ادبیات جهان

دوبلینی ها نوشته جیمز جویس؛ سرکوب رفتار مردم توسط نویسنده!

دوبلینی ها Dubliners نوشته‌ی جیمز جویس James Joyce
۲+

دوبلینی ها Dubliners نوشته‌ی جیمز جویس James Joyce مجموعه‌ای از پانزده داستان کوتاه است، که جویس در اعتراض و خشمی که نسبت به اعمال و افکار ایرلندی‌ها داشت و دوبلین را مرکز فلج ایرلند می‌دانست، نوشته است. در ادامه با بررسی و تحلیل مجموعه داستان دوبلینی ها با نت نوشت همراه باشید.

مانند بیشتر آثار هنرمندان قرن بیستم که نگاه‌های تحسین برانگیزی در رده‌های جهانی را به خود جلب کردند، مجموعه داستان کوتاه دوبلینی ها از نویسنده ایرلندی آقای جیمز جویس James Joyce نیز از نگاه‌های تحسین برانگیز دور نمانده است و جزء شاهکار‌های ادبی شناخته می‌شود.

مجموعه داستان دوبلینی ها

مردمی که زبان اعتراض نویسنده را برای سرکوب رفتار‌های خود برمی انگیزند!

جیمز جویس که در راس نویسندگان سمبولیسم قرار دارد و در کنار غول‌های نویسندگی چون کافکا قرار می‌گیرد، اصولا دیدگاه ناتورالیستی در پی رنگ داستان هایش پیاده کرده است، مخصوصا در رمان “اولیس” که با سر و صدایی که به راه انداخت، آن را جزء برترین رمان‌های قرن بیست می‌دانند.

جیمز جویس که در راس نویسندگان سمبولیسم قرار دارد و در کنار غول‌های نویسندگی چون کافکا قرار می‌گیرد، اصولا دیدگاه ناتورالیستی در پی رنگ داستان هایش پیاده کرده است، مخصوصا در رمان "اولیس" که با سر و صدایی که به راه انداخت، آن را جزء برترین رمان‌های قرن بیست می‌دانند.

جیمز جویس که در راس نویسندگان سمبولیسم قرار دارد و در کنار غول‌های نویسندگی چون کافکا قرار می‌گیرد، اصولا دیدگاه ناتورالیستی در پی رنگ داستان هایش پیاده کرده است، مخصوصا در رمان “اولیس” که با سر و صدایی که به راه انداخت، آن را جزء برترین رمان‌های قرن بیست می‌دانند.

در تاثیرگذاری کتاب دوبلینی ها همان قدر بگویم که هر ساله جشنی برای بزرگداشت این کتاب و نویسنده‌اش در دوبلین و توسط دوبلینی ها برگزار می‌شود انگار که مردم دیگر نمی‌خواهند فراموش کنند چه کسانی و چگونه بوده اند. داستان‌های جویس تقریبا عناصر مختلفی را با هم تلفیق می‌کنند تا نویسنده به میزان رضایت خود از بستر داستان برسد.

جدا از عرفان‌های شاعرانه و شیوه ناتورالیستی، دقت در تصویرسازی در داستان‌ها آنقدر زیاد به چشم می‌خورد که وسواس نویسنده را نسبت به شیوه‌ای که ابتدا توسط فلوبر پایه گذاری شده بود را نشان می‌دهد و آن هم خلق داستان‌های به شدت تصویری است، که دیگر عناصر در داستان  کم رنگ به کار گرفته می‌شوند.

بیشتر بخوانید: مکتب رمانتیسم , بررسی مؤلفه‌ها , بیماری رنه : بیماری قرن

در تاثیرگذاری کتاب دوبلینی ها همان قدر بگویم که هر ساله جشنی برای بزرگداشت این کتاب و نویسنده‌اش در دوبلین و توسط دوبلینی ها برگزار می‌شود انگار که مردم دیگر نمی‌خواهند فراموش کنند چه کسانی و چگونه بوده اند. داستان‌های جویس تقریبا عناصر مختلفی را با هم تلفیق می‌کنند تا نویسنده به میزان رضایت خود از بستر داستان برسد.

در تاثیرگذاری کتاب دوبلینی ها همان قدر بگویم که هر ساله جشنی برای بزرگداشت این کتاب و نویسنده‌اش در دوبلین و توسط دوبلینی ها برگزار می‌شود انگار که مردم دیگر نمی‌خواهند فراموش کنند چه کسانی و چگونه بوده اند. داستان‌های جویس تقریبا عناصر مختلفی را با هم تلفیق می‌کنند تا نویسنده به میزان رضایت خود از بستر داستان برسد.

جویس در روایت داستان هایش هرجایی به کمبود کلمه برمی خورد یعنی کلمه‌ای مناسب برای ارضای حس آن قسمت از داستان پیدا نمی‌کرد، شروع به ساختن کلمه می‌کرد، و در این کار آن قدر استاد بود که او را مهندس زبان می‌دانند. همینگوی نویسنده‌ای است که بیشترین تاثیر را در این زمینه از جویس گرفته است.

همان طور که گفته شد جیمز جویس کتاب دوبلینی ها را نوشته است تا برای هم وطنانش وجدان خلق کند، مردمی متعصب و خشک مذهب که در کمبودهای دینی و اجتماعی منزوی و سرخورده و دغل باز می‌شوند.

