محققان می گویند که حافظه عضلات زمان قوی شدن شان را به یاد می سپارد!
محققان می گویند که حافظه عضلات زمان قوی شدن شان را به یاد می سپارد! چنین برداشت شده است که حافظه عضلات شما زمان قوی شدنشان را به حافظه سلولی شان می سپارند و این اطلاعات را در DNA شان ذخیره می کنند.
همواره برگشت به شکل و شمایل و وضعیت سابق عضلات بعد از ورزش نکردن به مدت طولانی، چه پیش از این، مثلاً در دوره دبیرستان ورزشکار بوده باشید، چه تا همین چند ماه اخیر به باشگاه بدنسازی می رفتید، ناامیدکننده است. برگشت به آن سطح از پله اول به نظر غیرممکن می رسد. خب بگذارید بگوییم که حامل خبرهای خوبی برایتان هستیم: بر اساس مطالعات چند سال اخیر، ممکن است شما هرگز بدنسازی را به خاطر وجود حافظه عضلات از پله اول شروع نکنید!
چنین برداشت شده است که حافظه عضلات شما زمان قوی شدنشان را به حافظه سلولی شان می سپارند و این اطلاعات را در DNA شان ذخیره می کنند.
هنگامی که افراد درباره حافظه عضلات صحبت می کنند، معمولاً منظورشان حافظه “فرایندی” است. (حافظه مبتنی بر فعالیت های مغزی که مثلاً باعث می شود دست هایتان کراواتتان را ببندند یا ورق های بازی را بین دوستانتان پخش کنند، بدون نیاز به فکر کردن و تمرکز. منظور ما این نوع حافظه نیست) به جای آن، حافظه عضلات ای که امروز در نت نوشت از آن صحبت می کنیم، ذخیره رشد قبلی عضلات می باشد که در DNA سلول های عضلانی ثبت و ضبط می گردد.
حافظه عضلات شما قوی شدنشان را به یاد می سپارند
این رویداد بوسیله رویدادی به نام “اپی ژنتیک” روی می دهد، که به چگونگی تاثیر محیط اطراف بر فعال شدن ژن ها می پردازد. شما با یک داده های مشخص ژنی پا به عرصه گیتی نهاده اید؛ این اطلاعات به خودی خود نمی تواند تغییر کند. اما ژن ها می توانند از محیط تاثیر بپذیرند. تحقیق به عمل آمده مشخص کرده است که مواردی از قبیل نوع رژیم غذایی، استرس ، خواب و افزودنی های شیمیایی می توانند بر مسیر بیان ژن ها تاثیر بگذارند. بنابراین قادرند سبب بروز برخی ویژگی ها یا بیماری ها، حتی در فرزندانتان شوند یا از بروز آنها جلوگیری کنند.
در پژوهشی که به رهبری محققان دانشگاه کیل در بریتانیا صورت گرفت، هشت فرد سالم در یک آزمون وزنه برداری ۲۱ هفته ای قرار گرفتند. در هفت هفته اول، این افراد به ازای هر هفته، ۳ بار وزنه برداری انجام دادند. در مدت هفت هفته بعدی، آنها به طور کل تمرین را کنار گذاشتند و در نهایت در دوره آخر، دوباره، وزنه برداری کردند. پس از هر دوره، محققان از عضلات چهارسر بازو جهت تجزیه و تحلیل داده های DNA، بیوپسی(نمونه از بافت زنده) تهیه کردند.
پس از بررسی ۸۵۰ هزار ناحیه روی DNA هر فرد، دریافتند که برخی ژن های به خصوص در سلول های عضلانی توسط نشانگرهایی در افراد به موازات قوی تر شدنشان، علامت گذاری شده اند یا برخی دیگر، علامتشان حذف گردیده است. این نشانگرها همان اجزایی بودند که تعیین می کردند چه ژن هایی بیان شوند؛ درواقع، آن ها را روشن یا خاموش می کردند.
شایان توجه است که این علایم به مدت طولانی حتی پس از توقف تمرین کردن اشخاص، بر روی ژن ها بودند و به هنگام شروع مجدد تمرینات، به نظر می رسید بر روی عملکرد ژن ها تاثیر گذاشتند؛ این تاثیر، موقع مشاهده این واقعیت که قدرت و توانایی سلول های عضلانی در دوره هفت هفته آخر، نسبت به دوره اول، سریع تر افزایش می یابد، بدست آمد. تحقیقات به عمل آمده مشخص کرده اند که تمرین کردن خیلی بیش از آنچه که تصور می کردیم، سودمند است. نتایج می تواند اینگونه تفسیر شود: کودکانی که در رشته های ورزشی حضور فعالی داشتند، خیلی راحتتر می توانند در بزرگسالی به تناسب اندام دست یابند یا اگر فردی پس از دوره ای ورزش کردن را کنار گذاشته باشد و از نو به باشگاه ورزشی برود، خیلی راحت تر از دفعه اول، می تواند به هدف خود دست یابد.
اما در عین حال، خبر ناراحت کننده ای برای آن دسته از افرادی است که گمان می کنند مسابقات ورزشی متاثر از داروهای نیروزا نمی باشد (ردی از دارو در افراد مصرف کننده باقی نمی ماند.) اگر قوی شدن، سبب راحتتر نیرومند شدن مجددتان می شود، پس دارو هم همین تاثیر را روی تمرین ورزشی تان، قبل از آزمون دوپینگ می گذارد.
رابرت سیبورن، محقق این مطالعه گفته است: “اگر یک ورزشکار کار بلد و خبره از داروهای نیروزا جهت هرچه قوی تر شدن عضلاتش بهره می برد، سلول های عضلاتش احتمالاً از این رویداد، یعنی مصرف مواد نیروزا، خاطره ای در حافظه شان ثبت می کنند. در موارد محرومیت ورزشکاران بابت سوء مصرف مواد انرژی زا، لزوماً زمان تعیین شده برای محرومیت آنها کافی نمی باشد؛ ممکن است حتی در صورت عدم مصرف مجدد مواد نیروزا، بدلیل سابقه استعمال این مواد، برای همیشه از رقبای خود در هر رویداد ورزشی پیشی بگیرند.”
نویسنده: علیرضا وفادار
