مد و فشن

صندل میول: مروری بر انواع Mule، کفش‌های پشت باز یا دمپایی‌های جلو بسته!

نویسنده: ربابه پوربافرانی

منتشر شده در ۲۳ مهر ۱۳۹۸

۲ زمان مطالعه: 8 دقیقه

صندل میول Mule نوعی کفش پشت باز است که به راحتی داخل پا شده و از پا در می‌آید. این کفش‌ها در اطراف پاشنه‌‌ی پا هیچ نوع محافظی ندارند. به طور کلی میول‌ها به نوعی زیر مجموعه‌‌ی اسلیپر slipper به حساب می‌آیند با این تفاوت که به دلیل استایل، جنس و مدلهای متفاوتشان توانسته اند در طول قرن‌ها خودشان را به عنوان یک نوع خاص و مستقل از دمپایی‌های اسلیپر مطرح کنند. در این مطلب به صورت مفصل به انواع صندل میول یا Mule خواهیم پرداخت، با نت نوشت همراه باشید.

صندل میول mule

برای مثال میول‌ها اغلب با چرم و جنس‌های متفاوتی نسبت به اسلیپر و هم چنین با پاشنه‌های متفاوت تهیه می‌شدند. با اینکه صندل میول در اصل به زمان روم باستان برمی گردند، اما تا قرن ۱۶ مورد استقبال عموم مردم قرار نگرفته بودند. امروزه میول‌ها در فرهنگ‌های مختلف و مناسبت‌های متفاوت پوشیده می‌شوند. میول‌ها اکنون نیز در هر فرهنگ با توجه به پیشینه‌‌ی آن به شکل خاصی ساخته و طراحی می‌شوند.

نعلین

در ایران امروزه نعلین‌ها نوعی صندل میول به حساب می‌آیند که پوشش مخصوص طلبه‌ها هستند نعلین‌ها وضو گرفتن را راحت می‌کنند و در مورد رنگ آن و نوع آن روایات مختلف مذهبی وجود دارد. و به نوعی نعلین نشانه‌‌ی راحتی و در دسترس بودن هستند.

بیشتر بخوانید: ست کردن لباس با صندل میول

نعلین، نوعی دمپایی یا صندل میول به حساب می‌آید که در ایران توسط طلبه‌ها پوشیده می‌شود.

چاروق

چاروق از صنایع دستی شمال خراسان و به ویژه شهر قوچان و هچنین شهر زنجان می‌باشد. در اصطلاح محلی ترکی زنجان چاروق را «چارخ» تلفظ می‌کنند. چاروق اکنون در زنجان به صورت یک صنعت دستی ظریف ساخته و عرضه می‌شود.

چاروقی که در ادبیات ما از آن نام برده‌اند (چارقت دوزم کنم شانه سرت «مولوی») یا در قدیم مورد استفاده بود، بیشتر شبیه به چاروق‌های شمال خراسان بوده که هنوز اصالت خود را حفظ کرده‌است.

چاروق از صنایع هنری، دستی و تزئینی به‌شمار می‌رود. چاروق فرم ظریف و شکل خاصی دارد و با مواد اولیه ویژه‌ای که صرفاً برای راه رفتن روی قالی و اطاقهای مفروش ساخته می‌شود که سابقاً پشت بسته و بدون پاشنه بود؛ اما امروزه چاروق، بصورت نعلین و پاشنه دار هم ساخته می‌شود و فقط کف آن از چرم و رویه آن به رنگ‌های مختلف از نخ‌های ابریشمی و سیم گلابتون بافته و تزئین می‌شود.

تاریخچه کفش‌های چاروق به ۲۰۰۰ سال پیش بر می‌گردد. زیبایی و تنوع طرح و نقوش آن، چشم هر هنر شناسی را شیفته نقوش انتزاعی و اصیل خود می‌نماید. نعلین‌های چاروق در کشورهای ایتالیا، کانادا، ژاپن و جمهوری آذربایجان بسیار طرفدار دارد. مدل‌های شبیه چاروق در کشورهای هند و پاکستان وجود دارند. این چاروق‌ها از لحاظ کیفیت قابل مقایسه با چاروق‌های ایرانی نیستند.

