باغ های شنی نوشته‌ی حمیدرضا نجفی
مجموعه داستان باغ های شنی نوشتۀ حمیدرضا نجفی داستاننویس ایرانی است. این مجموعه شامل پنج داستان کوتاه است. که راوی همۀ این داستان‌ها اول شخص است. اول شخصی که خود درگیر ماجراهای داستان است. “دو، دو سَر”، “گمشده در آفریقا”، “پیش”، “دم آخر”، “مَخلَص” عناوین داستان‌های مجموعه باغ های شنی است.
مجموعه داستان باغ های شنی نوشته‌ی حمیدرضا نجفی؛ اینجا همه اینجوری اند.
مکان تمام داستان‌های مجموعه داستان باغ های شنی ، غیر از داستان اول زندان است. و شخصیتهای داستان مجرمین و افراد محبوس در این زندانها هستند که اکثراً به قشر پایین جامعه تعلق دارند. و همه با فقر مالی مواجه هستند.
در این داستان‌ها بیشتر به زندگی و دغدغههای این مجرمین در درون زندان پرداخته میشود. و بسیار کم و در موارد بسیار معدودی در مورد دغدغههای انسانی و یا زندگی بیرون از زندان آنها پرداخته میشود و به همین دلیل شناخت زیادی از این شخصیتها به ما نمیدهد.
بیشتر بخوانید: کتاب یوزپلنگانی که با من دویدهاند نوشته‌ی بیژن نجدی
حمیدرضا نجفی متولد ۱۳۴۳ در تهران است. و از او دو مجموعه داستان چاپ شده است. “دیوانه در مهتاب” عنوان مجموعه داستان دیگری از این نویسنده است. “باغهای شنی” در “ششمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری” برندۀ جایزۀ “بهترین مجموعه داستان کوتاه” شده است.
و از این جهت شاید بتوان گفت که حتی مخاطب حرفهای داستان و ادبیات داستانی فقط با قشر خاصی از جامعه و احوال آنها در زندان آشنا میشود و درونمایههای جهانشمول و دغدغههای انسانی که بین تمام افراد بشر مشترک است بسیار اندک دیده میشود.البته به دلیل همین فضا و شخصیتهای متفاوت ماجراها برای خوانندگان ناآشنا است.
و همین امر و در کنار آن فضای زندان که مستعد اتفاقات خارج از معمول است برای خواننده تعلیق ایجاد میکند. و این تعلیق تا پایان داستان و بازشدن گرههای داستانی جذابیت خود را از دست نمیدهد.
زبان داستان باغ های شنی زبانی بسیار متفاوت با زبان و ادبیات روزمرهی ماست. زبان آدمهای خلافکار و زندانی و یا طبقات پایین جامعه است. که البته در بسیاری از قسمتهای متن باعث عدم فهم داستان میشود.
بیشتر بخوانید: رمان روز خرگوش نوشته‌ی بلقیس سلیمانی
زبان داستان باغ های شنی زبانی بسیار متفاوت با زبان و ادبیات روزمرهی ماست. زبان آدمهای خلافکار و زندانی و یا طبقات پایین جامعه است. که البته در بسیاری از قسمتهای متن باعث عدم فهم داستان میشود.
یعنی برای فهمیدن این داستان‌ها گاهی باید به تکیه کلامها و اصطلاحات این قشر از افراد آشنا بود تا دیالوگ‌ها و به تبع آن داستان را فهمید. البته بخش اعظمی از جذابیت داستان نیز این بازیهای زبانی است.
دیالوگ هایی که با ریتم سریع و پینگ پونگ وار بین افراد رد و بدل میشود. این ریتم سریع در روایت نیز دیده میشود که باعث ایجاد آهنگ در متن و ریتم سریع داستان‌ها شده است.
حمیدرضا نجفی متولد ۱۳۴۳ در تهران است. و از او دو مجموعه داستان چاپ شده است. “دیوانه در مهتاب” عنوان مجموعه داستان دیگری از این نویسنده است. “باغهای شنی” در “ششمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری” برندۀ جایزۀ “بهترین مجموعه داستان کوتاه” شده است.
بیشتر بخوانید: رمان ملکوت نوشته‌ی بهرام صادقی ؛ نگاهی به زندگانی منیر
سعید
۱۷ خرداد ۱۴۰۱ at ۰:۱۷
کوچه صمصام اولین داستان نوجوان ایرانی بود که خوندم و به مهارت نویسنده آفرین گفتم. هر چند به نظرم قدری در میانه از ریتم می افتاد ولی با یه پایان غافلگیرانه جبران شد.