حشرات غول پیکر ، دانشمندان حشراتی به اندازه ماقبل تاریخ را پرورش می‌دهند!
در دوران های گذشته موجودات نسبت به دوران حال، بزرگتر بودند. خزندگان غول پیکر، پستانداران غول پیکر و از این ها بدتر، حشرات غول پیکر. آیا شما می خواهید حشرات غول پیکر را در این زمان پرورش دهید؟ قبل از همه به این دو نکته توجه داشته باشید. اولا عجله نکنید؟ دوما، دستور العمل را در ادامه مطلب بخوانید…
در دوران های گذشته موجودات نسبت به دوران حال، بزرگتر بودند. خزندگان غول پیکر، پستانداران غول پیکر و از این ها بدتر، حشرات غول پیکر. آیا شما می خواهید حشرات غول پیکر را در این زمان پرورش دهید؟ قبل از همه به این دو نکته توجه داشته باشید. اولا عجله نکنید؟ دوما، برای ادامه با نت نوشت همراه باشید.
به دست آوردن حشرات غول پیکر با یک ترفند عجیب و غریب
اگر شما حشرات غول پیکر را دوست ندارید، این آخرین فرصت شماست که می توانید به گذشته برگردید. ما می دانیم که در دوران پرمین (یا Permian حدود سیصد میلیون سال پیش) حشرات خیلی بزرگ بوده اند. برای مثال مگانئورا یا Meganeura سنجاقک بزرگ آسیایی را در نظر بگیرید. این شاهزاده غول پیکر یک هیولای واقعی بوده که طول بالهای آن بیش از ۲ فوت (۷۰ سانتیمتر) می رسید. و یا یک بندپهلو (Arthropluera) ، هزارپایی که به راحتی طول آن به ۹ فوت (۳ متر) می رسید.
اما چه چیزی در دنیای باستانی وجود داشته که حشرات در آن خیلی بزرگ بودند؟ و شاید سوال بهتر این باشد که؛ چرا حشرات دیگر تا آن اندازه بزرگ نیستند؟ پاسخ اکثر دانشمندان در مورد چرخه اکسیژن مورد تایید همه می باشد. در دوره پرمین در اتمسفر، حدودا ۵۰ درصد اکسیژن بیشتراز آنچه امروز وجود دارد، وجود داشته. حشرات از طریق مجرا های هوای نای مانندی تنفس می کنند و این مجراها باید اکسیژن مورد نیاز را برای سوخت و ساز به بدن آنها برسانند. اما اگر اکسیژن بیشتری در محیط وجود داشته باشد، نیاز به این مجراها کمتر می شود و آنها از طریق بدن خود اکسیژن را دریافت می کنند، در نتیجه به همین راحتی آنها بزرگتر و بزرگتر می شوند.
حشرات از طریق مجرا های هوای نای مانندی تنفس می کنند
حشرات غول پیکر یا به وجود آوردن هیولای مدرن
وجود این همه دلیل منجر به شکل گیری این سوال در بین زیست شناسان شده: چه اتفاقی خواهد افتاد اگر حشرات مدرن را در محیط غنی از اکسیژن پرورش داد؟ پاسخ: شما می توانید حشرات غول پیکری را مشاهده کنید. در محیط هایی که با تقلید از فضای غنی از اکسیژن دیرینه زیستی ( یا Paleozoic یکی از چهار دوران زمین‌شناسی) ساخته شده اند (حدود ۳۱ درصد اکسیژن، امروز این مقدار در جو ۲۱ درصد است)، سنجاقک ها پرورش داده می شوند … و انتظار می رود … نیم اینچ بزرگتر شوند.
خوب، شاید این دراماتیک نباشد که سنجاقک های غول پیکری که در آن زمان زندگی می کردند دوباره به زندگی باز گردانده شوند، اما دانشمندان نیز درگیر فرضیه چند صد میلیون ساله تکامل هستند و می خواهند به جوابی روشن درباره آن برسند. در یک آزمایش، سنجاقک های که در محیطی که اکسیژن کمتری داشت رشد کرده بودند، بسیار کوچکتر از عموزاده های دیگر خود بود. همین اتفاق در آزمایشی که بر روی سوسک ها انجام شد، هم افتاد. اما موضوعی جالب و عجیب هم در این بین وجود دارد که به برخی سوالات بی پاسخ، پاسخ می دهد: و آن این است که سوسک های حمام قادر به رشد بیشتر در این محدوده غنی از اکسیژن نیستند، بلکه آرامتر از حالت طبیعی رشد می کنند. همانطور که همه گمان می برند: سوسک های حمام موجوداتی کاملا سازگار هستند و حتی در روزهای پایانی این سیاره می توانند به مکانی دیگر بروند و در آنجا زندگی کنند.
منبع: curiosity.com
