فیلم Get Out ساخته‌ی جوردن پیل؛ ترساندن، نه از روش معمول!

Get Out یا برو بیرون عنوان فیلمی ترسناک به کارگردانی و نویسندگی جوردن پیل Jordan Peele است.  پیل که Get Out به عنوان اولین فیلم رسمی او شناخته می‌شود، سراغ ژانر ترس رفته است. اما نه همان فیلم‌های مرسوم این ژانر که هیچگاه حتی ارزش وارد شدن به ادبیات نقد را نداشته اند. بالعکس “برو بیرون” یا Get Out فیلم متفاوتی است. از المان هایی بهره می‌برد که کمتر در این ژانر به آن پرداخته شده است.در ادامه با تحلیل و معرفی فیلم Get Out با نت نوشت همراه باشید.

فیلم Get Out “وقتی در واقعیت به درون سقوط می‌کنی”

پیش از معرفی فیلم Get Out باید گفت این فیلم روایت گر داستان یک زوج به نام‌های “کریس واشنگتن” و “رُز آرمیتاژ” است که “دنیل کالویا” و “الیسون ویلیامز” نقش این دو را بازی می‌کنند. داستان از جایی آغاز می‌شود که رُز قصد دارد برای تعطیلات آخر هفته کریس را به خانه پدری‌اش ببرد و او را با خانواده‌اش آشنا کند.

کریس کمی معذب است، زیرا ته دلش از تفاوت‌ها هراسان است. زیرا او یک سیاه پوست است و نگران برخورد پدر و مادر رُز با خودش است. رز طبیعتا به او اطمینان خاطر می‌دهد که والدینش نژاد پرست نیستند و این آغاز سفرشان به این خانه بزرگ منزوی در جنگل است.

رسیدن به این خانه پر زرق و برق شروع ماجراست. شروعی که کریس از بدو ورود آن را درک می‌کند ولی مانند حسی ناشناخته برایش گیج کننده است.

بیشتر بخوانید: فیلم Us ساخته‌ی جوردن پیل؛ سایه ها می‌دانند که چه تابستانی است!

بدون شک فیلم Get Out فیلمی است که می‌خواهد بترساند. اما نه از شیوه‌های معمول. در این فیلم مخاطب با جامپ اسکرین‌های بیخودِ متداول طرف نیست که به هر قیمتی بخواهد او را نیم متر از جایش تکان بدهد.

همچنین در این فیلم از اغراق‌های ژانر اسلشر نیز خبری نیست که در آن خون و امعا و احشا تمام پرده را پر می‌کنند. بلکه با شیوه‌ای از روایت طرف هستیم که به درون باز می‌گردد. “جوردن پیل” به دنبال فرا خواندن ترسی از اعماق است. ترسی که عنوان فیلم هم به همین مسئله کنایه می‌زند.

پیل همانطور که مخاطبش را با دلهره و شک همراه می‌کند، لحظات کمیک را نیز فراموش نمی‌کند. لحظاتی که اکثر بارَش به عهده “رود ویلیامز” دوست کریس است. “لیل رل هاوری” که نقش آفرین این شخصیت است، یکی از ارکانی است که بعد از انتهای فیلم می‌توان بر روی موفقیت فیلم تأکید کرد.

تغییر فضایی که به لطف دیالوگ‌های دوطرفه کریس و رود و رِز انجام می‌پذیرد موقعیت هایی طنز در دل بحران ایجاد می‌کند که به دل می‌نشیند. شوخی هایی که در مرز لودگی متوقف می‌شوند و از حد نمی‌گذرند و همین امر شوخی‌ها را جذاب می‌کند.

فیلم Get Out از آن دست فیلم هایی است که برخی کارگردانان برای به تصویر کشیدنش تلاش کرده اند. پیشتر اشاره گردید که فیلم Get Out با اعماق وجود سرو کار دارد. پیشتر “رومن پولانسکی” با “بچه رزماری” وارد این حوزه شده بود. اخیرا و در سال ۲۰۱۵ “جوئل اجرتون” با فیلم “هدیه” چنین فضاهایی را تجربه کرده است.

فیلم Get Out اثری است که از ابتدا تحسین منتقدان را برانگیخت و امروز در دو رشته اصلی نامزد جایزه گلدن گلاب شده است و این احتمال می‌رود که در لیست نامزد‌های اسکار هم بتواند اندک حضوری داشته باشد.

بیشتر بخوانید: فیلم The Perks of Being a Wallflower , مزایای سر به زیر بودن

اما “برو بیرون” هم مانند اکثر فیلم‌های ژانر ترس (البته اگر بتوانیم به آن ترسناک بگوییم زیرا فیلم اکثرا در فضاهای دلهره در نوسان است و عملا به فضاهای ترسی که فیلم‌های سالیان اخیر نظیر “احضار” ساخته “جیمز وان” آن را به تصویر کشد، نمی‌رسد)، مشکل فیلمنامه دارد.

فیلم هنگامی که یک سوم میانی‌اش می‌رسد، تمام  داستانش هویدا می‌شود و دیگر آن پیچش هایی که کارگردان مد نظر‌اش است، غافلگیر کننده نمی‌نماید.

میت وان گفت که فیلم Get Out دارای ظرافت‌های بسیاری است. لحن شوخی‌ها و تکه کلام ها. حتی اشاراتی که به بحث سفید و سیاه می‌کند نیز استعاری است. “جوردن پیل” مسلما از تنگناهای نژادی در فیلمش انتقاد می‌کند ولی نه آن قدر شدید که حالت استعاره‌ای بودنش از دست برود.

بیشتر بخوانید: نگاهی کوتاه به فیلم LIFE IS BEAUTIFUL , زندگی زیبای روبرتو بنینی

همچنین بازیگران فیلم از نقاط قوت این فیلم هستند. بازی‌های دو حالته که بازیگران در حالت هیپنوتیزم و واقعی انجام می‌دهد کاملا جالب به تصویر کشیده شده است. فیلم همچنین به نوعی نارسیسیسم و مازوخیستی جدید اشاره دارد که خود را به شکل خانواده آرمیتاژ نشان می‌دهد.

متاسفانه ضعف شخصیت پردازی تمام کاراکترها سبب می‌شود که با قهرمان همزاد پنداری مطلوبی صورت نگیرد. همچنین این ضعف باعث شده است که جنون این خانواده باور پذیر نباشد و نتواند حجم دیوانگیشان را آنطور که باید وقیح نشان دهد.

بیشتر بخوانید: نگاهی متفاوت به فیلم Cafe Society آخرین ساخته وودی آلن