دومین نمایشگاه بین المللی خودرو تهران از صبح دیروز؛ مورخه ۹۶/۹/۶ به روی عموم بازدید کنندگان باز شد. طی این رویداد شاهد حضور پر رنگ برند های گمنامی بودیم که نمایشگاه را جولانگاه کمپانی های چینی، هندی و حتی تایوانی کرده بودند.
متاسفانه بر طبق روال برگزاری نمایشگاههای بینالمللی؛ مشکلات و معضلات به میزانی چشمگیر هستند که حتی نمایشگاه خودرو که مبالغ در گردش زیادی را در بر میگیرد(نسبت به کتاب و…) باز هم از این گزند در امان نمانده است.
در این گزارش به بررسی شرایط برگزاری نمایشگاه و شرکتهای مرتبط با این صنعت در ایران شامل حاضرین و غایبین خواهیم پرداخت.
کلان ترین مشکلی که می توان به آن در نگاه اول اشاره کرد، بحث موقعیت مکانی نمایشگاه شهر آفتاب است که کماکان باعث سردرگمی و تحمیل ترافیک به مخاطبین می شود. مسئله ای که در جانمایی قدیم نمایشگاه بین المللی هم به چشم می خورد و بر اساس نگاهی گذرا این مطلب را در ذهن میآورد که این مشکل باید سال به سال افزایش چشم گیری داشته باشد.
دومین مسئله؛ مکانیزم ورود و احترام به مخاطب است؛ بازهم هیچ برنامهریزی و مدیریتی در آن به چشم نمی خورد. از صفهای طویل مسیر پارکینگ تا صفهای بلیط فروشی و ارائه بلیط. برای این صفوف مسیری طراحی نشده بود و مردم مجبور به گذر از فضاهای نامناسب می شوند(فضاهای سبز، فضاهای خاکی بدون کفسازی، محلهای نیمه احداث شده و…).
می توان چنین استنباطی کرد که درآمدزایی مهمترین المانی است که در برگزاری دومین نمایشگاه بین المللی خودرو تهران مد نظر بوده است! گویی مسئولین برگزاری نمایشگاه صرفا به فکر درآمد بودند و به پشتوانه حضور ناچارانه مردم حتی برای دستیافتن به درآمدزایی نیازی به ارائه خدمات، رقابت و حتی ارائه سادهترین حقوق شهروندی ندیده اند.
برند های خودرو سازی در نمایشگاه بین المللی خودرو:
مسئله حائزاهمیت حضور برند ها و شیوه سرویسدهی آنها در دومین نمایشگاه بین المللی خودرو تهران است که از چند منظر می توان به آن نگریست:
غائبین نمایشگاه؛ برندهایی مانند BMW که با پرشیا خودرو ویا Kia که با اطلس خورد نیامدند و حتی آرین موتور که هیچکدام از محصولات میتسوبیشی را برای نمایش قرار نداده است. نیسان هم با جهان نوین آریا در این نمایشگاه حضور نداشت. حتی شاید گل سرسبد این غیبتها را عدم حضور آسان موتور و کرمان موتور به عنوان نمایندگیهای هیوندای در ایران دانست. عدم حضور این برندها سبب تبدیل نمایشگاه این دوره به جولانگاه برندهایی شده است که مردم هیچگاه به انها اعتماد کافی را نداشته اند و حتی بالعکس؛ منتظر حضور برندهایی با کیفیت تر و حتی درسطح برترینهای جهان بوده اند.
نکته جالب دیگر حضور ناقص برندهای مختلف در این نمایشگاه است؛ ستاره ایران که نمایندگی رسمی محصولات بنز شناخته می شود، عملا به جز معرفی E200 جدید آن هم با درب های قفل و شیشه های دودی بسته چیز جدید و بیشتری نسبت به عکسهای موجود در فضای مجازی به نمایش نگذاشته است. همچنین داتیس خودرو که نمایندگی محصولات ولوو در ایران به شمار می آید، تنها به ارائه یک خودرو از محصلات ولوو بسنده کرده است که به نظر می رسد این اتومبیل هم (با پلاک شخصی و دربهای قفل) با بیمیلی تام و تمام در این نمایشگاه حضور دارد.
از حضور های نسبتا موفق می توان به شرکت ماموت خودرو اشاره کرد که علاوه بر ارائه محصولات کِشنده خود، بالاخره توانست با ارائه دو محصول از کمپانی فولکس واگن (پاسات و تیگوان) حضور رسمی این برند را پس از سال ها در ایران استارت بزند. همچنین نگین خودرو توانست با رونمایی از مگان جدید، بخش قابل توجهی از مخاطبین دومین نمایشگاه بین المللی خودرو تهران را جذب خود کند؛ غرفه ای که با دستودلبازی تمام به منظور تجربه کامل از تمامی ماشین های این برند؛ آماده پذیرایی کامل و حداکثری از مراجعه کنندگان خود شده است.
