لژیون دونور و بانوی ایرانی؛پری صابری
تعدد هنر درمیان بانوان ایرانی کم نیست همچنین بانوان هنرمند نیز دردوره های مختلف تاریخی در سرزمینمان کم وبیش نقش آفرینی داشته اند.
از آنجایی که نمایش نامه کرگدن یکی از بهترین کتابهاییست که تا به حال خوانده ام و چندی یکبار به سراغش می روم و چند صفحه ای از آن را باخود مرور می کنم ، تصمیم گرفتم از مترجم و گردآورده هنرمند و زبردست این نمایش نامه خانم پری صابری یادی کنم.
بانو صابری متولد کرمان ،یکی از چهار بانوی ایرانی که موفق به دریافت جایزه لژیون دونور شده است .
که بالاترین نشان ارزشی فرانسه می باشد که درسال ۱۸۰۲ ناپلئون بناپارت بنیان گذارآن بود.
نمایش های او همانند اسطوره ای در میان آثار بانوان می درخشد .سبک کارهای ایشان بسیار قدرتمند و پیرو ادبیات اصیل ایرانیست .دردوره ای که نمایش در ایران با بازگشت دانشجویان رشته تاتر وسینما از کشورهای خارجی به وطن مواجه شد و تغییرات چشمگیری و البته پیشرفتهای جالبی در این زمینه داشتیم پری صابری که نمونه ای از این دانشجویان بود شروع به فعالیت در این ورطه کرد. واز اولین اقدامات او که باکمک حمیدسمندریان انجام شد تاسیس تالار نمایش مولوی بود .هرچند که بازیگری ، طراحی صحنه و ترجمه از دلمشغولی های او بود .اما گویا برای نوشتن ماهرانه زاده شده بود .
« هویج فرنگی » اولین اثر او بود که برروی صحنه رفت که به دلیل نبود سالن در سفارت فرانسه اجرا شد . و استقبال خوب بینندگان از این نمایش و نقد ابراهیم گلستان و جلال آل احمد راه را برای مسیر کارگردانی این بانوتاحدودی هموارساخت .
پس از انقلاب مدت پنج سالی که ایشان در ایران به سر نمی بردند زمان کافی والبته انگیزه برای پرداختن به ادبیات کهن فارسی داشتند .که زمینه ساز نگارش نمایش هایی از متون عطار و مولوی و فردوسی و . . . شد. «هفت شهر عشق » نمایشی بود که درتابستان ۱۳۷۴ در کاخ گلستان برروی صحنه رفت کاری که از آثار عطارنیشابوری اقتباس شده بودونمادی از هفت مرحله رسیدن به سلوک عرفانی بود همان هفت مقدسی که در ادبیات ایران به خصوص درآثار بزرگان عرفان به چشم می خورد . یوسف وزلیخا ، رستم واسفندیارو بیژن و منیژه وشمس پرنده ، مرغ باران . . . آثار ادبی اصیل ایرانی همه در زیرقلم این بانوی عزیز به صحنه کشیده شده اند .
علاوه بر آثار قدیمی و اصیل نمایش هایی همچون « من به باغ عرفان » و « من از کجا عشق از کجا» نیز به ترتیب برگرفته از آثار سهراب سپهری و فروغ فرخزاد می باشند که تسلط ایشان برروی متون فارسی نو را نیز نشان می دهد .
رقص و موسیقی زنده و دکورهای خاص از ویژگی های نمایش های بانو صابری است . که در بیشتر آثارشان به چشم می خورد .
نمایش آنتیگونه نیز ازجمله کارهای پر طرفدار و ماهرانه ایشان است که علاوه بر ایران در ایتالیا نیز بسیار طرفدار داشت و نشانه شوالیه فرانسه را از آن ایشان کرد.
خواندن کتب و آثار ایشان و صد البته دیدن نمایش ها خالی از لطف نخواهد بود . ولی جدای از اینها، کتاب کرگدن با ترجمه و مصاحبه ایشان با اوژن یونسکو رابرای دوستداران نمایش های سنگین پیشنهاد می کنم.