بیشتر بخوانید: صندل: همه آنچه باید راجع به انواع و اقسام صندل‌ها بدانید!

چاروق ایرانی نوعی دمپایی میول هستند که تاریخچه‌‌ی آن به دوهزار سال پیش بر می‌گردد. چاروق‌ها هنوز هم نوعی صنایع دستی به حساب می‌آیند و البته طرفداران بسیاری دارد.

چاروق‌ها در بازار قدیمی ایرانی

میول‌ها در طول تاریخ به فرهنگ‌های کهنه‌‌ی مصر و ترکیه برمی گردند. هم چنین یکی از نماد‌های انسانهای معروف در نقاشی‌ها پایپوش‌های معروف میول بود. میول‌ها در انواع نماد‌های فرهنگی از نقاشی‌های قدیمی تا پوشش پای انسانهای مشهور در عکس‌ها دیده می‌شدند.

تاریخچه‌‌ی صندل میول Mule

در ریشه شناسی کلمه‌‌ی میول به رم باستان بر می‌گردیم. در رم باستان، عبارت “Calcei Mullei / Mulleus” برای توصیف کفش قرمز که توسط سناتورهای رومی و بعدها قضات عالی پوشیده می‌شد، به کار می‌رفت. در قرن شانزدهم در اروپا و فرانسه، واژه لاتین “Mule” برای اشاره به کفش و دمپایی بدون پشتی استفاده می‌شد.

میول‌ها در قرن شانزدهم تا قرن نوزدهم، دمپایی مخصوص اتاق خواب، خلوت گاه و اندرونی‌ها بودند و به صورت عمومی پوشیده نمی‌شدند. میول‌ها برای فضاهای داخلی مانند خانه‌ها و کاخ ها، با لباس‌های بلند و خرقه‌ها پوشیده می‌شدند و مانند لباسهای مخصوص خانه به نوعی نماد راحتی و آزادی بودند.

بیشتر بخوانید: کفش کلاگ Clogs: کفش‌های پینوکیوی یا پاپوش‌های سنتی چوبی سراسر دنیا!

میول مربوط به اویل قرن ۱۷ میلادی

میول‌های ابریشمی و گلدوزی شده برای سال ۱۷۵۰ میلادی

میول ساخته شده در قرن ۱۸ میلادی

تاریخ محبوبیت صندل میول Mule

از قرن ۱۵ تا به امروز میول‌ها کمابیش مورد استفاده قرار می‌گرفته اند اما محبوبیت آنها هیچ گاه ثابت نبوده است. در اوایل قرن ۱۸ از دهه‌‌ی ۱۷۲۰ تا کنون  میول‌ها محبوب ترین کفش‌های مورد استفاده در خانه‌ها بودند که به آنها اسلیپر Slipper می‌گفتند. اطلاعاتی که از اواخر دهه‌‌ی ۱۷۹۰ وجود دارد نیز صندل میول را جزئی از پوشش زنان در خانه معرفی می‌کند.

بیشتر بخوانید: جوراب: همه چیز راجع به این پوشیدنی ساده!

میول پاشنه بلند مربوط با سال ۱۷۷۰ متعلق به کاترین بزرگ ملکه‌‌ی شوروی

میول‌ها به همراه لباس‌هایی بلند در خانه به گونه‌ای پوشیده می‌شدند که دیده نمی‌شدند و لباس‌های مخصوص خواب روی آنها را می‌پوشاند. در ابتدای قرن ۱۹ میول‌ها به دلیل اینکه پوشش زنان فاحشه در فاحشه خانه‌ها بودند در بین مردم عادی کمتر مورد استفاده قرار گرفتند، مردم از پوشیدن آنها اجتناب کردند و به نوعی از مد کناره گیری کردند و در اواسط قرن ۱۹ بود که میول‌ها دوباره مورد توجه قرار گرفتند.

