فیلم ناخواسته اولین ساخته‌ی سینمایی برزو نیک نژاد در مقام نویسنده و کارگردان است، فیلمی که نزدیک به ۵ سال توقیف ماند و سرانجام سال ۹۷ به اکران عمومی درآمد. این فیلم در جشنواره‌ی سی و دوم فیلم فجر در سال ۱۳۹۲ نامزد دریافت سیمرغ کارگردانی بخش نگاه نو شد و دیپلم افتخار بهترین فیلمبرداری را برای مسعود سلامی به ارمغان آورد. در ادامه با نقد فیلم ناخواسته با نت نوشت همراه باشید.
بیشتر بخوانید: نقد فیلم سرخپوست به کارگردانی نیما جاویدی؛ جای خالی یک سرخ مزاج
نقد فیلم ناخواسته ؛ زخم هایی عمیق در دل کویر
نقد فیلم ناخواسته با بازی مهرداد صدیقیان، مهتاب کرامتی، الناز حبیبی، فرهاد قائمیان، ستاره اسکندری، همایون ارشادی، محمد سیدزاده و مهدی فقیه را این چنین آغاز می‌کنیم که همان طور که از اسم فیلم پیداست داستان این فیلم جادهای بر اساس ناخواسته‌هایی جلو می‌رود. صدیقیان طلبه‌ی حوزه است که در اوقات بیکاری اش برای خرج سفرهای بین شهری اش مسافر کشی می‌کند. در راه قم به نائین با الناز حبیبی، برادرش و مهتاب کرامتی همسفر می‌شود و ادامه‌ی ماجرا …
در خلاصه‌ی داستان فیلم ناخواسته آمده است:
«هر از گاهی اتفاقاتی می‌افتد، خوب، بد که اگر جاده زندگیمان را تغییر ندهد، پیچ و تابش گریزناپذیر است. ما خواسته، کاری می‌کنیم برای دوری از ناخواسته‌های سرزده، ولی گهگاه سرنوشتمان رقم می‌خورد، با همین ناخواسته‌ها.»
بیشتر بخوانید: نقد فیلم غلامرضا تختی ؛ خاطرات یک خبرنگار از زندگی و مرگ جهان پهلوان تختی
بیشتر بخوانید: نقد فیلم ناگهان درخت کاری از صفی یزدانیان؛ یک عاشقانه‌ی آرام
در نقد فیلم ناخواسته باید گفت که این فیلم در جادهای کویری اتفاق می‌افتد که از نقاط جذابیت فیلم است. تیتراژ ابتدایی فیلم با صحنه‌ای آغاز می‌شود که حدوداَ در انتهای فیلم است. قابی تاثیرگذار که کم کم از حالت زوم در می‌آید. بعد صحنه‌ی جر و بحث الناز حبیبی و برادرش را می‌بینم. البته که مخاطب همان ابتدا نمی تواند نسبت این دو با هم را تشخیص دهد و اولین چیزی که به ذهن اش متبادر می‌شود این است که پای عشقی در میان است. کارگردان کادرهای زیبایی را قاب بندی کرده که هر کدامشان بی شباهت به تابلوهای نقاشی نیستند. موسیقی فیلم بر صحنه های افت و خیز دار فیلم می‌نشیند البته که این زیبایی مدیون کارن همایونفر آهنگساز آن است.
نقد فیلم ناخواسته را این طور ادامه می‌دهیم که ناخواسته با وجود فیلم اولی بودن کارگردان سرشار از ایده های نو است. ایده هایی که انصاف نیست از آن ها غافل شد. با وجود این که در میانه‌ی داستان، تماشاگر دچار ملال می‌شود که البته این یکی از مشکلات شایع فیلم های جادهای است اما با این حال انتهای آن را نمی تواند حدس بزند و این خود بر جذابیت فیلم می‌افزاید.
بیشتر بخوانید: نقد فیلم جان دار ؛ قتل، قصاص در میان قیمومیت ابتر زنان
بیشتر بخوانید: نقد فیلم سمفونی نهم از محمدرضا هنرمند؛ کاماروی مرگ
در نقد فیلم ناخواسته درباره‌ی بازی بازیگران آن باید این طور گفت که در این فیلم مهرداد صدیقیان بازی قابل قبولی را از خود ارائه کرده است. او که عمدتاَ در قامت نسل جوان بی بند و بار ظاهر می‌شده حال چهره‌ی کاملاَ متفاوتی دارد. مهتاب کرامتی حضور کمی دارد و می‌توان گفت حضورش به لحاظ اسم و رسم اش برای جلب توجه مخاطب است به نحوی که وقتی کسی تیزر این فیلم را می‌بیند گمان می‌کند یکی از بازیگران اصلی فیلم است اما با این حال نباید از شوک تاثیری که در میانه‌ی فیلم به واسطه‌ی نقل داستان زندگی اش بر مخاطب می‌گذارد غافل شد. بازی الناز حبیبی هم بیش از یک سر و گردن از بقیه بازی هایش بالاتر است. البته که در خیلی از صحنه ها لوس و غیر واقعی است. فرهاد قائمیان و ستاره اسکندری هم بار درام فیلم را به زیبایی به دوش می‌کشند.
بیشتر بخوانید: نقد فیلم جمشیدیه کاری از یلدا جبلی؛ حدس‌های قابل ستایش
در انتهای نقد فیلم ناخواسته باید افزود که نیک نژاد به رغم سریال های سطحی و زردی که در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران می‌سازد با این فیلم ثابت کرد پتانسیل بالایی برای روایت فیلم های این چنینی دارد. البته که بی شک توقیف چند ساله‌ی این فیلم بر میزان اثرگذاری آن تاثیر گذاشته است. شاید اگر این فیلم در همان سال تولیدش به نمایش در می‌آمد با اقبال بیشتری از سوی منتقدان و همین طور مخاطبان روبرو می‌شد. با این حال به شدت توصیه می‌شود تماشای این فیلم را در شبکه‌ی خانگی در یک عصر سرد زمستانی به هیچ وجه از دست ندهید.
بیشتر بخوانید: نقد فیلم بنفشه آفریقایی اثری از مونا زندی حقیقی و علیرضا شجاع نوری
