با نازلی عظیمی آشنا شوید؛ مدیر عامل شرکت Bioniz به ارزش ۴۰۰ میلیون دلار
بعد از انقلاب ، نازلی عظیمی با ویزای دانشجویی به ایالات متحده آمد. او اکنون مدیرعامل شرکت Bioniz Therapeutics، -یک شرکت بیوتکنولوژیکی در در ارواین کالیفرنیا با ۲۰ میلیون دلار سرمایه- که با هدف توسعه انواع جدیدی از داروها برای مبارزه با بیماری های سرطان و خود ایمنی مانند سلیاک و آلوپسی ایجاد گردیده است. قبل از راه اندازی Bioniz در سال ۲۰۱۰، او در خط تولید محصولات مراقبت از پوست خودش، مشغول کار بود. او از سود حاصل از این کسب و کار برای راه اندازی Bioniz، که در حال حاضر ۱۳ کارمند دارد، استفاده کرد.
بعد از انقلاب ، نازلی عظیمی با ویزای دانشجویی به ایالات متحده آمد. او اکنون مدیرعامل شرکت Bioniz Therapeutics، -یک شرکت بیوتکنولوژیکی در ارواین کالیفرنیا با ۲۰ میلیون دلار سرمایه، که با هدف توسعه انواع جدیدی از داروها برای مبارزه با بیماری های سرطان و خود ایمنی مانند سلیاک و آلوپسی ایجاد گردیده است. قبل از راه اندازی Bioniz در سال ۲۰۱۰، او در خط تولید محصولات مراقبت از پوست خودش، مشغول کار بود. او از سود حاصل از این کسب و کار برای راه اندازی Bioniz، که در حال حاضر ۱۳ کارمند دارد، استفاده کرد. در حال حاضر بیونیز هیچ درآمدی ندارد، نازلی میگوید قبل از اینکه بتواند یک دارو برای فروش تولید کند، به حداقل ۳۰۰ میلیون دلار نیاز دارد. در این مصاحبه که ویرایش و تدوین شده و توسط بیزینس اینسایدر منتشر شده، او توضیح می دهد که چقدر برای نتیجه گرفتن از کارش شوق و انرژی دارد!
نازلی عظیمی
آدامز: چگونه در موسسه ملی سلامت (ایالات متحده) مشغول به کار شدید؟
عظیمی: با یکی از قبل آشنا بودم، او از صداقت و اشتیاق من خوشش آمد. و این را هم اضافه کنم که من بورسیه تحصیلی برای فوق دکترا در آمریکا را هم گرفته بودم.
آدامز: چگونه کار شما در آن مکان منجر به ایجاد شرکت خودتون شد؟
عظیمی: در NIH (موسسه ملی سلامت)، روی یک بیماری عصبی نادر به نام HTLV کار می کردم، چیزی شبیه به ام اس. بورسیه من تبدیل به یک شغل شد، به عنوان یک پژوهشگر. که ذهنیت بزرگی از بیماری های سیستم ایمنی بدن به من منتقل کرد. و به فکر ساختن دارو برای این بیماری ها شدم.
آدامز: پس از NIH به کجا رفتی؟
عظیمی: من در مرکز تحقیقات سرطان فرد هاچینسون در سیاتل کار کردم تا پاسخ سیستم ایمنی بدن به ویروس “هرپس” را بررسی کنم. این نقطه عطفی برای من بود. احساس می کردم باید مولکولی بسازم که بتواند چندین مشکل را در سیستم ایمنی حل کند. اما من هیچ چیز درباره نحوه انجام کسب و کار نمی دانستم. بنابراین من به یک استارت آپ پیوستم.
آدامز: شما کجا کار کردید و چه یاد گرفتید؟
عظیمی: من مدیر علمی NuGene در ایروین، کالیفرنیا بودم. آن تست ژنتیکی را برای مدیریت شیوه زندگی ارائه می دهد، به شما می گوید که چه نوع ویتامین هایی لازم دارید، یا چگونه رژیم غذایی و فعلیت های خود را تغییر دهید. از لحاظ علمی این کار بزرگی نبود، اما من یاد گرفتم که چگونه شرکت را ثبت کنم، چطور پول جمع کنم، و چگونه با سرمایه گذاران صحبت کنم.