صندل میول تزئین شده مربوط به سال ۱۹۸۰

در قرن ۲۰ ام میول‌ها به دلیل استقبال برند‌ها با قدرت و جدیتی دوباره وارد دنیای مد شدند و طراحان نخبه مدل میول را در طراحی هایشان مورد استفاده قرار دادند. بعد از آن بود که حضور میول‌ها به عنوان مدل و نوع خاص به صورت جداگانه در دنیای مد تثبیت شد، به گونه‌ای که مجله‌‌ی الی Elle در سال ۲۰۱۷ میول‌ها را کفش سال معرفی کرد.

صندل میول در طول زمان تغییرات زیادی کرده اند. در قرن پانزدهم، میولها در ونیز بسیار پر زرق و برق و به نوعی یاد آور چوپین‌ها بودند. چوپین‌ها chopines کفش‌های با پاشنه‌‌ی یک دست در یونان باستان بودند که خانم‌ها و گاهی آقایان برای بلند شدن قدشان آنها را می‌پوشیدند.

بیشتر بخوانید: دمپایی انگشتی Flip flop: همه چیز راجع به صندل‌های قدیمی و محبوب دنیا

چوپین‌ها chopines کفش‌های پاشنه دار مربوط به یونان باستان که در نوع کفش‌های میول طبقه بندی می‌شدند.

چوپین‌ها chopines کفش‌های پاشنه دار مربوط به یونان باستان که میول‌های قرن ۱۵ ام با الهام از آنها بسیار پر زرق و برق بودند.

میول‌ها در طول سال‌های ۱۵۵۰ تا ۱۷۰۰ بسیار تزئین می‌شدند. در دهه ۱۷۰۰، مول‌ها با پاشنه بودند و توسط  زنان و همین طور مردان پوشیده می‌شدند. اواسط قرن ۱۹ دیگر میول‌های پاشنه دار برای مردان متداول نبودند. از سال ۱۸۸۵ تا ۱۹۱۰، سگک‌های بزرگ و تزئینات زیاد جایگزین صندل میول چرم و نمدی با پاشنه‌های کوتاه با تزئینات کمتر شدند.

در قرن بیستم، و در دوران جنگ‌های جهانی میول‌ها از مواد و متریال‌های طبیعی و ارزان قیمت تر مانند نمد، کنف و الیاف طبیعی ساخته می‌شدند.  در دهه‌‌ی ۱۹۵۰ و با گسترش ساخت پلاستیک‌ها میول‌ها نیز از پلاستیک ساخته شدند و در همان دوران  برای جذاب شدن با پر تزئین می‌شدند.

میول‌های ابریشمی به پوشش‌های محرک جنسی شناخته شدند. در دهه ۱۹۶۰، میول‌ها دارای شکل‌های زاویه‌ای و نوک تیز در قسمت انگشتان پا بودند. اما در دهه ۱۹۸۰ میول‌ها رنگارنگتر ، باشکوه تر و با جواهرات بیشتر طراحی شدند.

بیشتر بخوانید: جوراب زنانه / جوراب مردانه / جوراب بچه / جوراب ورزشی

میول‌های مردانه

میول‌ها نه تنها در سبک‌های مختلف و مدل‌های مختلف طراحی شدند، بلکه توسط طبقه‌های مختلف جامعه نیز مورد استفاده قرار می‌گرفتند. نوعی اسلیپر مردانه مخصوص طبقه‌‌ی اشراف در قرن نوزدهم بسیار متداول شد که بعدها در بین مردم بسیار محبوب شد.

در اواخر دهه ۱۸۸۰، نسخه‌های بسیار محبوب میول در آن زمان در انگلستان، Albert و Alfred بودند.این صندل میول همانند دمپایی مردانه‌ای بود که به عنوان slipper مخصوص خانه نیز مورد استفاده قرار می‌گرفت و فرم مخصوص استراحت بود. Alfred از اسم کمپانی  “Alfred Dolge Felt Slippers and Shoes” گرفته شده است. این کمپانی در سال ۱۸۹۲ تاسیس شده است.

بیشتر بخوانید: اسلیپر: مروری بر انواع Slippers، دمپایی روفرشی مخصوص خانه

میول‌های مردانه آلبرت Albert که نوعی اسلیپر به حساب می‌آمدند.

