تیاتر ایران

مروری بر تئاتر نامه های عاشقانه از خاورمیانه کاری از کیومرث مرادی

این روزها در سالن تیاتر مستقل تهران، تئاتر نامه های عاشقانه از خاورمیانه به کارگردانی کیومرث مرادی، نویسندگی کیومرث مرادی، پوریا آذربایجانی و محمّد مساوات، با بازی بازیگرانی چون هانا کامکار، آزاده صمدی و پانته آ پناهی ها به روی صحنه می رود. در ادامه با تحلیلی بر تئاتر نامه های عاشقانه از خاورمیانه با نت نوشت همراه باشید.

تئاتر نامه های عاشقانه از خاورمیانه شامل خرده روایت هایی از سه شخصیت زن است که هر کدام به نوعی قربانی جنگ و خشونت شده اند. نمایشی که سال گذشته در تماشاخانه ی پالیز با بازی طناز طباطبایی، هانیه توسلی و پانته آ پناهی ها و همچنین حدود ۴ سال پیش در شهر مینیاپولیس آمریکا به زبان انگلیسی و بازیگران غیر ایرانی روی صحنه رفته است.

بیشتر بخوانید: مروری بر تئاتر سه خواهر ساخته حسن معجونی؛ به همراه مروری بر نمایشنامه‌های آنتون چخوف

تئاتر نامه های عاشقانه از خاورمیانه کاری از کیومرث مرادی
تئاتر نامه های عاشقانه از خاورمیانه کاری از کیومرث مرادی

مروری بر تئاتر نامه های عاشقانه از خاورمیانه

تئاتر نامه های عاشقانه از خاورمیانه در آمریکا برنده ی دو جایزه شد و مورد استقبال مخاطبان و منتقدان قرار گرفت. در ایران نیز اثر تحسین شده ی سال ۹۵ توسط منتقدان و تماشاگران لقب گرفت و در سی و پنجمین جشنواره بین المللی تیاتر فجر کاندید بهترین موسیقی شد و پانته آ پناهی‌ها برای این اجرا به عنوان بهترین بازیگر سال از سوی انجمن بازیگران خانه تیاتر انتخاب شد.

بیشتر بخوانید: تعزیه چیست ؟ تعزیه و سمبولیسم، تئاتر مذهبی و تاریخی

البته که میان نمایش امسال و سال گذشته تفاوت هایی وجود دارد؛ از آن جمله که پرده ی اول نمایش سال جاری، داستان دختری کرد است که والدین اش را در جنگ از دست داده و نمایش سال گذشته داستان زنی است که همسرش را که از نظامیان آمریکا در افغانستان بوده در جنگ از دست داده است. مرادی در نمایش سال گذشته اش در پالیز از قابلیت ویدیو پروژکشن برای تصویر کردن اشعار شاملو روی پرده استفاده کرده که همان زمان هم مورد نقد منتقدان واقع شد، به همین دلیل این را در نمایش امسال حذف کرده است.

عنوان تئاتر نامه های عاشقانه از خاورمیانه جذاب است و مخاطب تا حدودی می تواند از آن به کلیت محتوا پی ببرد، محتوایی که حاوی نوعی زخم و تروماست. خاورمیانه که خاستگاه تمدن بشری بوده، در روزگار کنونی به شدت درگیر جنگ و خشونت است و بیشترین قربانیان این اتفاقات زنان و کودکان هستند.

بیشتر بخوانید: نقدی بر تئاتر اعتراف کاری از شهاب حسینی

تئاتر نامه های عاشقانه از خاورمیانه مونولوگ محور است. اثر طراحی صحنه ی مینیمالی دارد و همین نکته، فضا را برای پرواز پناهی ها در پرده ی آخر فراهم می کند. طراحی پرواز بر عهده ی ارشا اقدسی از بدلکاران نوین ایران بوده و پناهی ها با فیزیک و بدن آماده ی خود به عنوان ابزار کارش از عهده ی این صحنه به خوبی بر می آید. در ابتدا چشم بندهایی به تماشاگران داده می شود و تعجب همه را بر می انگیزد اما در پرده ی سوم مخاطب از این غافلگیری لذت می برد. به جز پرده آخر، آنچه که مخاطب را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد موسیقی اثر است. موسیقی متشکل از زنان نوازنده ای که هانا کامکار سرپرستی و خوانندگی آن ها را بر عهده دارد. موسیقی بار دراماتیک نمایش را به دوش می کشد.

به طور کلی فمینیسم به عنوان رویکرد نمایش به معنای گستره ای از جنبش های مختلف است که همگی هدف مشترکی را دنبال می کنند و آن برابری حقوق میان زن و مرد است. این جنبش عمدتاَ از اواخر قرن ۱۸ میلادی آغاز شد، زمانی که مردم با این موضوع به طور جدی مواجه شدند. مرادی در صحنه ای که از پشت پرده ها اسید را به صورت پناهی ها در نقش زیبا، زنی که قربانی تحجر و عقب ماندگی فرهنگی شده، می پاشد گویی بر ظلمی که توسط مردان بر زنان در طول تاریخ اعمال شده و می شود صحه می گذارد.

بیشتر بخوانید: تحلیل تئاتر اگه بمیری نوشته فلوریان زلر، کاری از سمانه زندی نژاد

امید است که با افزون شدن چنین نمایش هایی البته در سطحی بالاتر و قوی تر زنان به حقوق فراموش شده ی خود آگاه و در صدد احقاق حقشان بربیانند.

تئاتر نامه های عاشقانه از خاورمیانه کاری از کیومرث مرادی
تئاتر نامه های عاشقانه از خاورمیانه کاری از کیومرث مرادی

بیشتر بخوانید: تحلیلی بر تئاتر زبان تمشک های وحشی کاری از شیوا مسعودی

بیشتر بخوانید: نمایشنامه خواب در فنجان خالی اثر نغمه ثمینی ؛ شخصیت‌های دوگانه و جهان‌های موازی

نهال حق دوست

نهال حق دوست هستم، لیسانس معماری و فوق لیسانس پژوهش هنر و علاقمند به ادبیات، تئاتر، سینما، معماری، موسیقی و فلسفه.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا