کشف ویروس‌های باستانی در اعماق یخ‌ها و کمک آنها به حل معمای بزرگ علل بیماری انسان
در طرحی شبیه به آن چیزی که از یک فیلم وحشتناک با بودجه کم گرفته شده است، به تازگی دانشمندان ویروسی عظیم باستانی را در یخ ها کشف کرده اند که می توان گفت با گرم شدن اقلیم زمین، از خواب بیدار می شود.
در طرحی شبیه به آن چیزی که از یک فیلم وحشتناک با بودجه کم گرفته شده است، به تازگی دانشمندان ویروسی عظیم باستانی را در یخ ها کشف کرده اند که می توان گفت با گرم شدن اقلیم زمین، از خواب بیدار می شود.
قبل از اینکه چنین ویروسهایی سلامت ما را دچار مخاطره کنند، برخی از آنها که به تازگی کشف شده‌اند ممکن است علائم مهمی را به شکل ماندگارترین اسرار بیولوژیکی نمایان سازند، از جمله محلی که این ویروسها برای نخستین بار از آنجا نشئت گرفته‌اند.
این هفته، دانشمندان در دانشگاه New South Wales استرالیا میکرو ارگانیسمی را در دریاچه ها و به دور از سواحل قطب جنوب یافتند که می‌توانند علایمی را نشان دهند دال بر اینکه نخستین ویروسها (که شامل HIV و حتی ویروسی که منجر به سرماخوردگی معمولی میشود) چگونه به وجود آمده‌اند. به عقیده‌ی آنها، چنین ویروس‌های ممکن است ناشی از تجزیهی قدیمی‌ترین سلولها بر روی کره زمین باشند. جزئیات بیشتر یافته‌ها در قالب مقاله‌ای در ژورنال Nature Microbiology آمده است.
در اعماق دریاچه‌هایی با بسترهای سنگی، جزایر ساحلی نزدیک قطب جنوب، محققان ارگانیسمی را کشف کرده‌اند که شبیه به یک باتری است، که در واقع اینگونه نیست. در حقیقت، شکل زیستی به طبقه‌ی مجزایی از زندگی به نام Archean تعلق دارد؛ نوعی ارگانیسم تک سلولی که معمولاً در محیط‌های خشن رشد میکند. با وجود این، جالب‌ترین یافته‌ها از درون سلولهای ارگانیسم نشئت می‌گیرد، جایی که دانشمندان بخش کوچکی از DNA خود همتاساز را کشف کرده‌اند.
چنین قطعات یا بخشهایی پلاسمید خوانده میشوند. معمولاً، این بخشها حامل ذراتی از ماده ژنتیک هستند که می‌توانند مورد استفاده سلولهای زنده قرار گیرند. با وجود این، این پلاسمید یک نمونه عجیب و غریب بود. به جای باقی ماندن درون سلول میزبان خود مانند بیشتر پلاسمیدها، پلاسمید (که pR1SE خوانده میشود) توانایی آزاد شدن را دارد. با قرار دادن خود درون یک حباب حفاظتی ساخته شده از چربی، pR1SE میتواند از سلول میزبان خود خارج شود؛ و حتی ممکن است در جستجوی اشغال سایر سلولها باشد.
این رفتاری است که به شدت مشابه با رفتار ویروسهاست.
مارشال در مقاله‌ای جدید برای ژورنال نیو ساینتیست نوشته است: “pR1SE شبیه به یک ویروس است و کاملاً همانند آن عمل میکند. اما حامل ژن‌هایی است که تنها در پلاسمیدها یافت میشود و فاقد هرگونه ژن ویروسی است. pR1SE پلاسمیدی با ویژگی‌های یک ویروس است”.
به بیان دیگر pR1SE میتواند ارتباط گمشده بین ذرات ریز DNA و ویروسها باشد و یکی از بزرگتریم معماهای علمی قرن اخیر را حل کند.
