علمی

حافظه انسان بزودی با ایمپلنت مغزی تقویت خواهد شد!

ایمپلنت مغزی

گاهی اوقات همه ما در به خاطر آوردن رویداد ها دچار زحمت می شویم . اما برای افرادی که دارای بیماری های شدیدتر مانند دمانس (زوال عقل) و بیماری آلزایمر هستند، حاد بودن مشکلات حافظه شان می تواند به معنی تغییر رویه عادی زندگی آنها باشد. دانشمندان طی چند سال اخیر به این نتیجه رسیده اند که ممکن است امواج الکتریکی بتوانند خاطره افرادی که دارای مشکلات حافظه هستند را بهبود بخشند. آنها در این زمینه به نتایج چشمگیری رسیده اند. برای اولین بار یک ایمپلنت مغزی در بیماران (انسانی)، عملکرد حافظه آنها را بهبود داده است

۰

گاهی اوقات همه ما در به خاطر آوردن رویداد ها دچار زحمت می شویم. اما برای افرادی که دارای بیماری های شدیدتر مانند دمانس (زوال عقل) و بیماری آلزایمر هستند، حاد بودن مشکلات حافظه شان می تواند به معنی تغییر رویه عادی زندگی آنها باشد. دانشمندان طی چند سال اخیر به این نتیجه رسیده اند که ممکن است امواج الکتریکی بتوانند خاطره افرادی که دارای مشکلات حافظه هستند را بهبود بخشند. آنها در این زمینه به نتایج چشمگیری رسیده اند. برای اولین بار یک ایمپلنت مغزی در بیماران (انسانی)، عملکرد حافظه آنها را بهبود داده است (ایمپلنت: قرار دادن و یا تعمیر (بافت و یا یک شی مصنوعی) در بدن یک فرد، به خصوص توسط عمل جراحی می باشد).

ایمپلنت مغزی - راهکاری تکنولوژیک برای یاری مغز در فراموشی ها

ایمپلنت مغزی – راهکاری تکنولوژیک برای یاری مغز در فراموشی ها

ایمپلنت مغزی راهکاری برای مبارزه با فراموشی

مغز های سالم ورودی های حسی را با ارسال سیگنال های الکتریکی از طریق چندین منطقه در مرکز حافظه (که با نام هیپوکامپ شناخته می شوند) به خاطرات تبدیل می کنند. این فرایند مانند یک بازی تلفنی است: زمانی که یک سیگنال به هر منطقه می رسد، آن را دوباره رمزگذاری می کند، پس هنگامی که آن را به مقصد نهایی خود می رساند، سیگنال کاملا متفاوت از آن چیزی می شود که در آغاز سفر بود. زمانی که جایی از هیپوکامپ دچار صدمه یا آسیب می شود، این سیگنال نمی تواند به مقصد برسد و مانع شکل گیری حافظه می شود. به همین دلیل افراد مبتلا به این بیماری های مزمن که این قسمت از مغز آنها تحت تاثیر قرار گرفته است اغلب نمی توانند خاطرات جدیدی ایجاد کنند، حتی اگر آنها هنوز هم بتوانند وقایع پیش از آسیب دیدن مغزشان را به یاد بیاورند.

در سال ۲۰۱۵، محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و مرکز پزشکی Wake Forest Baptist اعلام کردند که آنها موفق شده اند که با تقلید از مسیر این سیگنال ها یک ایمپلنت مغزی برای  بازگرداندن حافظه ایجاد کنند. برای آزمایش اثر بخشی آن، این تیم ۹ نفر را که مبتلا به صرع بوده اند را به کار گرفتند که قبلا برنامه ریزی شده بود الکترود ها را در مغزشان بگذارند تا تشنج های مزمن را درمان کنند، زیرا افزودن یک الکترود بیشتر از یک بار امکان پذیر نمی باشد.

مادامی که بیماران با استفاده از الکترودهای حافظه که در مغز آنها کاشته شده بود، خاطرات جدیدی را به وجود می آوردند، تیم سیگنال های الکتریکی ایجاد شده توسط مغز بیماران را که در دو منطقه مختلف هیپوکامپ ایجاد می شد، را تفسیر می کرد. بعد، سیگنال ها را به مدل کامپیوتری که برای فرایند تقلید حافظه ایجاد کرده بودند، می دادند و تماشا می کردند که چگونه دستگاه سیگنال ها را از یک منطقه به منطقه بعدی تفسیر و ترجمه می کند. و همزمان این عمل را با مسیری که مغز به طور واقعی طی می کند مقایسه می کردند. در طی صدها آزمایش، مدل دقیقا پیش بینی می کرد که چگونه سیگنال ها تفسیر و ترجمه می شوند (با دقتی حدودا ۹۰ درصدی).

یافته های جدید در تجربه ایمپلنت مغزی

مطالعه سال ۲۰۱۵  فقط نشان داد که احتمال انجام این کار هست. گام بعدی این بود که اثبات شود این کار عملی می باشد. برای انجام این کار تیم ۲۰ بیمار مبتلا به صرع را استخدام کرد تا الکترودها را به مغز آنها وارد کنند. بعد، سیگنال ها را در مغزشان ثبت کردند، از آنجا که آنها تمرینات حافظه را انجام داده بودند، این کار برای آنها بسیار شبیه مطالعه قبلی بود. سپس از بیماران تست حافظه دیگری گرفته شد، به جز این زمان، آنها سیگنال های الکتریکی طراحی شده را از طریق هیپوکامپ، در حدود یک سوم تمرینات ارسال کردند.

تحریک مغزی در تمام بیماران، به طور متوسط ۱۵ درصد بهبودی در حافظه کوتاه مدت و ۲۵ درصد حافظه کاری را به دنبال داشت. فقط مطمئن شوید که این مدل کامپیوتری بود و نه اینکه الکتریسیته صرفا این کار را انجام داده، بلکه این آزمایش را با اتخاذ تصادفی الکتریسیته انجام دادند. این یادآوری حافظه را بدتر می کند، نه بهتر، و نشان می دهد که این واقعا طراحی آنها بود که سبب این اتفاق شد.

هدف ایمپلنت مغزی در درجه اول معطوف افرادی می شود که از مشکلات حافظه شدید رنج می برند و در قدم بعدی اینکه، این یک جراحی بسیار خطرناک برای افرادی است که فقط می خواهند این عمل به آنها کمک کند تا اسامی افراد را در جشن ها و مهمانی ها فراموش نکنند. اما این امکان وجود دارد که این تکنولوژی برای سایر بیماری های مربوط به مغز نیز استفاده شود. برای مثال، ممکن است با مطالعه سیگنال های مغز تولید شده در بینایی یا حرکت، یک ایمپلنت مغزی برای این مهارت ها نیز ساخته شود.

منبع: curiosity.com

برای درج دیدگاه کلیک کنید

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پربازدیدترین‌های این هفته در نت‌نوشت

برو بالا