دنیایی که در آن ربات های هوشمند نویسنده اند چگونه خواهد بود؟
همانطور که با پیدایش اخبار تلویزیونی، رادیو مخاطبان خود را از دست داد، هوش مصنوعی نیز، ممکن است به زودی جایگزین نویسندگان، روزنامه نگاران و سردبیران مجلات شود. گروه کثیری از مشاغل خبری، از نویسندگان آزاد گرفته تا خبرنگاران روزنامه نیویورک تایمز، ممکن است به زودی شغل خود را از دست دهند. با این حال، آنها نه از رقبای خود در آنسوی مرزها، بلکه از الگوریتم ها شکست خواهند خورد. تا پایان با نت نوشت همراه باشید.
همانطور که با پیدایش اخبار تلویزیونی، رادیو مخاطبان خود را از دست داد، هوش مصنوعی نیز، ممکن است به زودی جایگزین نویسندگان، روزنامه نگاران و سردبیران مجلات شود. گروه کثیری از مشاغل خبری، از نویسندگان آزاد گرفته تا خبرنگاران روزنامه نیویورک تایمز، ممکن است به زودی شغل خود را از دست دهند. با این حال، آنها نه از رقبای خود در آنسوی مرزها، بلکه از الگوریتم ها شکست خواهند خورد. تا پایان با نت نوشت همراه باشید.
پیش از این نیز در مقاله ای درباره اخذ مالیات از ربات ها در سانفرانسیسکو مطالبی منتشر کرده ایم. امروز درباره ربات های نویسنده بیشتر صحبت خواهیم کرد.
برای درک آینده نویسندگی و اینکه ربات های نویسنده چگونه ممکن است باشند، ابتدا باید به مشاغلی که در حال حاضر در حال جایگزینی با هوش مصنوعی هستند نگاهی می اندازیم.
چه مشاغلی مستعد جایگزینی ربات ها هستند؟
سازمان های مختلفی نظیر آکسفورد، مک کینزی و PwC به این نتیجه رسیده اند که کارهایی که به راحتی به صورت اتوماتیک انجام می شوند، دارای ویژگی های مشترک مهمی هستند. آنها باید روال تکرار پذیر و قابل پیش بینی داشته باشند. چنین مشاغلی نظیر خطوط مونتاژ ساده اند و نیاز کمی به تفکر و انطباق دارند.
در مقابل، مشاغلی که کمتر قابل پیش بینی اند و نیاز به فرایند حل مسئله پیچیده تری دارند به راحتی دربرابر ماشین ها تسلیم نمی شوند. طبق برآورد وبسایت NPR، که احتمال ماشینی شدن مشاغل را پیش بینی می کند، شغل نویسندگی و تالیف ۳٫۸ درصد احتمال دارد که توسط برنامه های کامپیوتری تسخیر شود. خوشبختانه، خلاقیت به راحتی توسط ربات ها تولید نمی شود.
همچنین کاربران، محتوای ایجاد شده توسط یک ربات را نمی پذیرند. زیرا این باور وجود دارد که ربات ها نمی توانند به طور موثر با انسان ها در یک سطح احساسی ارتباط برقرار کنند. مثلا، نمی توان یک کار مانند جنگ و صلح را به الگوریتم ها و داده های باینری کاهش داد.
یکی از عواملی که تصور ربات های نویسنده را دور از ذهن می کند این است که هنوز اکثریت قریب به اتفاق آنها هنوز نمی توانند در سطحی یکسان با نویسندگان انسانی کار کنند. به عنوان مثال، فیس بوک پروژه زبان برنامه نویسی AI را متوقف کرده است، زیرا نمی توانست به طور موثر از زبان طبیعی بهره ببرد. اما پیشرفت های AI و جایگزینی آن ها در مشاغل همچنان نگران کننده است.
آزمون تورینگ و ارزیابی هوش مصنوعی
برای ارزیابی هوش مصنوعی، آزمونی تحت عنوان آزمون تورینگ وجود دارد که در آن هوش مصنوعی باید بتواند قاضی آزمون را فریب دهد و خود را به عنوان انسان معرفی کند. آزمون تورینگ نمادی از خلاقیت است و چالش مهمی برای الگوریتم های خلاق می باشد.
ربات شاعر
در واقع برنامه نویسان می توانند خلاقیت را در عمل ایجاد کرده و آن را هدایت کنند. در سال ۲۰۱۱، دانش آموزی در دانشگاه دوک، الگوریتمی برای تشریح اشعار به اجزای کوچکتر (بند ها، خطوط، عبارات) توسعه داد و اشعاری به صورت خودکار تولید کرد. یکی از آنها حتی توسط مجله ادبی دوک، The Archive نیز پذیرفته شد. بدین ترتیب این دانش آموز تست تورینگ را با پذیرش اثر AI خود به عنوان کار یک انسان با موفقیت پشت سر گذاشت.
البته دنیای متفاوتی بین یک شعر نه خطی و یک مقاله طولانی در مجله نیویورک تایمز وجود دارد. با این حال، این اتفاق، نقطه عطف مهمی است؛ سالهاست که مردم بر این باورند که خلاقیت ماورای دستیابی ماشین ها است. اما امروزه AI ها اشعار، آهنگ ها و حتی فیلم های کوتاه را نوشته اند و نظرات ارسالی آن ها در شبکه های اجتماعی از طرف کاربران امتیازات بالایی دریافت کرده است.
ربات فیلم نامه نویس
در سال گذشته فیلمی به نام Sunspring از روی فیلمنامه منحصر به فردی که توسط یک هوش مصنوعی به نام جتسون (Jetson) نوشته شده، ساخته شده است که داستان آن بسیار پیچیده بوده و نظرات مثبتی را به خود جلب کرده است.
امسال نیز برای ساخت فیلمی با عنوان (It’s No Game) از یک شبکه عصبی هوشمند استفاده شده است که بدین منظور تعداد بسیار زیادی فیلم علمی و تخیلی را به این شبکه هوشمند دادند. البته ایده استفاده از هوش مصنوعی به معنای جایگزینی آن ها با نویسندگان نیست بلکه فراهم کردن زمینه ای برای کمک به آنها در نوشتن آثار بیشتری در آینده است.
ربات خبرنگار
امسال همچنین، یک گزارشگر رباتی خبرگزاری شینهوا، مصاحبه ای را با «کوین کلی»، مدیر عامل کمپانی «Wired magazine» انجام داده است. «جیا جیا» قادر است تا مکالمات را درک کند و ژست های صورت محدودی را به همراه حرکات اندک بدن از خود نشان دهد اما هنوز فاصله زیادی تا ربات های انسان نما دارد.
یادگیری عمیق
نه تنها ربات های نویسنده در حال حاضر تست تورینگ را گذرانده اند، بلکه می توانند با کمک الگوریتم های تخصصی مانند یادگیری عمیق از مهارت های نوشتاری بهره ببرند؛ اخیرا AI گوگل با نام AlphaGo در بازی انتزاعی Go بازیکن شماره یک جهان در این رشته را شکست داده است.
علاوه بر این، برخلاف انسان ها، AI ها هم اکنون می توانند اطلاعات زیادی را در کسری از ثانیه پردازش کنند.
به عنوان مثال، علیرغم وقفه های اولیه، هوش مصنوعی شرکت IBM با نام واتسون، با تجزیه و تحلیل هزاران گزارش پزشکی و به دست آوردن بینش دقیق درباره سابقه موضوع، توانسته در تشخیص دقیق سرطان به کمک پزشکان بیاید و باعث نجات جان انسان ها شود.
در بخش تبلیغات نیز، ربات های نویسنده بسیار متنوع هستند. آنها می توانند به صدها کمپین تبلیغاتی مختلف خدمت رسانی کنند و به آن ها خوراک دهند، نقاط قوت هر تبلیغ را تجزیه و تحلیل کنند، و با استفاده از یادگیری عمیق، به نویسندگان سریعتری تبدیل شوند.
از همه مهمتر، AI ها مجبور به استراحت و نیازمند دریافت حقوق نیستند.