جویس در روایت داستان هایش هرجایی به کمبود کلمه برمی خورد یعنی کلمه‌ای مناسب برای ارضای حس آن قسمت از داستان پیدا نمی‌کرد، شروع به ساختن کلمه می‌کرد، و در این کار آن قدر استاد بود که او را مهندس زبان می‌دانند. همینگوی نویسنده‌ای است که بیشترین تاثیر را در این زمینه از جویس گرفته است.

جویس در روایت داستان هایش هرجایی به کمبود کلمه برمی خورد یعنی کلمه‌ای مناسب برای ارضای حس آن قسمت از داستان پیدا نمی‌کرد، شروع به ساختن کلمه می‌کرد، و در این کار آن قدر استاد بود که او را مهندس زبان می‌دانند. همینگوی نویسنده‌ای است که بیشترین تاثیر را در این زمینه از جویس گرفته است.

کلمه در داستان‌های جویس سخت و سنگین است و جویس به مخاطبانش رحم نمی‌کند و اگر خواننده مقاوم و سخت کوشی نباشید، از پس داستان‌های این نویسنده بر نمی‌آیید، اما با این حال داستان دوبلینی ها به نسبت سایر کتاب‌های جویس درک و دنبال کردنشان آسان تر است و اثری از سیال ذهن و دیگر تکنیک‌های خاص نویسنده نیست و تصورات واقع گرایانه در اوج خود خلق می‌شوند.

بیشتر بخوانید: رمان چشم نوشته‌ی ولادیمیر ناباکوف، همگی پوچی و بی حوصلگی است!

کلمه در داستان‌های جویس سخت و سنگین است و جویس به مخاطبانش رحم نمی‌کند و اگر خواننده مقاوم و سخت کوشی نباشید، از پس داستان‌های این نویسنده بر نمی‌آیید، اما با این حال داستان دوبلینی ها به نسبت سایر کتاب‌های جویس درک و دنبال کردنشان آسان تر است و اثری از سیال ذهن و دیگر تکنیک‌های خاص نویسنده نیست و تصورات واقع گرایانه در اوج خود خلق می‌شوند.

کلمه در داستان‌های جویس سخت و سنگین است و جویس به مخاطبانش رحم نمی‌کند و اگر خواننده مقاوم و سخت کوشی نباشید، از پس داستان‌های این نویسنده بر نمی‌آیید، اما با این حال داستان دوبلینی ها به نسبت سایر کتاب‌های جویس درک و دنبال کردنشان آسان تر است و اثری از سیال ذهن و دیگر تکنیک‌های خاص نویسنده نیست و تصورات واقع گرایانه در اوج خود خلق می‌شوند.

کتاب دوبلینی ها راوی پانزده تصویر از زندگی طبقه متوسط جامعه است، که جویس با حس ملی گرایانه  موضوعات عشق، ترس و مرگ را در کودکان و بزرگسالان این طبقه  زیر ذره بین قرار می‌دهد، و آن را مانند آینه‌ای تمام قد از این قشر به قلم در می‌آورد.

جویس با این که در اغلب داستان‌ها در این کتاب از راوی جدا می‌شود، اما با احاطه کاملی که بر موضوع دارد، زندگی‌ها را با همان جزییات ریز و پنهانش دقیق به تصویر می‌کشد.

کار جالبی که نویسنده در این داستان‌ها پیاده کرده است، برداشتن پیچیدگی از پی رنگ و بستر داستان و دادن آن به شخصیت هاست، پسری که به بازار می‌رود، زنی که برای عید شیرینی می‌خرد، مردی که پس از مدت‌ها دوستی را ملاقات می‌کند!

کار جالبی که نویسنده در این داستان‌ها پیاده کرده است، برداشتن پیچیدگی از پی رنگ و بستر داستان و دادن آن به شخصیت هاست، پسری که به بازار می‌رود، زنی که برای عید شیرینی می‌خرد، مردی که پس از مدت‌ها دوستی را ملاقات می‌کند!

کار جالبی که نویسنده در این داستان‌ها پیاده کرده است، برداشتن پیچیدگی از پی رنگ و بستر داستان و دادن آن به شخصیت هاست، پسری که به بازار می‌رود، زنی که برای عید شیرینی می‌خرد، مردی که پس از مدت‌ها دوستی را ملاقات می‌کند!

بیشتر بخوانید: سرگذشت فلسفه نوشته برایان مگی, از پیش از سقراط تا پوپر

موضوعاتی که اصلا عمیق نیستند، اما خب هرکدام از همین شخصیت‌ها پر از پیچ و خم هایی هستند که گاهی خواننده گیج از خواندن ادامه داستان باز می‌ماند. این نویسنده نمودار بارز سیر تکاملی داستان نویسی در قرن بیستم است.

” خانم از او پرسید: چرا افکار خود را منتشر نمی‌کند؟

اقای دافی گفت: چرا منتشر کند؟ برای این که با جمله پردازهایی که قدرت شصت ثانیه فکر کردن ندارند، مقابله کند؟ برای این که خود را مورد انتقاد طبقه متوسطی کند ذهن قرار دهد که اداره اعتقادات اخلاقی خود را به اختیار پلیس گذاشته و هنر‌های دستی و موسیقی را به صاحبان تماشاخانه سپرده است؟ “

۱ دیدگاه

یک دیدگاه

  1. Avatar

    سمکو

    ۲۸ مرداد ۱۳۹۷ at ۲۳:۱۵

    این عکسی که آوردین این جا گروه موسیقی دوبلینیهاست. حالا ارتباطش با کتاب جویس چیه، الله اعلم

    ۰

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پربازدیدترین‌های این هفته در نت‌نوشت

برو بالا