اخبار تکنولوژیخودرو

آن‌چه که باید در مورد ابرخودروی الکتریکی بدون باتری لامبورگینی بدانید، تأمین انرژی از طریق بدنه!

لامبورگینی با همکاری MIT (مؤسسه‌ی تکنولوژی ماساچوست) سال گذشته یک ابرخودروی خارق‌العاده‌ی الکتریکی را معرفی کرد تا نشان دهد که در آینده خبرها از خودروهای اسپرت سازگار با محیط زیست بیش‌تر خواهند بود. در حالی که این پروژه، پروژه‌ای ست مربوط به آینده اما، آن‌گونه که از سخنان مائوریزیو رجیانی (Maurizio Reggiani)، رییس بخش تحقیق و توسعه‌ لامبورگینی، برمی‌آید این پروژه یک افسانه‌ی علمی نیست. در ادامه با هر آنچه که باید راجع به ابرخودروی الکتریکی بدون باتری لامبورگینی بدانید با نت نوشت همراه باشید.

مائوریزیو گفته که بحثِ اصلی در شرکت این است که یک خودروی الکتریکی واقعی به چه گونه باید باشد و همچنین چه زمان می‎‌توان عملاً و در واقع به آن دست یافت. او بر آن است که تیم‌اش همواره به این نتیجه می رسد که تکنولوژی‌ای که در حال حاضر در خودروهای تسلا، نیسان و یا جگوار به کار گرفته می شود تکنولوژی‌ای مناسب جهت استفاده در مثلاً لامبورگینی اونتادور نیست. مشکلات اصلی در این زمینه یکی وزن و دیگری باتری است.

او در ادامه تصریح کرد:

خودروهای ما بایستی بتوانند به سرعتی فراتر از ۱۸۶ مایل بر ساعت دست یابند و همچنین بایستی توانایی آن که با حداکثر سرعت سه دور کامل در نوربورگ‌رینگ طی کنند را داشته باشند. شما نمی توانید به این موارد با استفاده از تکنولوژی‌ای که در حال حاضر برای باتری به کار می رود دست پیدا کنید.

احتمالاً می دانید که اکثریت خودروهای الکتریکی موجود و حتی آن‌هایی که در آینده‌ای نزدیک روانه‌ی بازار می شوند از یک شاسی اسکیت‌بردمانند بهره می‌برند که یک باتری لیتیوم یونی نسبتاً بزرگ در میان محورهای‌شان قرار می‌گیرد. البته این راه حل برای کراس اوورها و شاسی بلندها مورد استفاده قرار می گیرد و حقا که نتیجه‌ی خوبی هم داده اما برای خودروی الکتریکی لامبورگینی مفیدِ فایده نخواهد بود چرا که به هنگام بستنِ ماشین موجب افزایش وزنِ زیادی می‌شود. راه حل لامبورگینی بر طبق نظر رجیانی استفاده از یک بدنه‌ی‌ قابل شارژ است.

ابرخودروی الکتریکی بدون باتری لامبورگینی
ابرخودروی الکتریکی بدون باتری لامبورگینی

در واقع قرار است در ابرخودروی الکتریکی بدون باتری لامبورگینی ، یعنی ترزو مینیلو، ذخیره سازی انرژی در بخش‌هایی از خودرو که از فیبر کربن ساخته شده اند صورت گیرد از جمله بدنه و حتی پشت صندلی‌ها.

این تکنولوژی، که تکنولوژی‌ای ست انقلابی و می تواند تغییرات بسیاری در صنعت خودرو ایجاد کند، و حاصل همکاری لامبورگینی و دانشگاه ماساچوست است، مربوط به آینده می‌باشد ولی تکنولوژی‌ای افسانه‌ای نیست و دیر یا زود ممکن است به واقعیت تبدیل شود. رجیانی تأکید می کند که این امر، یعنی استفاده از بدنه به عنوان ابزار ذخیره سازی انرژی، تنها راه حل موجود جهت ساخت یک ابرخودروی الکتریکی است.

اما آینده‌ی این تکنولوژی که قرار است در ترزو میلینو مورد استفاده قرار گیرد چه خواهد بود؟ پاسخ این است که این امر به عوامل مختلفی بستگی دارد که از میان این عوامل برخی خارج از کنترل شرکت لامبورگینی هستند.

رجیانی در این راستا اضافه کرد:

من می‌توانم این قول را به شما بدهم که همکاری ما و MIT ظرف سه سال به پایان خواهد رسید. پس از آن اگر ما به پایان پروژه رسیدیم، می توانیم با قاطعیت پاسخ بله یا خیر بدهیم. به هر صورت حتی اگر این همکاری موفق باشد، باز حداقل ۲ سال برای صنعتی‌سازی زمان نیاز است و فرآیند ساخت و تولید نیز حداقل ۵ سالی به طول خواهد انجامید. به این ترتیب اگر قرار باشد همه چیز به خوبی پیش رود احتمالاً در حول و حوش سال ۲۰۳۰ شاهد لامبورگینی الکتریکی خواهیم بود.

رجیانی در ارتباط با نوع موتوری که قرار است در این خودرو مورد استفاده قرار گیرد تصریح کرد:

پرسش  و مسئله این نیست که چه موتوری در این خودرو بایستی مورد استفاده قرار گیرد، بلکه پرسش این است که این خودرو بایستی از چه مشخصاتی برخوردار باشد؟ مثلاً اگر قرار باشد خودرو برای آفرود ساخته شود موتور توربو می تواند بهترین گزینه باشد چرا که امکان یک گشتاور عالی را در دور موتور کم فراهم می‌سازد. اما مثلاً اگر قرار باشد برای یک خودروی اسپرت کار شود نیازی به گشتاور عالی در دور موتور کم نیست بلکه صدای کم و واکنش‌پذیری خودرو بر این موارد اولویت خواهند داشت.

منبع:

digitaltrends

آرش شمسی

فارغ ام از نیک و بد، از هرآن‌چه که "می‌گذرد"

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا