دانستنی‌های سلامتی

چقدر می توانیم بدون غذا زنده بمانیم؟ انسان با چقدر گرسنگی می میرد؟!

نویسنده: تیم تحریریه نت‌نوشت

منتشر شده در ۲۲ اسفند ۱۳۹۶

۴ زمان مطالعه: 4 دقیقه

سلامتی، وزن و محیط شما بر طول مدت زنده بودن شما بدون غذا تاثیر می گذارد. درحالی که غذا نخوردن کوتاه مدت برای سلامتی مفید است به این دلیل که خطر ابتلا به چاقی را کاهش می دهد و باعث کنترل بهتر دیابت می شود. گرسنگی بیش از ۴۸ ساعت  باعث آزاد شدن ذخایر گلوکز شما می شود، و ۷۲ ساعت نیز بدن شما شروع به خوردن ذخایر پروتئین خود می کند، که نتیجه ی آن از دست دادن عضلات، کاهش تراکم استخوان و حتی باعث مشکلات کلیوی و قلبی است.

سلامتی، وزن و محیط شما بر طول مدت زنده بودن شما بدون غذا تاثیر می گذارد. درحالی که غذا نخوردن کوتاه مدت برای سلامتی مفید است به این دلیل که خطر ابتلا به چاقی را کاهش می دهد و باعث کنترل بهتر دیابت می شود. گرسنگی بیش از ۴۸ ساعت  باعث آزاد شدن ذخایر گلوکز شما می شود، و ۷۲ ساعت نیز بدن شما شروع به خوردن ذخایر پروتئین خود می کند، که نتیجه ی آن از دست دادن عضلات، کاهش تراکم استخوان و حتی باعث مشکلات کلیوی و قلبی است. گرسنگی طولانی مدت و یا نبود غذا باعث مسمومیت خون، نارسایی چندگانه اندام ها و در نهایت مرگ می شود. در ادامه با پاسخ این سوال که چقدر می توانیم بدون غذا زنده بمانیم؟ همراه نت نوشت باشید.

گرسنگی بیش از ۷۲ ساعت باعث تجزیه ذخایر چربی شما می شود

چقدر طول می کشد بدون غذا به زندگی ادامه دهیم؟

• این بستگی به سلامت و محیط شما دارد.
• به طور میانگین افراد ممکن است فقط با آب و بدون غذا به مدت ۲ روز زنده بمانند.
• ذخایر گلوکز بعد از ۴۸ ساعت گرسنگی آزاد می شوند و بعد از ۷۲ ساعت گرسنگی پروتئین ها می شکنند.
• علائم اولیه مانند خستگی، از دست دادن عضلات و از دست دادن مو است.
• گرسنگی طولانی مدت باعث مسمومیت خون و نارسایی در اندام ها می شود.

این که چه مدت بدون غذا زنده می مانیم یک سوال مسحور برای گونه ی انسان است با این حال مدت زمان آن هنوز درست مشخص نیست، در حال حاضر تحقیق در مورد اثرات گرسنگی این ایده را به ما می دهد که چه انتظاری از گرسنگی طولانی مدت باید داشته باشیم و عواقب آن، همان طور که انتظار می رود خوشایند نیست.

بعضی از انسان ها بدون غذا بالای ۷۰ روز نیز زنده می مانند

اگر شما در باره ی اینکه چقدر انسان ها می توانند بدون غذا زنده بمانند کنجکاو هستید، بعضی از جواب ها در آمارهای اعتصاب غذا قرار دارند، احتمالاً یکی از چند دسته افرادی هستند که در طول محرومیت داوطلبانه از مواد غذایی تحت نظارت قرار گرفتند. در اکثر موارد چیز های خیلی خوبی نیستند.

ماهاتما گاندی، جنگجو و رهبر آزادی هندی به مدت ۲۱ روز بدون غذا زنده ماند. اعتصاب ۷۴ روزه  ترنس مکینوی ، یک زندانی ایرلندی سیاسی طولانی ترین رکورد است که در آخر با مرگ او پایان یافت. اکثر اطرافیانش در اعتصاب در بین روز های ۴۶ تا ۷۳ در گذشتند.

در حالی که می توان گفت ابن مدت زمانی است که شما می توانید بدون غذا زنده بمانید اما مقدار آن به میزان قابل توجهی به سلامت جسمی و شرایط محیطی فرد بستگی دارد.

اما بقا شما بدون غذا بستگی به بدن و محیط شما دارد

یکی از چالش ها در تیعیین مقدار دقیق این است که همه افراد به یک اندازه به فقدان غذا جواب نمی دهند، بعضی از افراد ممکن است بتوانند مدت زمان طولانی تری بدون غذا زنده بمانند درحالی که دیگران ممکن است در چند ساعت احساس سرگیجه داسته باشند. سلامت پزشکی ، مشکلات بهداشتی مانند دیابت، وزن بدن شما و شرایط محیطی مانند آب و هوا ممکن است توانایی شما را در زنده ماندن بدون غذا تعیین کند. برای مثال خطر حمله قلبی و عوارض مرتبط با آن شاخص توده بدنی (BMI )  ۱۲ تا ۱۲٫۵ افزایش می یابد. شاخص توده ی بدنی سالم بین ۱۸٫۵ تا ۲۴٫۹ است.

هنگام گرسنگی وقتی شاخص توده بدنی شما به ۱۲ تا ۱۲٫۵ نزدیک می شود این انتظار می رود که مشکلات شما به شدت می تواند زندگی شما را تهدید کند. بعضی از مردم اگرچه ممکن است قبل از رسیدن به این شاخص با توجه به ذخایر چربی،  محتوای ویتامین و مواد معدنی موجود در بدن و وضعیت سلامت عمومی ایجاد عوارض داشته باشند.

به طور میانگین فرد باید ۲ روز قادر به زندگی بدون غذا باشد

همان طور که تصور می کنید مطالعات کنترل شده روی گرسنگی عملاً به خاطر مسائل اخلاقی و خطر مرگ و میر انجام چنین آزمایش هایی غیر مکن است. اگرچه اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی  و اعتصاب غذا  که مردم به طور داوطلبانه خود را از غذا محروم می کنند، اطلاعات اندکی از گرسنگی و محرومیت از غذا به ما می دهد. اغلب مردم فرض بر این که دیابتی نیستند و سلامت عمومی خوبی دارند حتی اگر جیزی نخورند بدون تجربه هیچ مشکلی می توانند زنده بمانند. بعد از آن عوارض جانبی آرام و بی وقفه شروع می شود، بعد از این گفته ها این مقدار ممکن است بسته به سلامت و شرایط محیطی کمتر باشد.

به شرطی که آب بخورید

البته این فرض بر این است که شما همچنان خوردن آب آشامیدنی را ادامه دهید، بدون آب واکنش بدن شما بسیار شدیدتر خواهد بود و بقای شما به طور چشمگیری کاهش پیدا می کند. باز هم بقای بدون آب بسته به شرایط و سلامت بدن فرق می کند اما اگر عرق کنید و مایع از دست رفته را جایگزین نکنید در چند ساعت احساس بیماری می کنید.

گلوکز بعد از روز دوم آزاد می شود، پروتئین بعد از روز سوم می شکند

وقتی شما بدون غذا هستید بدن شما حرکاتتان را آهسته می کند تا هرچقدر که می تواند انرژی را ذخیره کند. همچنین بدن شروع به استفاده از ذخایر گلیکوژن در ماهیچه و کبد برای ایجاد انرژی با گلوکز می کند. بعد از استفاده از این ذخایر بدن شروع به استفاده از ذخایر چربی و در نهایت پروتئین می کند. پروتئین بلوک ساختاری سلول های شماست که برای ایجاد انرژی در فرایندی به نام کتوز مورد استفاده قرار می گیرد که این برای شما اصلاً خوب نیست.

• ۲۴ تا ۴۸ ساعت اولیه بدون غذا: ذخایر گلوکز شما معمولاً در ۶ ساعت تمام می شود اگرچه بر خی از ذخایر ممکن است برای ۲۴ تا ۴۸ ساعت نیز باقی بمانند، چربی نیز ممکن است شکسته شود.
• بعد از ۷۲ ساعت: خود خواری یا تجزیه پروتئین از زمانی شروع می شود که ذخایر چربی برای انرژی تمام شوند.