میول‌های شرقی

تاریخ میول‌های شرقی به نسبت غرب به سال‌های دورتری برمی گردد. میولها در فرهنگ‌های شرقی از قرن ۹ میلادی حضور داشتند. و اغلب مدل‌های آن امروزه نیز در فرهنگ شرقی دیده می‌شوند. تصویر میول‌ها بر روی سنگ قبرها مربوط به قرن ۱۸ در مصر یافت شده است.

میول‌های ایرانی که مربوط به سال‌های ۱۸۰۰ تا ۱۸۸۹ از جنس‌های مخملی، چرم، ابریشم و الیاف فلزی ساخته می‌شدند که این میول‌ها بسیار شبیه ماهی بودند. یک صندل میول از کشور ترکیه در موزه‌‌ی متروپولیتن وجود دارد که در ساخت آن از متریال‌های چوب، چرم، فلز و ابریشم استفاده شده است.

میول‌های هندی به جای مانده همه از جنس چرم گاو، بوفالو، پوست بز، خز، ابریشم، پشم، الیاف پنبه، مخمل و یا نی و الیاف گیاهی  بودند. این نمونه‌های هندی بسیار شبیه نمونه‌های اروپایی معمولا با منگوله‌ها و تیکه دوزی، گلدوزی و تزئین می‌شدند. در جنوب آسیا در قسمت شمال هندوستان، Jutti نوعی کفش است که شبیه به صندل میول است؛ که در انواع مدل‌های آن یا پشتی ندارد و یا پشتی بسیار باریکی دارد که بسیاری اوقات از جلوی کفش پیدا نیست.

بیشتر بخوانید: صندل گلادیاتور: وحشی ترین نوع صندل را به طور کامل بشناسید!

jutti کفش‌های محلی مردم شمال هندوستان که بسیار شبیه میول‌ها هستند با این تفاوت که یک پشت پاشنه‌‌ی بسیار کوتاه دارند.

بابوچه Babouche نیز نوعی صندل میول است که جز صنایع دستی ترکیه به حساب می‌آید. بابوچه‌های ترکیه‌ای بسیار شبیه نعلین‌های ایرانی هستند با این تفاوت که از چرم‌های نازک تری ساخته می‌شوند و هم چنین در بعضی مدل‌ها دارای قسمت پشتی خوابیده است که در صورت لزوم می‌توان با استفاده از آن پشت پا را بپوشاند.

بابوچه Babouche نیز نوعی صندل میول است که جز صنایع دستی ترکیه به حساب می‌آید.

برای مثال میولهای Pierre Yantorny که برای Rita de Acosta Lydig مدل معروف ۱۸۷۵- ۱۹۲۹ طراحی شده بودند بسیار شبیه کفش‌های میول شرقی است. این کفش‌ها با لباس‌های مخصوص خواب و در حرمسراها پوشیده می‌شدند.

میول طراحی پی یر یانتونی Pierre Yantorny. الهام گرفته از میول‌های شرقی مربوط به اوایل قرن ۲۰ ام

مدل‌های معروف صندل میول

در دهه ۱۹۵۰، هنرپیشه‌های مشهور مانند مریلین مونرو، جوآن فونتین و جین راسل در موزیک فیلم‌ها و زندگی روزمره خود از Marabou Mules استفاده می‌کردند. به عنوان مثال، مریلین مونرو در فیلم The Seven Year Itch “سوزش هفت ساله” میول‌های مارابو را پوشیده بود.

Marabou Mules میول‌های معروف مرلین مونرو که در فیلم سوزش هفت ساله رنگ قرمز آن را پوشیده بود.

امروزه نیز بسیاری از سلبریتی‌ها و مدل‌ها از صندل میول برای عکس‌ها و مراسم‌ها استفاده می‌کنند. برای مثال لوفر Princetown Gucci نسخه‌ای از یک صندل میول است که توسط مردان و زنان معروف زیادی پوشیده شده است.

میول معروف گوچی Princetown Gucci loafer که در این مدل بر روی آن گل رز کار شده است.

