عصبانی نیستم فیلم رضا درمیشیان در مقام نویسنده، کارگردان و تهیه کننده است که پس از سال‌ها توقیف بالاخره روانه‌‌ی سینماهای تهران شد و به فروشی بیشتر از ۳ میلیارد تومان در گیشه سینمای بدنه دست پیدا کرد. در این فیلم نوید محمدزاده، باران کوثری، رضا بهبودی، بهرام افشاری، میثاق زارع و … به ایفای نقش پرداخته‌اند. در ادامه با نقد فیلم عصبانی نیستم با نت نوشت همراه باشید.
نوید دانشجوی شاگرد اول اخراجی عاشق ستاره است. برای فراهم آوردن حداقل شرایط زندگی در رویارویی با بی‌اخلاقی‌های جامعه با خود تمرین می‌کند تا عصبانی نباشد و در تلاش است تا دختر مورد علاقه‌اش را از دست ندهد اما …
فیلم عصبانی نیستم ساخته‌ی رضا درمیشیان
نقد فیلم من عصبانی نیستم را این چنین آغاز می‌کنیم که به رغم تمام حاشیه‌هایی که فیلم به دلیل لغوهای مکررش برای زمان اکران و ماجرای سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد در سی و دومین جشنواره‌‌ی فیلم فجر که از آن نوید محمدزاده بود و در ساعات آخر به رضا عطاران تعلق گرفت، داشت اما در نهایت فیلمی با ساختار ضعیف است.
عصبانی نیستم در بخش‌های دیگری چون بازیگر نقش اول زن (باران کوثری)، تدوین (هایده صفی یاری)، صدابرداری (نظام‌الدین کیایی) و صداگذاری (محمدرضا دلپاک) کاندید شده بود که به دلایلی نامعلوم از بخش جوایز مسابقه کنار گذاشته شد.
فیلمی که دیدن‌اش چنگی به دل نمی زند و نه تنها مخاطب با روحیه‌ای ارضا شده از سینما بیرون نمی‌آید بلکه آن چیزی که بعد از تمام شدن فیلم دائم در سرش زنگ می‌زند این است که چرا این فیلم سال‌ها توقیف بوده است؟! با اکران فیلم به کجای اقتدار و امنیت ملّی خدشه وارد شده است؟
البته از حق نباید بگذریم که سلاخی کردن فیلم ضربه‌ی جبران ناپذیری به فیلم وارد کرده است. داستان چگونگی تعلیق نوید هیچ‌وقت مشخص نمی‌شود. بعد از سانسورهای بسیار هنوز هم کنایه‌های زیادی در فیلم دیده می‌شود که همه‌‌ی آن‌ها به حق است.
[su_label type=”important”]بیشتر بخوانید:[/su_label] فیلم لانتوری ساخته‌ی رضا درمیشیان، قشر تحقیر شده و پایین دست
بیشتر بخوانید: نقد فیلم رگ خواب اثر حمید نعمت الله “سیاهی سفیدی و اندوه طوفان”
شخصیت پردازی‌های فیلم عصبانی نیستم بسیار ضعیف است به طور مثال تا آخر فیلم دلیل این حجم دست و پا چلفتی بودن نوید ستاره دار معلوم نمی‌شود. البته که کارگردان سعی دارد به مخاطب بفهماند که او به هر دری می زند درها باز نمی‌شود و نوید کاملاَ بی تقصیر است. در حالی که سکانس‌هایی که نوید دائماَ در حال حرکت برای به دست آوردن پول است، خسته کننده می‌نمایاند.
بی شک در این مملکت یک دانشجوی ستاره دار تا ابد در زیر سایه‌‌ی شوم و ننگین این ستاره‌ها روزگار را در وطن‌اش می‌گذارند و هر جا برود با در بسته مواجه می‌شود. او تنها در حالتی عاقبت بخیر می‌شود که وطن‌اش را همچون بنفشه‌ها در چمدان‌اش بگذارد و عزم غربت کند.
در نقد فیلم من عصبانی نیستم باید اذعان کرد که در این فیلم تلاش همه جانبه‌ای از سوی نوید برای تغییر زندگی‌اش اتفاق نمی‌افتد یا حداقل برای مخاطبی که در سال ۹۷ به تماشای این فیلم می‌نشیند این تلاش چندان قابل باور نیست به همین خاطر نمی‌تواند با نوید همذات پنداری کند. مگر غیر این است که زخم است که انسان را قوی تر می‌کند؟
در این میان عشق نوید و ستاره (با بازی باران کوثری) هم قابل باور نیست و در خیلی صحنه‌ها گل درشت و ذوق زننده به نظر می‌رسد.
البته در این که نوید محمدزاده بازیگر توانمند و قابلی است شکی نیست اما باز هم این را باید گفت که کاراکتر او در فیلم عصبانی نیستم هم همیشگی و تکراری است. ناگفته نماند که رضا بندری با بازی رضا کولغانی در نقش هم‌خانه‌ای نوید در حال حاضر خواننده‌ی گروه داماهی (گروه موسیقی نواحی جنوب ایران) است.
با تمام ضعف‌هایی که فیلم عصبانی نیستم دارد اما این که درد فرو خفته‌ی جوانان تحصیلکرده و از تحصیل جدا مانده مانند ستاره یا و نوید را روایت می‌کند، خود جای تامّل دارد. یکی از دیالوگ‌های نوید به ستاره این است که «هی میگیم درست میشه، اما هر سال بدتر میشه». جوانان بال و پر شکسته‌ای که هیچ آینده‌ی نوید بخشی را برای خود متصور نیستند. از طرفی دیگر تدوین هایده صفی یاری نسبتاَ خوب درآمده است و در نشان دادن لحظات درونی نوید، مخاطب را با فیلم همراه می‌کند.
[su_label type=”important”]بیشتر بخوانید:[/su_label] فیلم اینجا بدون من , اقتباسی از نمایشنامه باغ وحش شیشه‌ای تنسی ویلیامز
نه تنها در طول فیلم بارها مشخص است که بخش‌هایی از فیلم ناگهان قطع شده و گم شده‌اند، بلکه پایان بندی فیلم نیز ناشی از همین ممیزی‌ها، بسیار ناقص است. در تماشای حدود ۱۰۰ دقیقه‌ای فیلم عصبانی نیستم تماشاگر حوصله‌اش سر می‌رود بارها به ساعتش نگاه می‌کند و با خود می‌اندیشد پایان این درام عاشقانه‌‌ی پر سوز و گداز ستاره دار چه می‌شود. در پایان کارگردان نشان می‌دهد که ستاره و نوید می‌توانستند آینده‌ی بهتری را برای خود و ستاره رقم بزند اگر …
در پایان نقد فیلم من عصبانی نیستم درباره‌ی خالق اثر باید بگوییم که رضا درمیشیان کارگردان دهه‌‌ی شصتی مستقلی است که به دور از هر نان به نرخ روز خوردنی با عزمی جزم مشغول فعالیت در این عرصه است. کارگردانی که دغدغه‌ی اجتماع دارد و این موضوع در فیلم لانتوری هم نمود بارزی دارد. فیلم عصبانی نیستم دومین ساخته‌ی رضا درمیشیان، بعد از فیلم بغض، محصول سال ۹۲ است. او ظاهراَ در حال حاضر مشغول فیلم جدیدش است. فیلمی با بازی فاطمه معتمدآریا، بهمن فرمان آرا، نگار جواهریان، پارسا پیروزفر، پردیس احمدیه، مجتبی پیرزاده، بابک کریمی، رضا بهبودی، پریوش نظریه و … که مجبوریم نام دارد.
به نام خدا.
خانم حق دوست با عرض ادب خدمت شما.
شخصا با لایه اول نقدتون در مورد ضعیف بودن فیلم موافقم اما به نظرم یکی تازه باید بیاد لایه ی زیرین متن،استفاده از واژه های خاص و دو پهلو و… در کل نقد شما رو نقد کنه. 🙂
مسرور باشید.
سلام ممنون از نظرتان.
بی شک بهترین فیلم کل تاریخ سینمای ایران است. این شما بودین که بارها به ساعتتان نگاه میکردید ببینید فیلم کی تمام میشه. من این فیلم رو بیش از ۱۰۰ بار دیدم و هر بار لذت بخش تر.