تیاتر ایران

تئاتر رامشدگی کاری از پویان باقرزاده ؛ “گپی دوستانه در باب مهاجرت”

نمایش رامشدگی که در قالب اولین سالانه هنرهای بینارشته ‌ای تهران (سابِت) چندی پیش به روی صحنه رفت و چند روز نیز در سالن “تیاتر مستقل” اجرا داشت. گمان می رود با توجه به استقبال خوبی که از این نمایش شد، در آینده ای نزدیک شاهد اجراهای بیشتری از آن در یکی از سالن های تیاتر در تهران باشیم.

تئاتر رامشدگی کاری از پویان باقرزاده

در این نمایش یکی از راک استارهای شناخته شده نیز به علاوه ی بازیگران به ایفای نقش می پردازد. “کینگ رام” نوازنده ی سبک راک پست پانک است که کار خود را در سال ۱۳۸۵ با گروه هایپرنوا (Hypernova) در تهران آغاز کرد. کارگردان نمایش رامشدگی نیز “پویان باقرزاده” کارگردان و تهیه کننده ی این نمایش است.

بیشتر بخوانید: نگاهی به تئاتر نفر دوم کاری از مهین صدری ؛ همیشه باید یه نفر دومی باشه…

رامشدگی را می توان نمایشی درباره ی موضوع “مهاجرت” دانست. مهاجرت از موضوعاتی است که همواره در ادبیات و سینما به آن پرداخته شده است اما شاید رسانه ی تیاتر در این مورد حداقل در کشور ما کار نکرده است. پس اولین چیزی که می تواند “رامشدگی” را برای هر مخاطبی جذاب کند، موضوع آن است. موضوعی که در جامعه ی ما از زمان قاجار تا به امروز مطرح بوده است.

بیشتر بخوانید: نگاهی به تئاتر دیابولیک؛ رومئو و ژولیت به بهانه اجرای مجدد

تیاتر «رامشدگی» کاری از پویان باقرزاده
تیاتر «رامشدگی» کاری از پویان باقرزاده

“رامشدگی” با استفاده از موسیقی، ویدئو و پرفورمنس توانسته اثری قابل تامل جلوه کند. قابل تامل به این معنا که وقتی با “رامشدگی” در صحنه مواجه می شوید، موضوع و حال آدم هایی را می بینیم که شامل خود ما، اطرافیان و … می شوند و این نمایش چنان برای مخاطب ایرانی آشنا است که هر کدام از تماشاگرهای آن خاطره ای در باب این موضوع و حتی شبیه به اتفاقات رخ داده در داستان را به یاد دارند و می توانند آن را بازگو کنند. کارگردان این نمایش نیز به نظر می رسد که بر این موضوع واقف بوده است و برای همین همواره خواسته تماشاگر را در اجرا به گونه ای سهیم کند. این سهیم کردن از پیش از شروع اجراهای “رامشدگی” در فضای مجازی توسط اعضای گروه این نمایش ایجاد شده بود. آن ها در شبکه اجتماعی اینستاگرام سوالاتی را مطرح کردند که ذهن مخاطب خود را آماده کرده و کنجکاو می نمود.

بیشتر بخوانید: تحلیل نمایشنامه چهار صندوق نوشته ی بهرام بیضایی

مسئله ی اصلی این نمایش همانطور که گفته شد، موضوع مهاجرت است. مهاجرت چند نسل از آدم های ایرانی که هر کدام به دلیلی وطن خویش را ترک کرده اند. مهاجرت خود خواسته و مهاجرت اجباری هر دو در این نمایش دیده می شوند. نسل جوان قبل از انقلاب ، بعد از انقلاب و دلایل مهاجرت کردن آن ها جداگانه مطرح می شود اما ارتباطی بین تمام این نسل ها و تمام این مهاجرت ها وجود دارد. این همان نقطه ای است که شاید نقطه ی قوت “رامشدگی” باشد.

تیاتر «رامشدگی» کاری از پویان باقرزاده
تیاتر «رامشدگی» کاری از پویان باقرزاده

بیشتر بخوانید: نگاهی به سی و ششمین جشنواره تئاتر فجر ؛ ” نور، صحنه، حرکت”

شخصیت های نمایش هر کدام از نقطه ای متفاوت با دنیاهای متفاوت نشان داده می شوند اما عنصری به نام “خانه” آن ها را هر چند دور اما به هم نزدیک می کند. در این میان یک شخصیت خارجی هم وجود دارد که این شخصیت همسر سابق یکی از شخصیت هایی است که مهاجرت کرده است. این فرد نیز با ازدواج با یک مهاجر وارد یک دنیایی شده که شبیه به دنیای مهاجران ایرانی است. او از کشور دوری می آید، مقصد او ایران بوده و مقصد شخصیت های دیگر جاهایی غیر از ایران بوده است. اما چه چیز در این میان این شخصیت را با دیگر شخصیت های نمایش “رامشدگی” همسو می کند؟ این اتفاق شاید به این دلیل جا افتاده و با بقیه ی عناصر همگون شده که، در این نمایش ما بیشتر از این که با ملیت هر شخصیت مواجه باشیم با حال هر کدام از آن ها و خواسته های آن ها مواجهیم که این موضوع هم مرز پذیر نیست.

شخصیت های نمایش “رامشدگی” انسانند. آن ها هر کدام به دلیلی در سراسر دنیا پراکنده شده اند و زندگی چند گانه ای را تجربه کرده اند. آن ها برای پیدا کردن خواسته ها و حتی پیدا کردن گمشده خویش، عازم سفری شده اند. هر کدام از این شخصیت ها چیزهایی بدست آورده، وجوهی از خود را پیدا کرده اند اما چیزهای دیگری را از دست داده اند. در نمایش “رامشدگی” بازیگرانی چون: سیامک احصایی، سعید زارعی، کیارش خداشناس، رام و امیررضا رنجبران حضور دارند.

بیشتر بخوانید: خرس های پاندا به روایت یک ساکسیفونیست که دوست دختری در فرانکفورت دارد

بیشتر بخوانید: تحلیل نمایشنامه پادشاه می میرد اثر اوژن یونسکو، چنگ اندازی به بودن و وجود

بیشتر بخوانید: تحلیل نمایشنامه اولئانا نوشته‌ی دیوید ممت، همان جایی که ترجیح می دهم آنجا باشم

صدف پیکامی

صدف پیکامی متولد 1365 تهران دارای دیپلم، لیسانس و فوق لیسانس تئاتر(ادبیات نمایشی)

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا