پابلو نرودا: مروری بر آثار و زندگی شاعر و نویسنده شیلیایی؛ به آرامی آغاز به مردن می‌کنی اگر…
پابلو نرودا Pablo Neruda ۱۹۷۳-۱۹۰۴ شاعر و دیپلمات اهل شیلی بوده است. پابلو نرودا نامی است که وی از نام شاعری اهل چک اخذ کرده است. نامی که والدین پابلو نرودا برای او گذاشته بوده اند، ریکاردو الیسر نفتالی ریس باسوآلت است. نرودا مانند بسیاری از نویسنده‌ها و شاعران از بچگی به نوشتن و واژه‌ها علاقه‌ی ویژه‌ای داشت.
اولین مقاله‌ی نرودا زمانی چاپ شد که او شانزده سال داشت. او به نوشتن ادامه داد تا اینکه در دوران دانشجویی خود چند مجموعه‌ی شعر منتشر کرد و این اشعار مورد استقبال عموم قرار گرفت. سپس بعد از مدتی او به سمت‌هایی در کنسولگری شیلی در بارسلون و مادرید درآمد. در ادامه با نت نوشت همراه شوید.
پابلو نرودا Pablo Neruda
او در اسپانیا با شاعر مشهور فدریکو گارسیا لورکا آشنا شد که این آشنایی به دوستی تبدیل شد. او در این زمان بود که فعالیت‌های سیاسی می‌‌کرد و به نوعی هوادار حزب کمونیسم بود. او در این ایام به کنسولگری در پاریس رفت و فعالیت‌هایی نیز در زمینه‌ی کمک به پناهندگان اسپانیا در پاریس انجام داد.
بیشتر بخوانید: والت ویتمن ، روزنامه نگار و شاعر آمریکایی
پابلو نرودا Pablo Neruda ۱۹۷۳-۱۹۰۴ شاعر و دیپلمات اهل شیلی بوده است.
در اثر فعالیت‌های سیاسی و سفرهای نرودا در کشورهای مختلف بود که اغلب نرودا را شاعری سیاسی می‌‌دانند. این نگاه به پابلو نرودا شاید حتی صحیح هم باشد اما بیشتر از هر چیز می‌‌توان نرودا را شاعر زندگی دانست.
او همواره بر علیه ناسیونالیسم نازی‌ها و هیتلر بوده است زیرا تمام انسان‌ها را با طبیعت و ذاتی مشترک می‌‌بیند. این نگاه او به زندگی و اصولا الهام گرفتن وی در شعرهایش از تناقض‌های زندگی و تغییرهای مدام آن سبب شده که نرودا برخلاف خیلی از شاعران سیاسی که شعرهایشان بیشتر به مانیفست‌های سیاسی یک دوره می‌‌ماند، ماندگار و همیشگی است.
این ماندگاری شاید به دلیل نگاه بدون مرز و با شفقت او به انسان و زندگی است. نرودا به گونه‌ای سیاست و تبعیض‌های اجتماعی را خلاف طبیعت و دست بردن در آن می‌‌داند و این را در تمام شعرهایش بازتاب دارد. نرودا همواره از الهام گرفتن از شعرایی مانند مایاکوفسکی روس و والت ویتمن می‌‌گوید و این تاثیر نیز در آثارش مشهود است.
بیشتر بخوانید: اونوره دو بالزاک ، باباگوریو، چرم ساغری و کلاسیک‌هایی از فرانسه
نرودا در سال ۱۹۷۱ میلادی برنده‌ی جایزه نوبل ادبیات شد.
ویتمن نیز شاعری است که بیشتر از هر چیز از زندگی و طبیعت به معنای ناب آن سخن می‌‌گوید. شاید بتوان گفت که پابلو نرودا اشعار سیاسی و استعمار ستیز خود را نه تنها در غالب مکاتب سیاسی و الهام از آن‌ها بلکه بیشتر از هر چیز با ناب ترین حالات انسانی و طبیعت بازگو می‌‌کند. او ظلم و استعمارگری را بر خلاف حقیقت انسان و طبیعت می‌‌داند.
نرودا در سال ۱۹۷۱ میلادی برنده‌ی جایزه نوبل ادبیات شد. آثار وی عبارتند از: خاطرات من، اقامت بر روی زمین، آوای جهانی، بیست سرود عاشقانه و یک غم آوا، ما بسیاریم، سرودهای همگانی، تاریک و روشنا، یادبودهای جزیره سیاه، پستچی و من هستم.
بیشتر بخوانید: رومن رولان ؛ جان شیفته، ژان کریستف، دنیای ذهنیِ موسیقی و هیاهوی سیاست
پابلو نرودا نام مستعار خود را از یان نرودا شاعر اهل چک انتخاب کرده بود.
چند بیت از یکی از مشهورترین اشعار نرودا که بسیار محبوب است اینگونه بیان شده است:
به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
اگر سفر نکنی
اگر کتابی نخوانی
اگر به اصوات زندگی گوش ندهی
اگر از خودت قدردانی نکنی
به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند
به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
اگر بردهی عادات خود شوی
اگر همیشه از یک راه تکراری بروی
