فیلم The Post ساخته‌ی استیون اسپیلبرگ؛ رسوایی بزرگ

فیلم The Post اثر استیون اسپیلبرگ، یکی از بهترین‌های ۲۰۱۷ در نظرسنجی‌ها و نشریات مختلف، با بودجه‌ای ۵۰ میلیون دلاری ساخته شد و محصول کمپانی فاکس است. ،The Post از فیلم‌های اسکار ۲۰۱۸ بود که اگرچه در دو رشته نامزد شد ولی برخلاف انتظارات، بدون بردن جایزه، با اسکار ۲۰۱۸ خداحافظی کرد. در ادامه به تحلیل و بررسی فیلم The Post می‌پردازیم با نت نوشت همراه باشید.

فیلم The Post ساخته‌ی استیون اسپیلبرگ

برای تحلیل و بررسی فیلم The Post بی شک مروری بر داستان لازم است. The Post تریلر سیاسی و تاریخی است از  از جریانات مهمی که در دهه‌‌ی ۷۰، در دوره‌ی ریاست جمهوری نیکسون، در ایالات متحده‌‌ی آمریکا رخ می‌دهد و افشاگری‌های مهمی که توسط روزنامه‌‌ی واشنگتن پست صورت می‌گیرد:

انتشار اوراق پنتاگون که پرده از دروغ‌ها و عوام فریبی‌های دولت در رابطه با جنگ ویتنام و شکست قطعیشان در این جنگ و… بر می‌دارد. در نهایت تبعات برملا شدن حقایق پشت پرده، منجر می‌شود به برکناری نیکسون از کرسی ریاست.

در نقد فیلم The Post می‌توان گفت، به لحاظ محوریت موضوعی، فیلم در پیچیدگی‌ها و پنهان کاری‌ها و رسوایی بزرگ (اوراق پنتاگون) دولت آمریکا چرخ می‌زند، که در دوران ریاست جمهوری نیکسون، افشا می‌شود و در نهایت منجر به استیضاح و نهایتا برکناری نیکسون از سمت خود می‌شود.

در واقع بزرگترین رسوایی‌های تاریخ ایالات متحده مربوط به دوره‌‌ی ریاست جمهوری نیکسون است، از جریان رسوایی واترگیت گرفته تا پنتاگون، نکته‌‌ی مهم  در این جریانات این بود که رئیس‌جمهوری وقت آمریکا به سه جرم متهم شد: جلوگیری از عدالت، سوءاستفاده از قدرت و نهایتاً تحقیر کنگره.

[su_label type=”important”]بیشتر بخوانید:[/su_label] فیلم The Terminal ترمینال از استیون اسپیلبرگ؛ «از همه جا مانده»

در تحلیل فیلم The Post می‌رسیم به قطب اصلی این افشاگری‌ها یعنی روزنامه‌‌ی واشینگتون پست و افشاگر این رسوایی ها: کاترین گراهام با بازی مریل استریپ Meryl Streep که در واقع اولین کارمند زن روزنامه‌‌ی واشینگتن است که به همراه سردبیرش، بنجامین سی بردلی با بازی تام هنکس Tom Hanks وارد جنگ بی‌سابقه بین خبرگزاری‌ها و دولت می‌شود و اوراق پنتاگون را انتشار می‌کنند.

در تحلیل فیلم The Post می‌توان به این نکته اشاره کرد که به خوبی رقابت بین دو روزنامه‌‌ی بزرگ آمریکا یعنی نیویورک تایمز و واشینگتن پست دیده می‌شود.  نیویورک تایمزی که برخی از این اوراق را منتشر کرد ولی مورد تهدید  و اتهام قرار گرفت. اتهام هایی مثل خیانت و تهدید امنیت ملی.

و اما واشنگتن پستی که توسط زنی تقریبا محافظه کار به نام کاترین گراهام می‌چرخید و آن بار نوبت او بود که اسناد را مورد بررسی قرار دهد و در نهایت آن‌ها را در روزنامه‌اش منتشر کند. در آن دوره، گراهام با درایت و آگاهی کامل از مشکلی که برای نیویورک تایمز بوجود آمد استفاده کرد تا بتواند نام واشنگتن پست را بر سر زبان‌ها بیاندازد و روزنامه‌اش را مطرح کند و نام خودش را در تاریخ رسانه همیشگی کند.

[su_label type=”important”]بیشتر بخوانید:[/su_label] فیلم E.T. the Extra-Terrestrial ساخته‌ی استیون اسپیلبرگ؛ تو خودت قدرت مطلقی!

در فیلم The Post علاوه بر جلو رفتن طرح و داستان، بیشترین تمرکز فیلم روی شخصیت کاترین گراهام (مریل استریپ) است که در آن زمان ناشر روزنامه واشنگتن پست بود. فیلم  به خوبی  مردد بودن گراهام را برای که آیا انتشار بخش هایی از اوراق پنتاگون را نشان می‌دهد، اوراق مهم مربوط به جنگ ویتنام که یک تحلیل گر نظامی به نام  السبرگ آن‌ها را می‌دزد و کپی می‌کند.

مهم ترین نکته‌ای که این اوراق فاش شد و رسوایی دولت وقت را بوجود آورد، پنهان کاری کندی و رابرت مک نامارا وزیر دفاع، درباره‌‌ی شکست قطعی در جنگ ویتنام بود، که با این حال هم چنان سربازان را به جنگ اعزام می‌کردند.

