فیلم Loveless بی عشق اثری از آندری زویاگینتسف

فیلم Loveless عنوان اثر سینمایی ارزنده‌ای محصول کشور روسیه و به کارگردانی آندری زویاگینتسف Andrey Zvyagintsev کارگردان با استعدادی که چند سال قبل با فیلم لویاتان نامزد بهترین فیلم خارجی مراسم سالیانه اسکار شده بود. در سال ۲۰۱۷ نیز توانسته نامزدی دیگری برای این کارگردانِ روسی به همراه آورد. برنده جایزه بهترین فیلم هیئت داوران جشنواره فیلم کن، فیلمی کوبنده، آزار دهنده و واقعی است. تلخی که ارائه می‌دهد بصری نیست و تجربه‌ای اجتماعی است که وفورش به سبب جوامع مختلف رنگ عوض می‌کند. سرمایی که از شمال مسکو در ذهن بینندگان در سراسر دنیا خواهد نشست. در ادامه با تحلیل و بررسی فیلم Loveless با نت نوشت همراه باشید.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم Loveless اثر آندری زویاگینتسف؛ اون ساخته شده از اشتباهات منه و تقصیر خودش نیست

فیلم Loveless بی عشق اثری از آندری زویاگینتسف

فیلم Loveless موضوع آشنا با پرداختی متفاوت دارد. داستان زوجی که زندگی شان در حال فروپاشی است. و کودکی که در این میان شاهد کشمکش‌های والدینش است. بوریس با بازی Aleksey Rozin کارمند اداره‌ای است که سیستم اداریش بی شباهت با دوران کمونیستی نیست. کمونیستی که مذهبی شده و باز هم همان است. مردی با چهره‌ای مظلوم و غمی درونی. ژِنیا با بازی Maryana Spivak نیز مادر جوانی است که حالتی عصیان گر دارد و نارضایتی‌اش از همه چیز و همه کس را بلند فریاد می‌زند. اما فصل مشترک این دو زوج، نفرت ریشه دار میان خودشان است. با اینکه در آستانه طلاق هستند هر دو رابطه هایی جداگانه و بی پروا با کس دیگری را آغاز کرده اند. و دیگر چیزی که شخصیت این زن و مرد را شبیه به هم نشان می‌دهد، بی تفاوتی محضی است که هر دو به موجودی دارند که پسرشان است.

آلیوشا پسر مظلوم، گوشه گیر و شکننده‌ای است که در بهتِ این ماتمکده، اسیر طغیانی درونی شده است. بی صدا مثل سکوت، مثل برف یخ زده در کناره‌ای از رگ‌های متصل به قلب. آلیوشا گم می‌شود. و این پسر خردسال باعث هویدا شدن حقایقی از جامعه کوچکی همچون پدر و مادرش می‌شود که قابل بسط دادن است.

بیشتر بخوانید: فیلم The Guilty از گوستاو مولر؛ تنهایی با تن‌هایی

نکته‌ای که فیلم به شکل آگاهانه آن را منتقل می‌کند دروغ است. مخاطب می‌تواند درک کند که همه چیز ریشه در دروغی دارد که در پشت کلام‌ها پنهان است. هنر کارگردان در به تصویر کشیدن دو سکانس مشابه از زن و مرد که وارد روابط جدیدی شده اند و هر دو ابراز عشق و علاقه  جدیدی می‌کنند، قابل تأمل است. میزانسن و نوع بازی بازیگران منتقل پیام دروغ در لفافه‌ای از محافظه کاری است. دوست دارم دروغ است. ازدواج دروغ است. گریه برای بچه دروغ است. خواستن آلیوشا دروغ است. دل سوزاندن‌ها دروغ است.

این حجم از معانی متضادی که کارگردان در فیلم منتقل می‌کند ریشه در بطن جامعه دارد. روسیه‌ای که هنوز رگه‌های کمونیستی‌اش هویداست. طبقه متوسطی که درگیر فسادی ذاتی شده‌اند. روشنفکرانی بی مغز که تحمل برقراری دیالوگ را نیز ندارند. روابطی لیبل خورده با طعم مصرفی. همانند اغلب جوامع، زویاگینتسف Andrey Zvyagintsev زوج را مصرفی و روابطشان را مصرفی می‌داند و با هوشمندی این را به طیف وسیعی از مردمش پیوند می‌زند. نگاهی واقع بینانه به مفهوم خانواده که در تمدن‌های ریشه دار، دیگر آن تعریف سابق را ندارد و در زیر لایه‌ای از پنهان کاری مصلحتی، آتشش را در خرقه کودکان در حال رشد، روشن می‌کند.

بیشتر بخوانید: تحلیل فیلم A Star Is Born از بردلی کوپر؛ زن اگر بالا نشیند…

بیشتر بخوانید: تحلیل فیلم BlacKkKlansman ساخته‌ی اسپایک لی؛ جایی برای نفرت نیست!

فیلم Loveless از آثار عمیق و درخشان سینمای جهان است. کارگردانی و فیلمبرداری این فیلم در کیفیت بسیار بالایی به سر می‌برند و دوربین میخائیل کریچمن تصاویری بدیع با قاب‌های تمیز خلق می‌کند. با رنگ بندی خنثی که با مفهوم و تِم فیلم هماهنگ است. همچنین شاید بهترین جنبه مثبت فیلم صدا گذاری آن است. سکوت‌های طولانی و بدون موسیقی که خود به فیلم جان می‌دهد و خود سکوت را به عنوان شخصیتی زنده در نهان فیلم به همراه دارد. سکوتی که همراهش فکر است، خشم است، تنفر است، میل به تسلیم است، هوس است و ننگِ در عشق بازیِ مصرفی است.

زویاگینتسف توانسته ذهنش را از تکلف خود سانسوری رها کند. اما چنین جوامع خاکستری دست وی را برای تبدیل این تراژدی به مرثیه بسته است. هرچند که پایان بندی هوشمندانه فیلم نشان از دروغ درونی به مفهوم عشق و تاریخ انقضای آن در دل روابط کدگذاری شده دارد.

آلیوشای فیلم Loveless گره در دامان آلکسی فیودوروویچ کارامازوف دارد. غرق در بی محلی‌های پدر و مادرش، با سرنوشتی خلاف آکلسی، رو به تباهی. آلیوشا نماد فرزندانی بزرگ شده در جوامعی است که فهم را با ظاهر مدرنیته عوض کرده اند. نه فکری برای ازدواج دارند، نه تصوری از چرایی بچه دار شدن و نه حتی چرایی برای خواستن آن فرزند. مطلقا تسلیم کلیشه فرمایشی. و فرزندانی تباه شده. تاریخ انقضایی زودتر از تولید آن.

بیشتر بخوانید: فیلم Climax ساخته‌ی گاسپار نوئه، میرقصم، پس هستم!

بیشتر بخوانید: نقد فیلم نبراسکا Nebraska ساخته‌ی الکساندر پین؛ بر باد رفته …