اول پدرم را کشتند یا First They Killed My Father فیلمی به کارگردانی آنجلینا جولی Angelina Jolie و نویسندگی وی همراه با لونگ آونگ است. این چهارمین فیلم جولی در مقام کارگردان است. فیلم، روایتی مستندگونه و در دهه هفتاد میلادی اتفاق می‌افتتد و داستانِ واقعی آن مقطعی از زندگی خود “لونگ آونگ” را روایت می‌کنند که در جریان دست اندازی آمریکا به ویتنام کشور بی طرف کامبوج را وارد بحران می‌کند. در ادامه با نقد فیلم First They Killed My Father با نت نوشت همراه باشید.
بیشتر بخوانید: تحلیل فیلم Modigliani کاری از میک دیویس
فیلم First They Killed My Father اول پدرم را کشتند به کارگردانی آنجلینا جولی
پیش از آغاز معرفی و بررسی فیلم First They Killed My Father باید گفت “آنجلینا جولی” پس از تجربه سه فیلم عمدتا ناموفق این بار سراغ سوژه ای حساس در جنوب شرق آسیا رفته است. فیلمی که سال های حمرانی گروه کمونیست خمرهای سرخ در کامبوج را روایت می‌کند. “اول پدرم را کشتند” پرداختی از یک نسل کشی در کامبوج است که مسبب آن خود آمریکا بود. دست اندازی به ویتنام و درگیر کردن و بمباران کشوری بی طرف مانند کامبوج که در آتش نفرت آمریکا در آن زمان دچار بحران شده بود.
و دولت آمریکایی که این جریان را رَد می‌کرد. جولی با هوشمندی ابتدای فیلم و بحران کامبوج را در میان سخنرانی “ریچارد نیکسن” رئیس جمهور وقت آمریکا معرفی می‌کند. تناقضاتی که میان سخنان نیکسن و به آشوب کشیده شدن مناظر بکر کامبوج نشان داده می‌شود، نمایانگر نوع بینش سیاسی و نگاه کلی وی به سیاست های آمریکا در قبال کامبوج است.
بیشتر بخوانید: معرفی فیلم Funny Games بازی های خنده دار کاری از میشائیل هانکه
بیشتر بخوانید: فیلم Valerian and the City of a Thousand Planets از لوک بسون
فیلم First They Killed My Father از چشم دختری خردسال به نام “لونگ آونگ” روایت می‌شود که پس از گذشت سالیان از هرج و مرج و کشتار کامبوج کتاب سرگذشتش را در سال ۲۰۰۰ به نام “اول پدرم را کشتند: دختری از کامبوج به یاد می آورد” را منتشر کرد.
سرگذشتی که از چشمان وی روایت می‌شود سراسر آوارگی، تنهایی و از دست دادن پدر و مادر و اقوامش است. ظلمی که چرایی اش در تمامی فیلم از چشمان دخترک قابل خواندن است. این که چگونه خود خواهی سبب ظلم و حریص بودن به قیمت جان ۲۵ درصد مردم کامبوج تمام می‌شود. کودکی که مدام جلوی جشمانِ دختر در حرکت است.
رویاهایی که حتی در بارشی خونبار هم، همزاد بهتی سراسریِ تکرار گونه، از برابر چشمانش روان هستند. خاطراتی معصوم که مدام این سوال را برای دختر ایجاد می‌کنند بالاخره کی تمام می شود؟ کی دوباره دور هم جمع خواهیم شد؟ سوالاتی که به مدد تدوین هوشمندانه مدام از ذهن بیننده عبور خواهد کرد.
بی شک “اول پدرم را کشتند” First They Killed My Father بهترین اثر آنجلینا جولی در مقام کارگردان تا به امروز است. اثری که خالی از ایراد هم نیست اما تجارب پیشین جولی در این فیلم به کار وی آمده اند و اثری در خور را به نمایش گذاشته اند. جولی همانند خودِ کتاب و نحوه روایتش، تمام پلان ها را از دید آونگ می‌گذراند و معدود سکانس هایی در فیلم موجود است که از دید وی نباشد.
به همین دلیل ما لحظات کلیدی کشتن پدر و مادر وی را نمی‌بینیم و جولی با هوشمندی در تصاویر ذهنی که در ذهن کودک می‌گذرند این وقایع را به بیننده گوش زد می‌شود.
بیشتر بخوانید: فیلم Tulip Fever تب گل لاله کاری از جاستین چادویک
فیلم First They Killed My Father داستانی درام را روایت نمی‌کنند. روایت مستند گونه‌ای که به دلیل نوع داستان پردازی اش گاها با افت ریتم مواجه می‌شود نمایش مکرر برخی عناصر نه تنها بر عمق فاجعه تأکید نمی‌کند بلکه این افت ریتم سبب خستگی مخاطب می‌شود. همچنین فیلم در نیمه ابتدایی آن با قدم هایی آهسته به پیش می رود.
آهستگی که در آن اغراق می‌شود، در انتهای فیلم نوعی عجله را همراه خود دارد که تعادل در آن می توانست اثری یک دست تر را روانه بازار کند. جولی در این فیلم کارگردانی به شدت روانی دارد. نماهای نزدیک و دور، پلان هایِ شیک و تمیز و حتی دوربینی که به موقع همراه با مخاطبش تراوش استرس می‌کند.
در نهایت؛ باید گفت فیلم First They Killed My Father از کارگردانی است که هنوز در ابتدای تجربه کارگردانی است. محافظه کاری که جولی در این فیلم نشان داده است در قبال جنایات آن دوران در کامبوج بیش از حد است. محافظه کاری که پیش تر در اثر دیگری از جولی یعنی “در سرزمین خون و عسل” دیده بودیم.
و در آخر می‌توان اشاره کرد “اول پدرم را کشتند” اثری خوش ساخت از کمپانی نتفلیکس است. کمپانی که دیگر بین مخاطبان حرفه ای سینما و تلویزیون به نام آشنا بدل گشته و پس از تجربه های به شدت موفق در تولید سریال، در حال برداشتن گام های محکم و موفقی در دنیای سینما است.
بیشتر بخوانید: فیلم Finding Neverland در جست‌و‌جوی ناکجا آباد کاری از مارک فورستر