با نگاهی جزیی تر می‌توان گفت ساسپنس اساسی فیلم مربوط به تصمیم دردسرساز السبرگ برای دزدیدن اوراق و در واقع چگونگی دزدیدن آن هاست. که بعد از این پروسه، نشریه تایمز در اقدامی شجاعانه آن را روی جلد اول خود برد.

داستانی که نویسنده بازگو می‌کند، بر روی شخصیت متمرکز شده است. گراهامی که، از طبقه بالای جامعه است و تا به حال با روزنامه نگارانی این چنین گستاخ، بی حیا و همچنین پرتلاش رو به رو نشده است ولی حالا که همسرش خودکشی کرده است، مجبور است در این شرایط قرار گیرد و دفتر نشر را بچرخاند.

نکته حائز اهمیت در مورد شخصیت گراهام این است که او  تعاملات زیادی با CIA، پنتاگون و دیگر سازمان‌های دولتی داشت و همچنین ارتباطات نزدیکی با مک نامارا و خانواده‌اش داشت. به همین دلیل واکنش او نسبت به انتشار اوراق، متفاوت می‌شود. کاراکتری که به هیچ وجه ضد حکومت نبود ولی از طرفی زیر فشار حکومت نماند. زیبایی بازی مریل استریپ در این فیلم بر جذابیت‌های این کاراکتر و عملکردش افزوده و  تماشاگر را مجذوب نگه می‌دارد.

در فیلم The Post اهمیت نشریات و آزادی مطبوعات به خوبی مطرح است و این در دیالوگ‌ها هم به خوبی مشهود است. در واقع اهمیت مطبوعات آزاد و نقش آن‌ها در بررسی نحوه عملکرد رئیس جمهور و دادن اطلاعات درست به مردم کاملن مورد توجه است.

[su_label type=”important”]بیشتر بخوانید:[/su_label] فیلم Schindler’s List ساخته استیون اسپیلبرگ

اگر نگاهی به تاریخ آمریکا در دهه‌‌ی ۷۰ داشته باشیم، اهمیت واشنگتن پست را در می‌یابیم. روزنامه‌ای که چند سالی را به عنوان روزنامه‌‌ی محلی گمنام طی کرد، در نهایت تبدیل شد به یکی از بنیادهای روزنامه‌ نگاری تحقیقی.

با تمام این ها، فیلم پست اختصاص به رسوایی واترگیت ندارد؛ فیلم در مورد حوادث پیش از فروپاشی سال ۱۹۷۲، و چگونگی مخالفت دولت نیکسون با انتشار اسناد پنتاگون است؛ و نقش اساسی و مهم روزنامه  واشنگتون پست در این قضیه.

در ادامه بررسی فیلم The Post باید گفت قطب اصلی این جریان در واقع روزنامه‌نگاران سرکشی هستند که اقدامات نیکسون را ضد-آمریکایی می‌دانند. روزنامه نگارانی که بر این باورند که محتوای اوراق پنتاگون باید منتشر شود و در دسترس همگان قرار بگیرد و قانون جاسوسی هم مانع این امر نشود. روزنامه نگارانی که تن به مبارزه با دولت‌ و دادگاه‌‌ها می‌دهند و در صورت لزوم حاضر هستند برای حفاظت از آزادی مطبوعات به زندان هم بروند.

همه‌‌ی تنش‌ها و موقعیت‌های دراماتیک فیلم The Post ناشی از درگیری میان این دو قطب هستند.

به تعبیری می‌توان گفت هرچند رویدادهای فیلم اسپیلبرگ حدود نیم قرن قبل را به ما نشان می‌دهد اما به طرز عجیبی با شرایط سیاسی امروز در ارتباط هستند. بیشتر رئیس جمهورهای آمریکا رابطه‌‌ی به شدت خصمانه‌ای با روزنامه‌ها داشته‌اند و از آزادی عملی که در متمم اول قانون اساسی آمریکا به روزنامه نگاران داده شده بود، ناراضی بودند. ولی جالب این جاست که نیکسون هیچ تلاشی برای خاموش کردن مطبوعات نکرد.

اسپیلبرگ این بار هم روایت گر ماهری است، او برای روایت چگونگی اقدامات واشنگتن پست برای افشاگری اوراق پنتاگون، به خوبی عمل می‌کند و ما را به دل ماجرا می‌برد.

در نقد و بررسی فیلم The Post می‌توان گفت در واقع با روایتی تاریخی و سیاسی رو به رو هستیم که در مدیوم سینما، همگانی تر می‌شود. اسپیلبرگ اما مهارت کافی در ساخت فیلم‌های رسانه‌ای دارد، او اطلاعات کافی را به بیننده منتقل می‌کند، به طوری که بیننده‌ای که اطلاعاتی از این جریانات ندارد، هم بتواند همه چی را، اعم از وضعیت و موقعیت‌ها درک کند.

Steven Spielberg به خوبی از توضیح اضافه در فیلم دوری می‌کند و به خوبی کاراکترها را جلو می‌برد همچنین با مهارت کامل از مستند شدن فیلم جلوگیری می‌کند و آن را به عنوان یک درام جلو می‌برد.