هنرمند فاجعه The Disaster Artist عنوان درام کمدی به کارگردانی جیمز فرانکو James Franco است که در سال ۲۰۱۷ بر پرده سینما نقش بست. فیلم در بر گیرنده داستانی واقعی از به ثمر رسیدن یکی از پر سر و صدا ترین فیلم‌های عصر حاضر هالیوود است. The Disaster Artist بر اساس کتابی به همین نام نوشته گرگ سسترو و تام بیسل ساخته شده است که داستان ساخته شدن فیلم The Room ساخته تامی وایزو را روایت می‌کند.
فیلم The Disaster Artist هنرمند فاجعه به کارگردانی جیمز فرانکو
همیشه بحث ترین‌ها میان اقشار عام و خاص جامعه وجود دارد. بهترین و بدترین رنگ کدام است. یا بهترین و بدترین آهنگی که شنیده اید کدام است. میان این بهترین و بدترین هایِ همیشگی، بحث میان بهترین و بدترین فیلم تاریخ سینما نیز همیشه جذابیت خاصی داشته است. اگر پدر خوانده و یا سرگیجه در اکثر رده بندی‌های تاریخ سینما رقابتی سخت برای بهترین فیلم را دارند، در آن طرف جدول نیز اوضاع همین قدر واضح است. اتاق به عنوان بهترین فیلم بد تاریخ سینما جایگاه ویژه‌ای دارد.
جیمز فرانکو بازیگر و کارگردان جوان هالیوودی سراغ پشت پرده بخشی از زندگی وایزو و همچنین پشت صحنه و روند شکل گیری این فیلم را به شکلی هنرمندانه به تصویر کشیده است. داستان فیلم با آشنایی تامی که خود جیمز فرانکو نقش آن را بازی می‌کند با گِرِگ که دِیو فرانکو نقش آن را ایفا می‌کند آغاز می‌شود.
این دو که استعداد کمی در بازیگری دارند در کلاس بازیگری برای اولین بار با یک دیگر آشنا شده و گِرِگ تحت تأثیر تامی قرار می‌گیرد. رویای بازیگری و علایق مشترک این دو، آن‌ها را وا می‌دارد تا به لس آنجلس و خانه تامی که به منبع بی انتهایی از ثروت متصل است، نقل مکان کنند. تلاش‌های هر دو برای پیدا کردن مدیر برنامه و در نهایت ایفای نقشی در سینما، مدام و مدام با شکست رو به رو می‌شود. و این دو تصمیم می‌گیرند که فیلم خود را بسازند.
این جا نقطه‌ای از تاریخ است که استارت فیلمی زده می‌شود که در اوج حماقت، تبدیل به یکی از یادآوری‌های تاریخ معاصر آمریکا می‌شود. تامی فیلم نامه را می‌نویسد، خود آن را با سرمایه شخصی تهیه می‌کند، کارگردان آن می‌شود و نقش اول فیلم را نیز برای خود می‌نویسد. فرانکو بر اساس اسناد موجود پشت پرده ساخت این فیلم را به تصویر کشیده است. حقیقتا تصویری که وی از ساخت فیلم اتاق نشان می‌دهد واژه‌ها در بیان ابله بودنش ناتوانند.
بیشتر بخوانید: فیلم I Don’t Feel at Home in This World Anymore ساخته مالکون بلیر
عمدتا ریشه تمام این دست پخت نا به هنجار ۶ میلیون دلاری را می‌توان در خود وایزو جستجو کرد. شخصیتی تا حدی خود شیفته با لهجه‌ای عجیب و غریب که تمایلاتش به فهم هنر در سینما با فیلتری از زاویه دید و ذهن وی عبور می‌کرد که به هیچ عنوان دارای چارچوب مدونی نبود.
هرچند که اتاق از شدت بد بودن تجربه‌ای سرگرم کننده است، اما نمی‌توان شلختگی در تمامی اجزای آن را نادیده گرفت. فیلمی که قرار بود جدی باشد، اما ار شدت لوده بودنش دستاویزی برای خنده شد و جالب است کماکان و پس از ۱۵ سال نمایش‌های محدودی در سراسر دنیا دارد تا مردم با این پدیده آشنا شوند.
جیمز فرانکو و برادرش دِیو به خوبی از عهده نقش این دو کاراکتر بر آمده اند. به خصوص جیمز که پس از بازی خاطره انگیزش در ۱۲۷ ساعت، طیف دیگری از توانایی‌اش را در بازیگری بروز داده است. همچنین کارگردانی بسیار یک دست فرانکو جزئیات و ریتم مناسبی را برای فیلم به همراه دارد. فرانک به درستی لحن و شوخی‌های فیلم را به شکلی تنظیم کرده است که ضمن خنده دار بودن شرم ناک نیز باشند. شرمگین از اینکه چطور شد که چنین پدیده‌ای ساخته شد.
بیشتر بخوانید: فیلم I Tonya من تونیا هستم ساخته کریگ گیلسپی ۲۰۱۷
ولی سوالی که این جا مطرح است نه در مورد بد بود فیلم اتاق است ( که حقیقتا همین طور است) و نه در مورد اینکه فرانکو چقدر خوب توانسته چنین فیلمی درباره این موضوع بسازد. بلکه سوال اصلی این است که چه لزومی به ساخت چنین فیلمی بوده است.
زیرا The Disaster Artist فیلمی با تاریخ مصرفی کوتاه است که فراموش خواهد شد و فقط دوباره به سر زبان افتادن فیلم اتاق کمک کرد. همین و بس. البته جیمز فرانکو طعنه‌ای نیز به وایزو می‌زند. این که فرانکو نیز همانند وایزو بازیگر، تهیه کننده و کارگردان فیلم خودش بود. البته با فاصله‌های غیر قابل اندازه!
بیشتر بخوانید: فیلم Girl with a Pearl Earring دختری با گوشواره مروارید کاری از پیتر وبر