از دیگر حضور های موفق در دومین نمایشگاه بین المللی خودرو می توان به آرین موتور تابان اشاره کرد؛ با ارائه جدیدترین محصول DS در ایران (DS 7 CrossBack) که عملا توانست بر اعتبار خود در این نمایشگاه بیافزاید و جذابیت و حرارت خاصی به فضای سرد نمایشگاه ببخشد.
همچنین شرکت پاکرو که نمایندگی محصولات هیبریدی هیوندای را در اختیار دارد با رونمایی از هویوندای سوناتا هیبرید ۲۰۱۸ بخشی مهمی از توجهات نمایشگاه را به سمت خود برگردانده است.
اما، عدم حضور حداکثری برند های معتبر سبب گردیده که تمرکز اصلی دومین نمایشگاه بین المللی خودرو روی برندهای تازه وارد چینی، هند و حتی تایوانی برود. حضوری که بر خلاف میل و رغبت مصرف کننده و با تحمیل شرایط اقتصادی نامناسب کنونی، سال به سال پر رنگ تر می گردد.
گروه بهمن که سالها مونتاژ محصولات مزدا در ایران را به عهده داشت، پس از دوران گذارش به جای مزدا با برند Haval در این نمایشگاه حضور پیدا کرده است. برندی چینی اما با قیمتی که در سالهای آتی حتی حسرت خرید اتومیبل چینی را هم به دل مصرفکننده ایرانی خواهد نهاد.
کامل ترین برند چینی که در دومین نمایشگاه بین المللی خودرو شرکت کرده خودرو سازی BIAC چین است که با ارائه انواع و اقسام محصولات خود در غرفه ای با مساحت زیاد پذیرای مخاطبینش برای تجربه و استفاده از این محصولات است.
اما شاید نکته عجیب این نمایشگاه حضور دو برند تایوانی و هندی به نام های لوکس ژن و ماهیندار بود. برند هایی که بر خلاف میل مردم و به اجبار شرایط وارد بازار ایران می شوند و مردم علی رغم میل باطنی مجبور به پرداخت پول و استفاده از آنها هستند.
و اما بزرگترین برند های خودرو سازی ایرانی، ایرانخودرو و سایپا با غرفههای نسبتا بزرگ در این نمایشگاه حضور یافته اند. سایپا بالاخره توانست اولین محصول مشترک خود با سیتروئن یعنی C3 را رونمایی کند. خودوریی با ظاهری جذاب که در کنار قیمت گذاری منطقیش (زیر ۱۰۰ میلیون تومان) می تواند فروش و استقبال خوبی را تجربه کند. اما ایرانخودرو با شریک تجاری خود پژو در غالب شرکت ایکاپ بازهم ۲۰۰۸ و ۵۰۸ را به نمایش گذاشته و تنها نکته مثبت این غرفه را می توان رونمایی از مدل مفهومی پژو اگزالات دانست.
از نگاهی دیگر؛ دو غرفه خودرو سازان مطرح ایرانی را نه نمایشگاه بلکه شعبههای نمایندگی فروش آنها باید دانست. گویا پس از ۴۰ سال حضور انحصاری در بازار بکر و بیرقیب ایران ابدا به فکر ابداع، ایدپردازی، بازاریابی حرفهای، خدمات دهی صحیح و هزاران نکته قابل تامل دیگر نیستند و تنها تمایل به فروش و ارائه همان محصولات قدیمی، بی کیفیت و پر سود به شیوه و مکانیزم گذشته خود را داشته، دارند و خواهند داشت.
به صورت کلی و در نهایت؛
دومین نمایشگاه بین المللی خودرو تهران را می توان تحت الشعاع چندین عامل مهم دانست، تغییرات مداوم نرخ ارز و جدیدتر از آن بسته بودن سایتهای ثبت سفارش شرکتهای جهانی سبب عدم حضور نمایندگی های برند های معتبر شده است که این مهم باعث عدم اعتماد مخاطبین و سردرگمی مردم و نمایندگیها شده است. مسئله ای که به گفته برخی از نمایندگان حاضر در نمایشگاه قرار است (احتمالا) از نیمه دوم آذر ماه حل گردد.
مسئله مهم آخر؛ تب و تاب این روز های برای تغییرات تعرفه واردات خودرو است، تعرفه ای که باز هم به بهانه واهی حمایت از خودروی تولید داخل ارائه شده است. که بازهم جامعه مصرف کننده ایرانی را باید به عنوان بزرگترین، ناچارترین و آسیبدیدهترین گروه در ارائه این طرح نچندان خوشایند برشمرد.
تعرفه ای که در صورت اعمال؛ خرید خودرو با کیفیت روز دنیا را برای همیشه به آرزویی دست نیافتنی برای عموم مردم بدل خواهد کرد و این مسئله در شرایطی مطرح میشود که عموم مردم از تولیدات داخلی رضایت کافی ندارند و البته که گوش شنوایی هم در مدیران و سردمداران کمپانی های خودرو سازی داخلی وجود ندارد.
