شما هرگز تصویری از کل کهکشان راه شیری را ندیده‌اید!
شما هرگز تصویری از کل کهکشان راه شیری را ندیده‌اید! تصاویری از غبارهای روشن در آسمان شب که توسط دوربین های با کیفیت بالا گرفته شده اند، خطوط و نوارهای افقی که توسط تلسکوپ های قوی ثبت شده اند، تصویری از یک کهکشان حلزونی و… یک ثانیه صبر کنید اگر ما در کهکشان راه شیری زندگی می کنیم، پس چگونه این تصاویر را از کل این کهکشان می گیریم؟
اگر شما در اینترنت در جستجوی تصاویر کهکشان جهان ما، یعنی کهکشان راه شیری باشید، قطعا تصاویر مختلفی پیدا خواهید کرد. تصاویری از غبارهای روشن در آسمان شب که توسط دوربین های با کیفیت بالا گرفته شده اند، خطوط و نوارهای افقی که توسط تلسکوپ های قوی ثبت شده اند، تصویری از یک کهکشان حلزونی و… یک ثانیه صبر کنید اگر ما در کهکشان راه شیری زندگی می کنیم، پس چگونه این تصاویر را از کل این کهکشان می گیریم؟ این را در ادامه مطلب بخوانید…
این تصویر کهکشان راه شیری نیست بلکه شبیه آن است. این در واقع تصویر NGC 4414، یک کهکشان حلزونی معمولی در صورت فلکی گیسو (Coma Berenices) است که حدود ۵۵۰۰۰ سال نوری قطر، و حدود ۶۰ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد.
مکان زنرگی ما
زمین در کهکشان راه شیری واقع شده، که در میانه آن قرار نمی گیرد. سیاره ما حدود ۲۵۰۰۰ سال نوری از سیاه چاله پرجرم مرکزی، و نیز ۲۵۰۰۰ سال نوری از لبه بیرونی این کهکشان واقع شده است. همانطور که مت ویلیامز در روزنامه یونیورس تودی می نویسد، اگر کهکشان راه شیری را مانند یک صفحه گرامافون در نظر بگیریم، ما در شیاری بین مرکز اولبه واقع می شویم. کهکشان ما شبیه یک صفحه (دیسک) با یک برآمدگی در مرکز آن، و شکل مارپیچی که با اقتباس از کهکشان های مجاور گرفته شده، است.
اگر شما به سرزمینی که آلودگی نوری ( به روشن شدن بیش از حد یک محیط بر اثر نورهای مصنوعی گفته می‌شود) نداشته باشد بروید، مانند یک حفاظت‌گاه آسمان تاریک که در آن آلودگی نوری مهار می شود، و در آن مکان به آسمان خیره شوید، می توانید یک باریکه روشن کم نور را تماشا کنید. این بخشی از کهکشان راه شیری می باشد که ما می توانیم از روی زمین آن را مشاهده کنیم. (با بازگشت به تشبیهی که کردیم؛ اگر شما در لبه بیرونی یک صفحه گرامافون بنشینید، می توانید آن را به صورت یک خط صاف و نه یک دایره مشاهده کنید).
خیلی نزدیک و خیلی دور
فضاپیمای که به دورترین فاصله از زمین رفته وویجر۱ یا Voyager 1 نام دارد. در چهلمین سال پس از راه اندازی آن در سال ۲۰۱۷، این فضاپیما به ۱۳ میلیارد مایل (۲۱ میلیارد کیلومتر) دورتر از زمین می رود. برای روشن شدن مطلب به این توجه کنید؛ هر سال نوری حدود ۵٫۹ تریلیون مایل (۹٫۵ تریلیون کیلومتر) است و منطقه ما در ژرفای ۱۰۰۰ سال نوری کهکشان راه شیری قرار دارد.
اما این بدان معنا نیست که ما عکس های بسیار جذابی را که می بینیم، وجود ندارند. تلسکوپ های قدرتمندی مانند هابل، چاندرا و اسپیتزر (و به زودی جیمز وب) تصاویری از کهکشان ما را در بسیاری از طول موج های مختلف نور می گیرند، و اخترشناسان آنها را با هم پیوند می دهند تا بتوانند تا آنجا که ممکن است با کنار گذاشتن گاز و غبار، مرکز کهکشان را مشاهده کنند. این تلسکوپ ها و تلسکوپ های مشابه می توانند کهکشان های دیگر را رصد، و اطلاعات آنها را جمع آوری کنند. که هنرمندان با استفاده از آن داده ها، تصاویر کهکشان ما را به تصویر می کشند.
به این ترتیب، تصاویری که شما از کهکشان راه شیری مشاهده می کنید بسیار شبیه به تصاویر دایناسورها می باشند که هیچکس با چشمان خود آنها را ندیده است. اما چند دهه تحقیق ما را قادر ساخته تا یک حدس دقیق از آنچه که آنها ممکن است به نظر برسند، را به وجود آوریم.
منبع: curiosity.com
