فیلم Cafe Society کافه سوسایتی ساخته‌ی وودی آلن

در این نوشتار به بررسی و تحلیل فیلم Cafe Society ساخته وودی آلن Woody Allen خواهیم پرداخت، این فیلم محصول سال ۲۰۱۶ به کارگردانی و نویسندگی وودی آلن می‌باشد و داستان آن روایتگر عشقی ممنوعه در هالیوود ۱۹۳۰ است. در ادامه با تحلیل فیلم Cafe Society کافه سوسایتی همراه نت نوشت باشید.

تحلیل فیلم Cafe Society کافه سوسایتی

در حالی که آسمان زیبایِ غروب، نیویورک را احاطه می‌کرد، سال به پایان رسید….
و من، منی که از تو به تو رسیده بودم و رسیدن فاصله‌ای بود به وسعت از دست دادن، هنوز هم ….. هنوز هم به تو فکر می‌کنم.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم Wonder Wheel چرخ شگفت انگیز ساخته وودی آلن

گرمای وجود تو نه از سر ذوق جوانی بود و نه برای انعکاس یک حس بداهه، تو با نهایت وجودت، با لحظه لحظه‌‌ی بودنت به من اضافه شدی و زیبایی را تدریس می‌کردی و من برای یک شروع نامعلوم دستانت را نه با دستانم که در قلبم فشردم و تو آغاز شدی…..

بیشتر بخوانید: فیلم Match Point امتیاز نهایی کاری از وودی آلن

اما گاهی همه چیز زمانی آغاز می‌شود که از دست دادن‌های بی وقفه شروع می‌شوند.
من هنوز هم به تو فکر می‌کنم و این در حالیست که حسی غریب را پدری می‌کنم و به گرمای بوسه‌ای مبهم دچار می‌شوم.

بخند، بخند تا لبخندت زیبایی را دوباره با جهان آشتی دهد. بخند تا بهار شود، تا پروانه‌ها رقص کنانِ گل‌ها باشند و بال بگشایند، بخند تا شکوه معنا گیرد و شهر سراسرْ اتمسفرش را زیست کند و تو حیات باشی …. که حیاتی به وسعت یک روز برای تمام عمر، و تو همان سراسرِ شادیِ شب‌های روشنی که این بار نه در کنار رودی بی پایان که در سفری به رنگ‌های گرم و حال و هوایی پر از حس و شور و سرعت، مملوء از معاصریتِ پر زرق و برق یافتمت و تو زمان را هدیه داده ای.

بیشتر بخوانید: فیلم Vicky Cristina Barcelona جستاری در بابِ عشق به روایت وودی آلن

اگر برای من می‌میری
من برای تو می‌میرم
و گورهای مان مثل دو عاشق خواهد بود
که لباس‌های شان را با هم می‌شویند
در یک لباس شویی خودکار
اگر تو صابون می‌آوری
من پودر می‌آورم

بیشتر بخوانید: فیلم Love and Death عشق و مرگ کاری از وودی آلن

من هنوز هم به تو فکر می‌کنم …… به تو؛ به تویی که زیبایی ات غمگینم می‌کند و این ماندگار ترین حزن در نقش و نگاهم خواهد بود.

گاهی ممکن است در اعماق شادی، مشغله و فکر و حرف و بحث، با شنیدن یک موسیقی، با استشمام یک عطر لعنتی و یا شنیدن نامی آشنا، به کیلومترها و سال‌های دوری پرواز کنیم و فاصله گیریم و به روشن ترین آتشِ پنهانِ درون مان پناه بریم. کنار فوران فکر گرم شویم و سراسر وجودمان نمناک و بی قرار به هیچ شود و هیچ نگویم که سکوت سرشار از ناگفته هاست…..

به سوال‌های بی جوابی فکر کنیم که روایت و قصه‌ای بی نهایت باز را پنهان کرده اند و لبخند زنیم و گم شویم در پس کوچه‌های روزمرگی و هیچ نگوییم و هیچ نباشیم. آنجاست که از خود می‌پرسیم؛ به راستی معنای واقعیِ خوشبختی چیست؟ آیا اساسا در زندگی حق انتخابی وجود دارد و یا ……

بیشتر بخوانید: فیلم Annie Hall اثر وودی آلن، یکی از آن تخم مرغ هایی که به آن نیاز داریم.

و هزاران سوال صامت و ساکن، هزاران سوال بی جواب، هزاران بغض، هزاران تکرار و هزاران گذر و عبور از حیاتی بی بدیل و بی حساب.

“بشریت بیش از هر زمان دیگری در تاریخ با یک دوراهی مواجه شده است. یک مسیر، به سوی افسردگی و نا امیدی مطلق می‌رود و دیگری به سوی نابودی و انهدام مطلق”

وودی آلن

بیشتر بخوانید: فیلم Midnight in Paris کاری از وودی آلن