ورزش انفرادی یا گروهی ؟ کدام برای سلامتی مفیدتر است؟
هر نوع فعالیت ورزشی برای شما خوب است، اما تمرین کردن در گروه شما را بیشتر ترقی می دهد. شما دوست دارید به باشگاه ورزشی بروید, بزنید به جاده یا خودتان تمرین کنید؟ یا ترجیح می‌دهید که در یک کلاس پرجمعیت فیتنس همراه با تنفس افراد و حرکات موزون باشید؟ ورزش انفرادی یا گروهی ؟
اهمیتی ندارد که شما علاقه به انجام چه نوع فعالیت ورزشی دارید. با داشتن فعالیت فیزیکی هیچ گونه افت سلامتی نخواهید داشت. اما تحقیقات نشان می دهد که اگر شما به تنها یی ورزش می کنید احتماًلا مقداری از مزایای سلامتی تمرین گروهی را از دست می‌دهید.
یا ترجیح می‌دهید که در یک کلاس پرجمعیت فیتنس همراه با تنفس افراد و حرکات موزون باشید؟
هر نوع فعالیت ورزشی برای شما خوب است، اما تمرین کردن در گروه شما را بیشتر ترقی می دهد. شما دوست دارید به باشگاه ورزشی بروید, بزنید به جاده یا خودتان تمرین کنید؟ یا ترجیح می‌دهید که در یک کلاس پرجمعیت فیتنس همراه با تنفس افراد و حرکات موزون باشید؟ ورزش انفرادی یا گروهی ؟
اهمیتی ندارد که شما علاقه به انجام چه نوع فعالیت ورزشی دارید. با داشتن فعالیت فیزیکی هیچ گونه افت سلامتی نخواهید داشت. اما تحقیقات نشان می دهد که اگر شما به تنها یی ورزش می کنید احتماًلا مقداری از مزایای سلامتی تمرین گروهی را از دست می‌دهید.
ورزش انفرادی یا گروهی ؟
در حال حاضر می‌دانیم که فعالیت ورزشی برای سلامت روح و روان مفید است. ویژگی هایی مانند ارتقا در خواب و خلق و خوی، افزایش نیروی جنسی و بالا بردن سطح انرژی و هوشیاری ذهنی از جمله مزایای ورزش کردن است. در مطالعه‌ای جدید محققان در جست و جوی آن بودند که آیا فعالیتهای گروهی می‌تواند به دانشجویان پزشکی کمک کند یا خیر ؟
برای این تحقیق, ۶۹ دانشجوی پزشکی به یکی از ۳ گروه تمرین پیوستند.
یک گروه به مدت ۳۰ دقیقه حرکات تقویتی و تمرینهای فیتنسی را حداقل یک بار در هفته و در صورت تمایل همراه با تمرینهای اضافی انجام دادند.
گروه دیگر تمرینهای انفرادی انجام دادند. افراد به صورت انفرادی یا حداکثر با ۲ حریف تمرینی حداقل ۲ بار در هفته تمرین کردند.
در گروه آخر دانشجویان هیچگونه فعالیت ورزشی به غیر از پیاده روی یا دوچرخه سواری برای رسیدن یه محل مورد نیاز انجام ندادند.
محققان سطح استرس و کیفیت زندگی دانشجویان را از نظر روحی روانی، فیزیکی و احساسی از شروع این مطالعه و هر ۴ هفته اندازه گیری کردند. تمام دانشجویان، این تحقیق را با یک سطح و اندازه از سلامت روحی آغاز کردند.
بعد از ۱۲ هفته، در فعالیت ورزشی گروهی رشد و بهبود در تمام ۳ نوع کیفیت زندگی مشاهده شد. به همان میزان خوب هم سطح استرس در آنها پایین آمده بود.
در مقایسه، در فعالیتهای انفرادی تنها کیفیت روحی و روانی زندگی بهبودی پیدا می کند. با وجود اینکه فعالیت ورزشی آنها چیزی در حدود یک ساعت در هفته بیشتر از فعالیت گروهی بود.
برای گروه کنترل هم نه سطح استرس و نه کیفیت زندگی تا انتهای مطالعه تغییر زیادی نکرد.
این مطالعه محدودیتهایی دارد، از جمله اندازه کوچک آن که تنها شامل دانشجویان پزشکی است.
همچنین دانشجویان اجازه داشتند که گروه فعالیت ورزشی خود را انتخاب کنند بنابراین امکان دارد که از نظر فیزیکی و یا شخصیتی تفاوت هایی بین گروه ها و افراد وجود داشت. و بی شک بر روی نتایج تاثیراتی نیز داشته است. بنابراین نتایج باید با هوشیاری دیده شود. اما تحقیق بیانگر قدرت تمرین گروهی بود. این مطالعه در شماره نوامبر مجله انجمن استئوپاتی آمریکا منتشر شد.
هم زمان ورزش کردن
تحقیقات دیگر روی تمرینات گروهی فشرده تمرکز کرده اند به خصوص تمرین کردن همزمان در محیط های عمومی و یا مطالعه بر روی حد آستانه درد و عملکرد ورزشکاران تحقیقی در سال ۲۰۱۳ در مجله‌ی بین‌المللی ورزش و روانشناسی ورزش بیان کرد که محققان مردم را به ورزش کردن برای ۴۵ دقیقه در حال رانندگی تشویق کردند.
