استفاده از مواد شیمیایی در ظروف تفلون مشکلات بسیاری را، خصوصاً برای زنان باردار، به همراه دارد. اسید پروفلوئوروکتانوئیک در بسیاری از مواد مصرفی به کار می‌رود، از بسته بندی های غذایی گرفته تا وسایل آشپزی. این ماده‌ی شیمیایی، مضرات بسیاری به همراه دارد که عمده‌ترین آن‌ها تولد نوزادان کم وزن است. در ایالات متحده از سال ۲۰۰۳ به بعد به تدریج استفاده از این ماده کم و کمتر شد تا آن که در سال ۲۰۱۴ به کلی دیگر از آن در هیچ ماده‌ای استفاده نشد.
محققان از اطلاعات برگرفته از یک تحقیق، جهت تعیین سطح اسید پروفلوئوروکتانوئیک (مواد شیمیایی در ظروف تفلون) در زنانی که در سن بارداری بودند، بهره گرفتند. همچنین اطلاعات مربوط به وزن نوزادان را از منابع دولتی فراهم کردند. سطح اسید پروفلوئوروکتانوئیک در سال‌های ۲۰۰۷-۲۰۰۸ در اوج خود بود و این میزان تا سال ۲۰۱۴ همواره سیری سقوطی را طی کرده بود. اسید پروفلوئوروکتانوئیک در سال ۲۰۰۷، دلالت بر ۵ درصد نوزادان کم وزن و در سال ۲۰۱۳ بر ۰٫۵ نوزادان کم وزن می‌کرد.
آن‌گونه که محققان برآورد کرده‌اند، از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۴، از تولد ۱۱۸ هزار و ۹ نوزاد کم وزن پیشگیری شده است. دکتر ترسا ام.آتینا، یکی از دانشمندان دانشگاه نیویورک در همین باب می‌گوید: باید بر نقش آژانس حفاظت از محیط زیست در ارتباط با این موضوع تأکید کنیم. آن‌ها بودند که با در نظر گرفتن برنامه‌ای مناسب، صنعت را وادار به در نظر گرفتن سلامت عمومی جامعه کردند.
تصحیح:
در متن گفته شد که محققان برآورد کرده‌اند که از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۴ از تولد ۱۱۸ هزار و ۹ نوزاد کم وزن جلوگیری شده است، اما گویا این صحیح نیست. واقعیت این است که امکان جلوگیری از تولد این تعداد نوزاد کم وزن در آن برهه وجود داشت و می‌شد جلوی تولد این تعداد نوزاد را گرفت.
