هوش مصنوعی مرحله بعدی تکامل انسان است؛ هراس از آن بی معنی است!
تصورات غلط ما راجع به هوش مصنوعی با پیدایش این علم شروع شده و کماکان ادامه دارد …
باز هم بشریت خود را فریب داد تا گمان برد که این دوران، پایان کار انسان است. این که انقلابی بزرگ در زمینه تکنولوژی با عنوان هوش مصنوعی عهده دار مشاغل انسانی می شود و ما را از چهره زمین محو می کند. هر چند که این تعجب آور نیست.
تکنوفوبیا (علم هراسی) یک پدیده جدید نیست. این ویژگی برجسته ی هر تغییر تکنولوژیکی است که ما در دوران مدرن گذرانده ایم. مردم همیشه از این که با ماشین جایگزین شوند ترسیده اند. نگرانی های بیش از حد از این ترس جمعی، مشخص نیست که درست باشد.
در حقیقت، هر انقلاب تکنولوژیکی منجر به رشد در رفاه، استانداردهای زندگی، برابری اجتماعی و سایر تاثیرات مثبت شده است. آیا این انقلاب متفاوت است؟ آری ! اما به طرز دیگری.
هوش مصنوعی انسان را موجودی بی مصرف بار نمی آورد، و همانطور که بعضی از آینده نگران اذعان داشته اند در اجتماع باعث هرج و مرج نخواهد شد. ولی باید قبول کنیم که تا قبل از این تحولی از این قبیل در زندگی انسان ها نبوده است.
امروزه تکنولوژی همه چیز را در اختیار گرفته از جمله اقتصاد، سیاست، جمعیت شناسی… همچنین جنگ ها، فرهنگ ها ، مشاغل و تاریخ را شکل می دهد و می توانیم بگوییم که بخش لاینفکی از جامعه شده به گونه ایی که ما هم نوعی از آن به شمار می آییم. با این حال، بخشی از بشریت که تکنولوژی تاثیر قابل ملاحظه ایی روی آن نگذاشته، قوه ادراک و شناخت ماست.
تاکنون تکامل ما فیزیولوژیکی بوده، ما در لایه های اضافی مغز، نحوه ایستادن و سایر ویژگی های فیزیکی برای انطباق با شیوه زندگی تغییر ایجاد کرده ایم. اکنون، ما به یک نقطه در زمان رسیده ایم که تکامل فیزیولوژیکی نمی تواند با سرعت ادامه پیدا کند.
نگاه کنید که انسان از کجا به کجا رسیده و چه دنیای دقیق و پیچیده ای ساخته است. جهان در حقیقت، بسیار پیچیده تر از مغز ما است.
در جامعه مدرن امروزی، ما هنوز هم با مغز خزنده ( مغز بدوی ) که از صدها هزار سال پیش با آن عمل می کردیم، عمل می کنیم. و نمی تواند به شناخت های نادرست ما که توسط این مغز قدیمی هدایت می شوند کمکی کند اما نمی توان اینگونه تصور کرد که تمام محرک های آن اشتباه باشد. این ممکن است بزرگترین علت افسردگی در جامعه مدرن باشد.
اینجاست که هوش مصنوعی پا به عرصه می گذارد.
تغییر الگوی آینده فقط یک انقلاب تکنولوژیکی نیست. این یک انقلاب تکاملی است. این بزرگترین تغییر در تکامل انسان تا به امروز می باشد و ما را به یک گونه خوب تبدیل خواهد کرد.
هوش مصنوعی جایگزین انسان نمی شود و با ما رقابت نخواهد کرد. در عوض، ما آن را در شناختمان به کار می گیریم و با ان ادغام خواهیم کرد. تکامل ما از بیولوژیکی به تکنولوژیکی تغییر خواهد کرد. پس این کامپیوتر نخواهد بود که فوق العاده هوشمند می شود بلکه این انسان است که فوق العاده هوشمند تر می شود.
هوش مصنوعی ممکن است ترسناک به نظر آید. اما نمی توان آینده بشریت و آن را جدا از هم تصور کرد.
تا به امروز، تکنولوژی زندگی ما را ساده تر، امن تر، سریع تر و راحت تر ساخته است. هر نوآوری برای ما ابزاری بوده تا کارهای بیشتر را در بازده زمانی کمتر انجام دهیم. هر انقلاب تکنولوژیکی مقیاس پیشرفت انسان برای نسل بعد است. ما هرگز با یک تکنولوژی که شناخت و هویت انسان را به چالش بکشاند مواجه نشده ایم.
این تکامل تکنولوژیکی باعث ایجاد اختلالات شناختی بین سیستم بیولوژیکی ما و دنیای اطراف ما می شود. من فکر نمی کنم که ما بتوانیم به راحتی در یک جامعه بسیار هوشمند بدون اینکه فوق العاده هوشمند باشیم کار کنیم.
آبا این بد است؟ اینطور فکر نمی کنم. مانند کشاورزی که قبل از انقلاب صنعتی تصور می کرد وقوع یک قحطی گسترده حتمی است. اکنون ما هم فکر می کنیم که شناخت ما در همین حد راکد است. و این به این معنی است که مرزهای هوش انسان صدها هزار سال پیش کشیده شده است.
تکامل هوش مصنوعی اشتباهات ما را ثابت و برای درست کردن آنها تلاش می کند. ما تقریبا همه چیزهای متعلق به سیاره مان و تا حدودی پیرامون آن را می شناسیم. و هیچ نظری نداریم که زمان، فضا و سرانجام زندگی چیست.
ما وارد دورانی می‌شویم که توسط بشر نوع ۲ اداره می شود که هوش و ارتباط بیشتری با محیط دارد، درباره خود بیشتر می داند، نسخه ایی متحد و یکپارچه از گونه های ماست که مرزهای دانش را در می نوردد و به سوال هایی که یرای مدت ها بی جواب مانده پاسخ می دهد.