در پایان آن فصل افرادی که جزء گروه بودند و فعالیتهای ورزشی شان را طبق برنامه گروهی انجام داده بودند نسبت به افرادی که به تنهایی تمرین کرده بودند حد آستانه‌ی بالاتری داشتند و حد آستانه در افرادی که با هم گروهی خود و یا با غریبه‌ها تمرین کرده بودند افزایش پیدا کرد.
محققان فکر می‌کنند که افزایش حد آستانه‌ی درد به دلیل ترشح مقدار زیادی آندورفین است. هورمون شادی در افرادی که با یک فرد دیگر همزمان فعالیت داشتند ایجاد می‌شود. این نوع تحرکات هماهنگ شده که رفتار همزمان نیز شناخته می‌شوند را می‌توان در دیگر فعالیتهای گروهی ازجمله بازی کردن، مراسم مذهبی و رقصیدن مشاهده کرد. همچنین می‌توانند عملکرد شما را تقویت کنند به خصوص اگر با دیگر افراد گروه صمیمی باشید.
در تحقیقی در سال ۲۰۱۵ میلادی در PLoS ON محققان متوجه شدند که ورزش راگبی(فوتبال آمریکایی) بازیکنانی که در طول گرم کردن حرکات هماهنگ شده با یکدیگر انجام می‌دهند، عملکرد بهتری در بازی دارند.
این ورزشکاران در حال حاضر عضوی از یک تیم صمیمی و متحد راگبی هستند.
محققان فکر می‌کنند که حرکات هماهنگ شده با یکدیگر در طول گرم کردن روابط اجتماعی بین آنها را نیز قوی و مستحکم می‌کند. محققان بیان می‌کنند که این کار می‌تواند درک ورزشکاران از درد و ناراحتی همراه با خستگی را تغییر دهد. این روند به فرد اجازه می‌دهد سخت‌تر تلاش کند و عملکرد بهتری داشته باشد.
بنابراین وقتی شما توسط چرخش‌های دایره وار هماهنگ و آهنگ یکنواخت محاصره شده‌اید مانند رقص چرخشی، قادر به بهره بردن از نیروی همزمانی هستید.
تمام کلاسهای گروهی مانند هم تشکیل نمی شوند
پائول اسابروکس دکترای سلامت رفتاری پروفسور دانشگاه نبراسکا مراکز پزشکی پی برد که ورزش چه تأثیری بر کیفیت زندگی، تعاملات اجتماعی، مزایای فیزیکی و افراد با تمرینات مرتب دارد. در مقاله‌ای بازبینی در سال ۲۰۰۶ میلادی درباره‌ی ورزش و روانشناسی ورزش. استاربوکس و همکارانش ۴۴ مطالعه قبلی که مزایای ورزش‌های مختلف را با هم مقایسه کرده بودند را مرور کردند.
متن شامل موارد زیر بود : تمرین کردن داخل خانه، چه به صورت تنها و چه همراه با افراد حرفه‌ای سلامت، کلاسهای ورزش استاندارد و کلاسهای حقیقی، که بهخصوص تکنیک‌هایی که استفاده می‌کردند.
برای افزایش روابط اجتماعی بین افراد کلاس بودند. کلاسهای حقیقی بیشترین سود و بهره را داشتند. کلاسهای ورزشی استاندارد با صرف نظر کردن از روابط اجتماعی مشابه فعالیت همراه با کمک در داخل خانه بود.
ورزش کردن انفرادی امتیازی ندارد
در کل افراد در طول ورزش کردن ارتباطات بیشتر یا روابط اجتماعی بهتری از محققان و یا دیگر اعضا داشتند. استابروکس به هلسلاین گفت که کلاسهای ورزشی که بر پایه فعالیت گروهی هستند. به طور معمول فقط زمانی موثرتر هستند که گروه از استراتژی‌های حرکتی دینامیکی (پویایی و تحرک) استفاده کنند. این، شامل مشخص کردن هدفی برای گروه، به اشتراک گذاشتن نظر‌ها، صحبت کردن با یکدیگر می‌شود.
افراد داخل کلاس از رقابتی دوستانه و اتحاد استفاده می‌کنند. فعالیت‌هایی که به مردم کمک می‌کند تا احساس خوشایندی کنند.
حس تمایز و برتری
ممکن است شما در هر کلاس ورزشی این را پیدا نکنید. اکثراً این قالب و وضعیت بیشتر کلاسهای فیتنس بر پایه و اساس گروهی نیست. جاهایی که افراد می‌روند، یک مربی را دنبال می کنند، خیلی با یکدیگر صحبت نمی‌کنند، و در انتهای کلاس، کلاس را ترک می‌کنند.
یک مطالعه پی برد که شخصیت‌های برونگرا در مقایسه با درونگرا‌ها تمایل بیشتری به کلاسهای گروهی دارند و این موضوع تعجبی نیز ندارد. من شخصیتی درونگرا دارم و در یک کلاس گروهی یوگا درس می‌دهم. ولی تقریباً خودم به شخصه کلاس گروهی نمی‌روم.
من ترجیح می‌دهم تنها در خانه تمرین کنم. یوگا برای من یک خلوتگاه است. برای بسیاری از عقاید، یوگا می‌تواند بیشتر درباره روابط اجتماعی باشد. در نهایت فعال بودن و فعالیت کردن نسبت به بی‌تحرک بودن برای شما بهتر است.
بنابراین تعدادی فعالیت فیزیکی برای خود پیدا کنید که دوستشان دارید و مرتب انجامش دهید. چه به صورت گروهی در کلاسهای تناسب اندام و چه به تنهایی.
عمادالدین موبدی