روز های اولیه گرسنگی باعث خستگی، از دست دادن عضلات و مو می شود

• ضعف و خستگی که ممکن است موجب غش کردن شما شود
• از دست دادن عضلات
• کاهش تراکم استخوان، باعث شکننده و خشک شدن استخوان ها می شود
• مشکلات قلبی به علت تضعیف عضله قلب و کاهش توان پمپاژ قلب
• فشار خون پایین به دلیل کاهش پمپاژ
• نبض آهسته
• زخم، از عوارض احتمالی ناشی از گردش خون کند است
• احساس سردی
• نارسایی کلیه بخاطر کمبود آب
• ریزش موی سر و رشد موهایی در بدن برای حفظ گرمای بدن

گرسنگی طولانی مدت می تواند باعث عوارض جانبی شدید و حتی مرگ شود

افرادی که به دلیل غذا نخوردن برای مدت طولانی گرفتار مرگ شده بودند به خاطر برخی اختلالات عبارتند از:

• نارسایی چندگانه ی اندام
• فیبریبلاسیون بطنی یا ریتم سریع قلب که باعث کمبود پمپاژ قلب می شود و ممکن است منجر به از دست دادن هوشیاری و حتی مرگ شود
• سپسیس شدید (مسمومیت خون) که در آن بدن به خود به دلیل پاسخ به عفونت به اندام ها و بافت ها آسیب می زند

خوردن غذای بدون ارزش غذایی نیز باعث نارسایی اندام و مشکلات قلبی می شود

به علاوه ی افرادی که غذا نمی خورند، بعضی افراد در مقادیر کم غذا می خورند که تقریباً هیچ ارزش غذایی برای بدن ندارد، به طور مثال  بعضی از افراد با اختلالات خوردن. در حقیقت آن ها تمام گرسنگی را تجربه می کنند به همین دلیل تخریب به همان اندازه که در گرسنکی کامل اتفاق می افتد در این افراد نیز اتفاق می افتد. در افراد با بی اشتهایی ناگهانی نزدیک گرسنگی، انفارکتوس قلب یا حملات قلبی و نارسایی اندام علل معمول مرگ و میر هستند.

گرسنگی کوتاه مدت و متناوب می تواند دارای مزیت برای سلامتی باشد

در حالی که گرسنگی کامل محدودیت شدید نسبت به مصرف کالری برای چندین روز می تواند سبب عواقب ناگواری شود، اما گرسنگی و محدودیت مصرف کالری به صورت متناوب برخی مزایا برای افرادی که اختلالات خوردن یا دیگر شرایط پزشکی ندارند، می شود.

اشکال مختلفی وجود دارد که شامل ۶ تا ۱۸ روز غذا نخوردن است. در این جا شما صبحانه را از بین می برید تا فاصله زمانی ۱۶ ساعته بین وعده های غذایی را بگذرانید و به طور موثر غذا نخوردن را بین شام و ناهار روز بعد ادامه می دهید، که همچنین تغذیه با محدودیت زمانی نیز نامیده می شود که شامل خوردن تنها در یک پنجره ی ۸ ساعته در طول روز است، قبل و بعد از این شما صرفاً آب مصرف می کنید. نوع دیگر رژیم غذایی ۵:۲ است که شما ۲ روز در هفته غذا نمی خورید و بقیه روز به صورت نرمال غذا می خورید. غذا نخوردن متناوب روزانه، تمرین دیگری است که شما به طور متناوب غذایتان را به میزان ۶۰۰ کالری محدود می کنید و در روز بعد هر چه می خواهید، می خورید.

مطالعات نشان داده است که گرسنگی متناوب خطر ابتلا به بیماری های متابولیکی مانند چاقی و دیابت را با افزایش حساسیت به انسولین، افزایش کلسترول خوب و کاهش تری گلیسرید کاهش می دهد. حتی ممکن است از پیر شدن مغز نیز محافظت کند.

نویسنده: عبدالرئوف صابری