سال ۲۰۱۵ بود که تبثا بویاجیان به همراه گروهی از ستاره‌شناسان پی به رفتار عجیب ستاره‌ای در آن سوی کیهان بردند. نام علمی این ستاره KIC 8462852 است که البته با نام کاشف رفتار عجیب آن یعنی بویاجیان و تبی نیز خطاب میشود. این ستاره ۱۴۸۳ سال نوری از زمین فاصله دارد و مطابق تصویر ذیل در صورت فلکی ماکیان درست در کنار خوشه باز NGC 6866 واقع شده است.
مدعیان فرضیه آخر، توجیهشان این است که الگوهای نامنظم روشنایی این ستاره، جایی برای مطرح کردن سایر فرضیات باقی نمی‌گذارد و احتمال وجود ابرسازه‌های موجودات بیگانه که به منظور ذخیره انرژی در اطراف این ستاره مستقر شده‌اند را تقویت میکند. این موضوع باعث شد تا در سال ۲۰۱۶ بویاجیان، اخترشناس دانشگاه ییل به کمک اندروسیمیون، تیمی به منظور بررسی دقیق نوسانات نوری این ستاره تشکیل دهند.
بویاجیان در ادامه بررسی‌های خود با استفاده از تلسکوپهای قدرتمند اسپیتزر و سویفت ناسا این ستاره را در طول موجهای ماوراء بنفش و فروسرخ بررسی کرد و همچنین ستاره دبی در طیف نور مرئی (قابل رویت توسط انسان) نیز توسط تلسکوپ غول پیکر رصدخانه آیریس رؤیت شد.
این بررسی‌ها نشان داد که افت روشنایی این ستاره در گستره نور فرابنفش خبر از وجود غبار پیراستاره‌ای میدهد. اندازه ذرات تشکیل دهنده این غبار نه خیلی کوچک و نه خیلی بزرگ هستند و به همین سبب گردوغبار اطراف دبی قادر به پوشش کامل همه طول موجهای نور نیست.
اما هنوز هم این یافته پاسخ مناسبی برای کاهشهای کوتاه مدت ۲۰ درصدی شدت نور این ستاره که توسط تلسکوپ کپلر مشاهده شد، نمی‌باشد. و عجیبتر از آن اخترشناسان، علاوه بر کاهش نور این ستاره در مقاطعی شاهد افزایش درخشش آن نیز شده‌اند که این رفتار عجیب بخش عمده‌ای از نظریات مطرح شده را از درجه اعتبار ساقط و یا لااقل بسیار ضعیف میکند. یافته‌های اخیر با جزئیات بیشتر در نشریه نجومی آستروفیزیکال ذکر شده است.
