فیلم If Beale Street Could Talk از بری جنکینز؛ آزادی برابری برادری

فیلم If Beale Street Could Talk یا اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند یکی از جدیدترین آثار ماجراجویی، درام، رمانتیک و جنایی کمپانی Angel Films است که به‌ دست بری جنکینز Barry Jenkins کارگردان سریال Dear White People، نویسنده و کارگردان فیلم Moonlight و فیلم Medicine for Melancholy ساخته شده است. به این بهانه می‌خواهیم به نقد و بررسی فیلم If Beale Street Could Talk بپردازیم. با نت نوشت همراه باشید.

فیلم If Beale Street Could Talk اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند!

در نقد فیلم If Beale Street Could Talk ابتدا باید ذکر کنیم که دو سال پیش بود که MoonLight بری‌ جنکینز توانست با موج بزرگی که در اسکار به راه انداخت منتقدان این عرصه را شوکه کند. این فیلم موفق شد تا جایزه‌ی بهترین فیلم را از آن خود کند و برای همیشه دیدی که نسبت به Barry Jenkins در داخل این صنعت وجود داشت را تغییر دهد.

او با آوردن همان سطح تسلطی که بر روی زمان، مکان و شخصیت‌های اگر خیابان بیل می‌توانست صحبت کند، توانسته تا نثر بالدوین را مورد احترام قرار داده و کلمات او را تبدیل به نشانه‌های بصری زیبایی بکند. این مسئله که چرا زندگی سیاهان اهمیت دارد صرفاَ یک شعار نژادپرستانه نیست بلکه خواسته‌ای در جهت برابری است.

برخی ممکن است که این اثر را یک فیلم سیاسی ببینند (حتی خود جنکینز را کارگردانی سیاسی) اما فیلم واقعا داستانی سرشار از عشق، نجات‌ یافتن و انسانیت است.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم نبراسکا Nebraska ساخته‌ی الکساندر پین؛ بر باد رفته …

داستان فیلم درباره‌‌ی زنی است که با وجود شرایط سخت و حاملگی به دنبال اثبات بیگناهی پارتنرش است تا او را از زندان آزاد کند اما در این مسیر پر پیچ و خم با دشواری‌های زیادی مواجه می‌شود.

فیلمنامه‌ی این اثر توسط خود بری جنکینز، آن هم بر اساس داستان کتاب If Beale Street Could Talk، به نویسندگی جیمز بالدوین، نوشته شده است. بری جنکینز علاوه بر کارگردانی و نگارش فیلمنامه، به همراه مگان الیسون، دیدی گاردنر، جرمی کلاینر، ادل رومانسکی و سارا مورفی تهیه کنندگی این فیلم را بر عهده داشته اند.

اتفاقات این فیلم در اوایل دهه‌‌ی ۱۹۷۰ و در محله‌‌ی هارلم جریان دارد. فیلم If Beale Street Could Talk داستان عشق بی‌نهایت و تکان دهنده‌ی یک زوج آفریقایی را حکایت می‌کند که پیوندی شکست‌ناپذیر دارند.

بیشتر بخوانید: فیلم BlacKkKlansman ساخته‌ی اسپایک لی؛ جایی برای نفرت نیست

داستان از دید یک دختر ۱۹ ساله به نام تیش ریورز (با بازی KiKi Layne) به تصویر کشیده شده است. این دو جوان، از بچگی با یکدیگر دوست بودند و برای ازدواج، رویاهای بزرگی را در سر می‌پروراندند اما زمانی که فونی (با بازی Stephan James) به جرم تجاوزی که مرتکب نشده بود، دستگیر می‌شود، تمام این نقشه و برنامه‌ها از بین می‌رود.

تیش می‌دانست که همسرش بی‌گناه است و مدام به این موضوع فکر می‌کرد که دوستش دنیل کارتی هم اخیرا از زندان (که به صورت ناحق به آنجا رفته بود)، آزاد شده بود. در حالی که مادر فونی (با بازی Aunjanue Ellis) تقوا پیشه کرده و پدر او هم (با بازی Michael Beach) با احساس ناتوانی دست و پنجه نرم می‌کرد، پدر و خواهر تیش در حمایت کردن از او تردید نداشتند.

شاید بتوان گفت که حتی مادر بسیار دلسوز تیش یعنی شارون بیشتر از هر فرد دیگری مشتاق آزادی فونی بود. او دوست داشت هر کاری انجام دهد و حتی خودش را به خطر بیندازد تا بتواند آینده‌ای روشن را برای دختر و دامادش رقم بزند…

بیشتر بخوانید: نقد فیلم جنگ سرد Cold War اثر پاول پاولیکوفسکی؛ که همین دوست داشتن زیباست…

فیلم If Beale Street Could Talk همان قدری که زمان در حال صرف می‌کند، وقت نیز برای گذشته می‌گذارد. اگرچه موقعیت کنونی «تیش» و «فونی» چالش‌برانگیز است اما گذشته‌ی آن‌ها دیدی از رابطه‌ی رمانتیک و تکان‌دهنده‌ای که داشته اند به ما نشان می‌دهد؛ دو بچه‌ای که با یکدیگر بزرگ شده اند و از همان ابتدا نیز همدیگر را دوست داشته اند. رابطه‌ی آن‌ها مثل نفس‌کشیدن دو انسان طبیعی و واقعی است.

راجع به فیلم If Beale Street Could Talk باید بگوییم که این فیلم همانند هر فیلم خوش‌ ساختی که وجدان اجتماعی قوی‌ای نیز دارد، بیننده را با حسی متشکل از رنجش پر می‌کند که هر کسی بدون توجه به جنسیت و رنگ پوست می‌تواند در معرض ناعدالتی قرار بگیرد.

بازیگر تازه‌ وارد یعنی کیکی لِین که اولین بازی خود در یک فیلم سینمایی بزرگ را ایفا کرده است، توانسته تا مخلوطی از نرمی و قدرت را به شخصیت تیش بدهد؛ زنی مستقل که تمام توان خود را برای نامزدش می‌گذارد، برای حق او می‌جنگد و در عین حال بچه‌ش را نیز باردار است.

استفان جیمز که نقش جسی اونز را در فیلم مسابقه (Race) در سال ۲۰۱۶ بازی کرد، فونی را به عنوان شخصیتی تصویر کرده که علی‌ رغم قبول کردن سرنوشت تاریکش به نا امیدی سر خم نکرده است البته که بخش بزرگی از آن را مدیون حمایت ثابت تیش است.

بازیگران جانبی اثر نیز به حد کافی تاثیرگذار بوده‌اند از جمله رجینا کینگ و بازیگر کهنه‌ کار کولمن دومینگو که به نظر تمایل زیادی برای بازی در فیلم‌هایی با مضامین ضدنژادپرستی دارد.