آدامز: فکر راه اندازی بیونیز از آنجا شروع شد؟
عظیمی: من با یکی از دوستام در سال ۲۰۰۸ یک شرکت مراقبت از پوست، Dermaheal USA را راه انداختیم. هدفم این بود که سرمایه بدست بیاورم تا شرکت بیوتکنولوژی خودم را راه اندازی کنم.
آدامز: چگونه این کار را انجام می دادید؟
عظیمی: ما کرم های مرطوب کننده و کرم های چشم با کیفیت بالا را از طریق دفاتر پزشکان، آمازون و برخی از فروشگاه ها می فروختیم. از ابتدا سودآور بودیم. درآمد ما نزدیک به یک میلیون دلار بود و سه کارمند داشتیم.
آدامز: آیا شما در آن کسب و کار فروشنده بودید؟
عظیمی: این یک شراکت با یک دوست بود. من توزیع را در ایالات متحده انجام دادم.
آدامز: آیا تجربه ایی از اداره کردن کسب و کار به دست آورده ایی که در بیونیز به شما کمک کند؟
عظیمی: من یاد گرفتم که هر دلار را چگونه بچرخانم، نحوه مدیریت امور مالی، چگونگی جستجوی بهترین کارکنان، چگونگی راه اندازی ساختار شرکت، چگونگی دستیابی به سرمایه گذاران، را هم یاد گرفتم. من تصمیم گرفتم که سرمایه گذار نباشم، اما در مورد سهام خصوصی و سرمایه گذاری چیزهای زیادی یاد گرفتم.
آدامز: چقدر سرمایه لازم بود تا بیونیز را بسازید؟
عظیمی: من ظرف سه سال، نیم میلیون دلار سرمایه گذاری کردم. سپس نیم میلیون دلار دیگر را از طریق دوستان و خانواده افزایش دادم. پس از آن شروع به جمع کردن سرمایه از دیگر سرمایه گذاران کردم.
آدامز: چرا شما ابتدا سرمایه گذاری نمی کردید؟
عظیمی: ایده ما جدید بود ما در حال تلاش برای کشف کردن آنچه برای رفع مشکلات ایمنی بدن ضروری است، بودیم. و سه سال به طول انجامید تا نشان دهیم داروهایی وجود دارد که دارای این عملکرد هستند. در طول آن دوره ما یک پلتفرم فناوری ساخته ایم که به ما اجازه می دهد داروهای مختلف را مهندسی کنیم.
آدامز: آیا سخت بود که به عنوان یک بنیانگذار زن پول را فراهم کنید؟
عظیمی: بسیاری از موانع سر راهم بودند. من یک مهاجر بودم، و لهجه داشتم. من از دانشگاه آمده بودم و سابقه فعالیتی در زمینه زیست شناسی نداشتم. اما من می دانستم که چه فناوری برای میلیون ها بیمار مفید می باشد. من به برخی از سرمایه گذاران فرشته که با صنعت داروسازی آشنا هستند برخورد کردم. آنها داستان من را باور کردند و به من اعتماد کردند. این اولین پرش بود. پس از آن ما از طرف Takeda، بزرگترین شرکت داروسازی ژاپن، تامین مالی شدیم.
آدامز: چه مدت طول خواهد کشید تا کارایی داروهای خودتون را ثابت کنید؟
عظیمی: ما باید چندین آزمایش بالینی انجام دهیم. و این بستگی به نوع بیماری دارد. ما داروهای متعددی در خط تولید داریم. یکی برای آلوپسی است که باعث می شود افراد موهای خود را از دست داده و سپس طاس شوند. در ایالات متحده آمریکا ۶۰۰،۰۰۰ بیمار مبتلا به آلوپسی وجود دارد و هیچ دارویی تایید شده توسط FDA وجود دارد. اختلالاتی به نام سیتوکین ها وجود دارد که یک نوع پروتئین هستند. ما این سیتوکین ها را هدف قرار می دهیم با این امید که بتوانیم پاسخ ایمنی را به حالت عادی بازگردانیم. ما قصد داریم یک سال تحقیق در مورد آلوپسی را شروع کنیم.
آدامز: زمان انجام آزمایش بالینی چه قدر طول می کشد و بعد از آن چه اتفاقی می افتد؟
عظیمی: اثبات این ایده یک سال و نیم طول می کشد. سپس باید آن در تعداد زیادی از بیماران آزمایش شود. در مورد آلوپسی ممکن است این تعداد ۱۰۰۰ نفر باشد. و باید پنج سال در این مسیر باشیم. ما همچنین در مورد بیماری سلیاک و T Cell leukemia کار می کنیم.
