نقش عجیب گوش های یوزپلنگ در دویدن این حیوان ! گوش ها و توانایی خاص حیوانات

گوش های یوزپلنگ ممکن است مانند چشم های زیبا و یا دندان های برنده برخی از آنها توجه زیادی به خود جلب نکند، اما این یوزپلنگ های با شکوه، سرعت بالایشان را به گوش داخلی خود مدیون اند. یوزپلنگ ها، به سریع ترین حیوانات خشکی معروف اند و سرعت دویدن آنها گاهی تا ۶۵ مایل در ساعت می رسد. در طول این دوی پر شتاب، چیتا به راحتی تعادل خود را حفظ می کند. تحقیقات جدید دانشمندان، که در نشریه Scientific Reports منتشر شده است، نشان می دهد، علت این امر ویژگی خاص گوش های یوزپلنگ ، گوش داخلی این حیوان می باشد که در میان گربه سانان بزرگ منحصر به فرد است.

در این پژوهش محققان برای بررسی جمجمه های ۲۱ گربه سانان مختلف، از تصویربرداری با وضوح بالا استفاده کرده اند. به کمک این اسکن ها، دانشمندان تصاویر سه بعدی گوش داخلی این حیوانات را به دست آورده اند. دانشمندان دریافته اند که گوش های یوزپلنگ ها حجم بیشتری نسبت به سایر گربه سانان دارد و دو کانال ازسه کانال گوش داخلی این حیوان نیز از بقیه طولانی تر است. این ویژگی باعث می شود که این اندام چیتا حساسیت بیشتری داشته باشد و کمک می کند تا یوزپلنگ در سرعت های بالا تعادل خود را حفظ کند.

البته، یوزپلنگ تنها حیوانات با گوش های غیر معمول و وظایف چندگانه نیستد. در ادامه این مطلب نت نوشت با هم چند حیوان مختلف را مرور می کنیم که گوش های عجیبی با وظایف چند گانه دارند.

فیل ها

فیل ها بزرگترین حیوانات خشکی اند و گوش های بزرگی دارند. همان طور که انتظار می رود این موجودات قدرت شنوایی فوق العاده ای دارند و قادرند بیش از ۷۰ نوع صدای مختلف را تشخیص دهند. در شرایط مطلوب، آنها می توانند صدای همنوعان خود را از فاصله شش مایلی بشنوند.

گوش های بزرگ فیل ها علاوه بر این که کمک می کنند این حیوانات صدای های بیشتری بشنوند، همچنین باعث می شوند که در روزهای گرم تابستان آنها را خنک نگه دارند. کاربرد دیگر آن ترساندن حیوانات دیگر در هنگام خطر است؛ زمانی که فیل ها گوش های خود را تکان می دهند، بزرگتر به نظر می رسند.

روباه صحرایی

روباه صحرایی کوچکترین گونه روباه های جهان است. این گونه از روباهها گوش های بزرگی شبیه گوش خفاش دارد که به این حیوان برای شنیدن صدای شکار خود (نظیر حشرات و جوندگان کوچک) در زیر سطح زمین کمک می کند. آنها همچنین گرمای هوای صحرا را برای این حیوان کوچک قابل تحمل می کنند.

ماهی ها

ماهی ها دقیقا گوش خارجی ندارند. در عوض، آنها به روش های مختلفی می شنوند. بسیاری از ماهی ها یک خط قابل مشاهده در اطراف بدن خود دارند که از ارگان های کوچکی ساخته شده است. این خط جانبی حرکات را تشخیص داده و ارتعاشات صوتی را به گوش داخلی انتقال می دهد.

برخی دیگر از ماهی ها به کمک اندامی به نام کیسه شنا قادر به شنیدن می باشند. اندامی در داخل بدن ماهی ها که برای حفظ حالت شناوری و تغیر عمق آن ها در آب به کار می رود. قسمت پشتی کیسه شنا مانند پرده گوش عمل نموده و موجب انتقال امواج صوتی به گوش داخلی و در اصطلاح شنیدن صداها می شود.

پرندگان

گوش پرندگان ساختار مخروطی خارجی مانند گوش انسان ها ندارد و نوعی گوش میانی است که در حفر ای در کنار سر پرنده قرار دارد. تیمی از محققان بر روی مکانیسم شنوایی پرندگان از جمله کلاغ ها، بررسی‌هایی را انجام داده و به نتایج جالبی دست یافته اند. آنها در یک محیط آزمایشگاهی حجم و فرکانس صداها را در پرندگان مورد اندازه‌گیری قرار داده اند.

محققان دریافته اند هنگامی که صدایی از یک جهت خاص می‌آید، نزدیک‌ترین پرده گوش، صدا را در فرکانس بالا و متفاوت ثبت کرده و به پرنده اجازه تعیین مسیر صدا را می‌دهد.

منبع: theverge