان آشتیانی، آقا کمال الملک اغلب از سر طنز و تشویق شاگرد، او را آمیرزا ابوالحسن خان رقیب صدا می کرد!»
بیشتر بخوانید: مهدی اخوان ثالث متخلص به م.امید , حقیقت امر این است که ما کارهای نیستیم
در ادامه مروری بر آثار و زندگی استاد ابوالحسن صدیقی باید گفت در سال ۱۳۲۹ صدیقی به انجمن آثار ملّی پیوست. در این دوران او چهره نگاری از مشاهیر علمی و ادبی ایرانی را به انجام رساند و مجسمه های ماندگاری از این مشاهیر ساخت. چهره نگاری از سعدی، بوعلی سینا، فردوسی و حافظ حاصل این دوران است. او سرانجام در سال ۱۳۴۰ از دانشگاه تهران بازنشسته شد اما تمام هم و غم خود را به مجسمه سازی اختصاص داد.
در مروری بر آثار و زندگی استاد ابوالحسن صدیقی نباید از قلم انداخت که استاد با سفر به ایتالیا برای کسب مهارت در مجسمه سازی موفق شد مجسمه های ماندگاری در ایتالیا بسازد. مجسمه ی نادر و همراه اش در آرامگاه نادرشاه مشهد و مجسمه ی فردوسی در میدان فردوسی تهران و مجسمه ی خیام پارک لاله تهران، مجسمه ی مرحوم ساعی، مجسمه ی سعدی، مجسمه ی یعقوب لیث صفاری، مجسمه ی ابن سینا، مجسمه امیرکبیر و … حاصل این سال ها است. جالب است که مجسمه فردوسی در سال ۱۳۳۸ در ایتالیا به طول ۳ متر ساخته شده و سنگ آن از جنس سنگ مرمر کارارا از نایاب ترین سنگ هاست. مجسمه ی برنزی نادرشاه افشار و همراهان او در باغی به مساحت بیش از ۱۴ هزار متر مربع در مجاورت آرامگاه نادرشاه ساخته شده است.
بیشتر بخوانید: مروری بر زندگی سهراب سپهری , در به روی بشر و نور و گیاه و حشره باز کنیم.
بیشتر بخوانید: زندگینامه ضیاءالدین دری ؛ خالق کیف انگلیسی درگذشت …
پس از فعالیت های بیشمار او، در سال ۱۳۷۰ کمیسیون ملّی یونسکو در ایران تصمیم گرفت از آثار صدیقی عکس برداری و کتابی منتشر کند. کتاب در سال ۱۳۷۳ منتشر شد و او یکسال بعد در ۲۰ آذر ۱۳۷۴ درگذشت. پس از مرگ او سفارش ساخت مجسمه ای از او به فرزندش فریدون صدیقی داده شد که این تندیس نیم تنه هم اکنون در دانشکده ی هنرهای زیبا قرار دارد. در سال ۱۳۸۸ نیز تندیس نیم تنه ی دیگری از این هنرمند در جزیره ی کیش و در قطعه ی گذر هنرمندان برپا شد. ابوالحسن صدیقی که لقب هایی چون پدر مجسمه سازی معاصر ایران و میکل آنژ شرق را بر دوش دارد، مجموعاً بیش از ۸۳ مجسمه ساخته است.
بیشتر بخوانید: مروری بر زندگی هوشنگ پزشک نیا ؛ نقاش پیشگام ایرانی
در انتهای مروری بر آثار و زندگی استاد ابوالحسن صدیقی باید متذکر شویم که سال گذشته در روز دوشنبه ۱۵ آبان گرامیداشتی از ابوالحسن صدیقی به مناسبت یکصد و بیستمین سالگرد تولّد خالق مجسمه های مفاخر ایران با سخنرانی آیدین آغداشلو و با رونمایی از سردیس استاد صدیقی و نمایش فیلم مستند «سرآمد» در سالن سینما تک موزه ی هنرهای معاصر تهران برگزار شد.
یادش گرامی.
بیشتر بخوانید: بهمن محصص کیست؟ من دست شاگردی را میشکنم که بلد نباشد لیوان را شبیه لیوان بکشد.
بیشتر بخوانید: مروری بر زندگی عباس کاتوزیان نقاش رئالیست و فیگوراتیو معاصر