همان طور که می‌بینید، میول‌ها در فیلم ها،  در نقاشی‌ها و در فرهنگ عامه مردم در طول تاریخ نقش پر رنگی داشتند.

انواع صندل میول

میول‌ها دارای یک دسته بندی بسیار بزرگ هستند که بنا بر انواع تغییرات در قسمت جلوی کفش، پاشنه، رویه و… در دسته بندی‌های مختلفی قرار می‌گیرند:

در قسمت نوک انگشتان پا مدل‌های کاملا بسته در انواع اشکال مختلف گرد، مربعی و یا نوک تیز طراحی می‌شوند.

میول نوک تیز با رویه‌‌ی بلند

صندل میول با جلوی مربعی، پاشنه‌‌ی kitten و رویه‌‌ی طراحی شده

صندل میول با جلوی گرد و زیره‌‌ی اسپرت

امروزه مدل‌های مختلف میول‌ها که در آنها انگشتان پا از جلو پیدا هستند نیز بسیار مد هستند، که در دو مدل peep toe که در آن مقدار کمی از انگشتان پا پیداست و open toe که می‌توان گفت انگشتان پا کاملا پیداست، طراحی می‌شوند.

میول‌های peep toe که بخش کوچکی از انگشتان پا پیداست.

میول‌های open toe که در آنها انگشتان پا کاملا پیدا هستند.

میول‌های مری جین در طراحیشان دارای یک بند بر روی بر آمدگی پا هستند که برای محکم نگه داشتن صندل میول در پا و یا تزئین کفش به کار می‌روند.

بند بر روی میول‌های مری جین mary jane به راحتی بیشتر کفش در هنگام راه رفتن و محکم شدن کفش داخل پا کمک می‌کند.

صندل میول مردانه‌‌ی Birkenstock یکی از طراحی‌های معروف این شرکت هستند، هم به عنوان اسلیپر مورد استفاده قرار می‌گیرند و هم به عنوان کفش برای بیرون از خانه.

میول‌های معروف Birkenstock

روی پا میزانی که پا پیدا باشد و طراحی این فضا به صورت کشیده، گرد، دالبری و یا کاملا پوشیده نیز می‌تواند میول‌های متنوعی را به ما دهد. امروزه برند‌های مختلف میول‌های متفاوتی را روانه‌‌ی بازار کرده اند به گونه‌ای که یکی از آیتم‌های بسیار پر اهمیت در مد، صندل میول هستند. مخصوصا برای تیپ‌های بهاره و تابستانه بسیار کاربردی و زیبا هستند.

دلایل محبوبیت و ماندگاری صندل میول

1. راحت پوشیدن و در آوردن: یکی از مهم ترین دلایل محبوبیت مولها این است که به راحتی پوشیده می‌شوند و به راحتی از پا در می‌آیند. در هنگام عجله، در تاریکی و… . در این روزها که همه به دنبال سرعت بیشترند، میول‌ها به شما کمک می‌کنند سریع تر باشید.
2. یکی دیگر از دلایل می‌توان میول‌ها را تقریبا با هر لباس پوشید. از آنجایی که آنها در سبک‌های بی شماری طراحی می‌شوند، می‌توانند با شلوار جین، یک مینی دامن سکسی یا یک لباس شب عاشقانه پوشیده شوند. مثلا میول‌های با پاشنه‌های باریک متوسط ​​ با کت و شلوار حرفه‌ای زنانه مطابقت دارند. هم چنین میول هارا می‌توان برای کار، رفتن به بازار، و یا یک کنسرت راک پوشید.
3. دلیل دیگر محبوبیت میول‌ها سازگاری آنهاست. میول‌ها را می‌توان در هر مناسبتی پوشید و کفشی با این ویژگی برای خانم‌ها بسیار کاربردی خواهد بود.

تاریخ پر فراز و نشیب صندل میول و ماندگاری آنها همه کاربردی بودن این کفش‌ها را ثابت می‌کند، پس اگر تا کنون صندل میول جز کفش‌های داخل کمدتان نبوده سریعا یکی از آنها را تهیه کرده و از پوشیدن آن در فصل تابستان لذت ببرید.