آدامز: چقدر پول برای تدارک مطالبات مورد نظر خود لازم دارید؟
عظیمی: سیصد یا چهارصد میلیون دلار.
آدامز: چگونه این پول را با یک محصول اثبات نشده فراهم می کنید؟
عظیمی: گروهی از سرمایه گذاران با جیپی پر هستند که با این موضوع آشنا هستند.
آدامز: اگر شما نتوانید این سرمایه گذاران را متقاعد کنید، چه می کنید؟
عظیمی: راه های دیگری برای تامین مالی این شرکت وجود دارد. شما می توانید به یک شرکت داروسازی بگویید، من این دارو را دارم ، به من کمک کنید تا بتوانم آن را توسعه و ترویج دهم.
آدامز: آیا شما تعجب کردید الیزابت هولمز توانست پول زیادی برای کمپانی ترانوس به دست آورد؟
عظیمی: من شگفت زده شدم اما چند مسئله وجود داشت. هیچ نشریه علمی درباره کار او وجود نداشت. صنعت ما داده ها را هدایت می کند.
آدامز: گام بعدی شما چیست؟
عظیمی: برای انجام آزمایشات بالینی، داده های خوبی تولید می شود،وقتی ما یک خط تولید سالم داشته باشیم، می توانیم برای کشف داروهای دیگر تمرکز کنیم و بعد از آن می توانیم گام بعدی را برداریم.
آدامز: با وجود این بازارهای بزرگ، آیا فقط دارو می خواهید عرضه کنید؟
عظیمی: نه. ما به دنبال بیماری هایی هستیم که تکنولوژی ما می تواند در آنها تاثیر گذار باشد. تنها دو تا پنج هزار بیمار T cell leukemia در ایالات متحده وجود دارد. که به اصطلاح یک بیماری نادر هست. شما فقط باید ازمایشات بالینی را با ۱۰۰ نفر انجام دهید. این یک کار فوق العاده است، زیرا بیماران مبتلا به این بیماری توسط شرکت های بزرگ داروسازی نادیده گرفته می شوند. برای Bioniz می تواند یک فرصت بازار ۲۰۰ میلیون دلاری باشد. ما می توانیم این دارو را مستقلا تجاریش کنیم. من می توانم ۱۰۰ میلیون دلار برای تولید دارو برای این نوع بیماری اختصاص دهم.
آدامز: چرا یک سرمایه گذار روی یک داروی با چنین بازار کوچکی ریسک می کند؟
عظیمی: برای بیماری های نادر، شرکت های دارویی مبلغ ۶۰۰ هزار دلار یا ۱ میلیون دلار برای یک دارو هزینه می کنند. اگر بیماران من نادر باشند، به معنی افزایش قیمت دارو برای آن است.
آدامز: چه کسی می تواند یک میلیون دلار برای یک دارو بپردازد و چقدر اخلاقی است که این هزینه را بپردازد؟
عظیمی: شرکت های بیمه پرداخت خواهند کرد. از آنجا که آنها آن را به ندرت انجام می دهند، می توانند از آن بترسند. من نمی گویم خوب است یا بد. این بحثی است که می توانیم داشته باشیم. اما به عنوان یک کسب و کار، آن را باید در نظر گرفت.
آدامز: آیا می توانید این شرکت را قبل از هرگونه درآمدی بفروشید؟
عظیمی: احتمال دارد. اما برای یک شرکت بیوتکنولوژی مانند بونیز، بیشتر احتمال موفقیت وجود دارد، وما به عنوان یک شرکت مستقل همچنان ادامه می دهیم.
اگر به شما بگویم که بیماری آلوپسی یک فرصت ۱ میلیارد دلاری در بازار است، و قبل از وارد شدن به بازار، داروی این بیماری آماده برای استفاده، و فقط باید آخرین مرحله از یک آزمایش بالینی را پشت سر بگذارد، آن وقت شما می توانید ارزش آن را درک کنید.
دانلود فیلم
۱۶ فروردین ۱۳۹۷ at ۳:۱۵
فیلم لالالند که فوق العاده بود
مرسی از معرفی فیلم ها