ربات نویسنده
در روزنامه واشنگتن پست، مدیران برای کمک به رشد مخاطبان وبسایت خود و مدیریت زمان و کم کردن حجم کاری خبرنگاران، از یک نویسنده هوش مصنوعی با نام Heliograf بهره گرفته اند. در ابتدا ویراستاران، کلمات کلیدی و قالب هایی را در رابطه با حوادث و اتفاقات مختلف به Heliograf می دهند.
در ادامه Heliograf برای یافتن داده ها و کلمات کلیدی مشابه، وب را کاوش می کند. پس از آن، گزارشات را تولید کرده و خبرنگاران را برای بررسی نواقص احتمالی اطلاعات و بررسی مجدد آن ها آگاه می سازد.
تا کنون Heliograf گزارش های ساده ای در مورد حوادثی مانند انتخابات و یا مسابقات المپیک تولید کرده است. با این حال، این AI عملکرد و تصمیم گیری کاملی در مورد پست های تحلیلی ندارد و همواره ویراستاری برآن نظارت می کند.
این روزنامه برای جذب مخاطب و افزایش بازدید وبسایت خود، به جای استفاده از Heliograf برای تولید چندین داستان تحلیلی، از این AI برای تولید چندین داستان کوچک و ساده استفاده می کند. Heliograf به عنوان هوش افزوده ای که در کنار انسان کار می کند، یک مدل مثبت از تعامل انسان و ماشین است.
علاوه بر این، مجله آمریکایی فوربس از الگوریتم‌های هوش مصنوعی برای نوشتن مقاله‌های کوتاه استفاده می کند و لس آنجلس تایمز، در بخش رویدادهای فوری مثل زلزله گزارش‌های فوری با قالب از پیش تعیین شده از ربات ها بهره می برد.
خبرگزاری آسوشیتد پرس از سال گذشته از رباتی برای نوشتن خبرهای فوری استفاده می‌کند که در هر ۱۵دقیقه می‌تواند نزدیک به ۴۰۰۰ خبر را پوشش دهد. اما باز هم مدیریت این نرم‌افزارها به نیروی انسانی و ویراستاری نیاز دارد.
آینده نویسندگی
هنوز هم فضایی برای انسانها برای تحقیق و نوشتن تحلیل های عمیق، از پوشش فوت مادران در آمریکا تا تحقیقات مخفی درباره ی زندان های خصوصی وجود دارد. حتی اگر یادگیری ماشینی AI را قادر سازد تا با توانایی های نوشتاری انسانی تطبیق شود و از طریق الگوریتم های پیچیده خود، اطلاعات را تجزیه و تحلیل کند، ایجاد زاویه نگاه انسانی و توانایی مصاحبه برای ربات ها، کارهای به مراتب سخت تری خواهند بود. روزنامه نگاران هنوز می توانند گزارش های پیچیده تولید کنند و تحلیل های عمیق تری ارائه دهند.
با این حال، اتفاقات آینده اجتناب ناپذیر هستند: نسخه های بعدی Heliograf ممکن است منجر به اخراج جامعه بزرگی از روزنامه نگاران شوند، زیرا، روزنامه ها با اخراج خبرنگاران محلی و نویسندگان ورزشی هزینه هاشان را کاهش می دهند، حتی اگر کارکنان تحقیقاتی شان را حفظ کنند یا حتی افزایش دهند.
پیش از این، صنعت ساخت و ساز نیز تصمیمات مشابهی اتخاذ کرده بود و نتایج آن امروزه آشکار است: اتوماسیون باعث افزایش تولیدات شده است، کارگران پرهزینه انسانی اخراج شده اند و مشاغل باقیمانده مستلزم تحصیلات عالیه و تجربه بالا می باشند.
درست است که در مدل تعامل هوشمندانه انسان و ربات جای امیدواری وجود دارد، اما این بدان معنا نیست که نویسندگان می توانند آسوده خاطر باشند. در یک یا دو دهه آینده، نویسندگان ممکن است با مشکلاتی نظیر کارگران کارخانه ها روبه رو شوند.
منبع: thenextweb
