گزارش حسابرسی ؛ روش صحیح تنظیم فرم گزارش حسابرسی
در مطلب جلسه قبل خواندیم که حسابرسان صورت های مالی سالیانه یا فصلی که توسط شرکت ها ارائه می شود را مورد بررسی قرار می دهند. حسابرسان نسبت به حساب هایی که رسیدگی کرده اند، می بایست گزارش را تهیه و به مجمع عمومی صاحبان سهام ارائه کنند. در گزارش حسابرسان نسبت به صورت های مالی شرکت مورد رسیدگی، اظهارنظر می گردد و باید توجه داشت که صحت حساب ها را تضمین و گواهی نمی کنند، بلکه فقط نسبت به آن ها در گزارش خود اظهارنظر می نمایند.
در مطلب جلسه قبل مبانی بورس؛ گزارش حسابرس (بازرس) خواندیم که حسابرسان صورت های مالی سالانه یا فصلی که توسط شرکت ها ارائه می شود را مورد بررسی قرار می دهند. حسابرسان نسبت به حساب هایی که رسیدگی کرده اند، می بایست گزارش را تهیه و به مجمع عمومی صاحبان سهام ارائه کنند. در گزارش حسابرسان نسبت به صورت های مالی شرکت مورد رسیدگی، اظهارنظر می گردد و باید توجه داشت که صحت حساب ها را تضمین و گواهی نمی کنند، بلکه فقط نسبت به آن ها در گزارش خود اظهارنظر می نمایند. گزارش حسابرسی معمولاً در سه قسمت به شرح زیر طبقه بندی می گردد:
بیشتر بخوانید: انواع ارزش سهام (ارزش اسمی، ارزش دفتری، ارزش بازار، ارزش انحلال، ارزش جایگزینی، ارزش ذاتی)
فرم گزارش حسابرسی
- بند مقدمه
- بند دامنه رسیدگی یا بند میانی
- بند اظهارنظر
بند مقدمه
در بند مقدمه گزارش حسابرسی حسابرسان صورت های مالی و مسئولیتی که صورت های مالی را تهیه و ارایه نموده اند، گزارش می کنند. مسئولیت نگهداری مدارک و دفاتر حسابداری و تهیه صورت های مالی مناسب برای استفاده سهامداران و افراد ذینفع به عهده مدیران شرکت است. اگر صورت های مالی توسط حسابرسان تهیه شده باشند، باز هم مسئولیت اصلی صورت های مالی به عهده هیئت مدیره شرکت است.
بیشتر بخوانید: حسابرسی چیست ؟ گزارش حسابرس (بازرس)
بند دامنه رسیدگی یا بند میانی
بند حدود رسیدگی یا میانی نوع و ماهیت حسابرسی را بیان می کند. در این بند اجرای رسیدگی ها بر اساس استانداردهای پذیرفته شده حسابرسی، ارزیابی اصول متداول حسابرسی و ارزیابی از نحوه ارائه صورت های مالی و نیز هرگونه محدودیت و ابهام و اثرات احتمالی و یا قطعی که بر صورت های مالی دارد و درجه اهمیت آن اثرات را بیان می کند.
بند اظهارنظر
بند اظهارنظر در گزارش حسابرسی نتایج بررسی و حسابرسی، توسط حسابرسان را بیان می کند. در این قسمت حسابرسان نسبت به مطلوبیت یا عدم مطلوبیت صورت های مالی تهیه شده توسط مدیران اظهارنظر می کنند. حسابرسان پس از انجام عملیات حسابرسی و بر اساس نتایج و یافته های خود، یکی از انواع اظهارنظرهای حرفه ای زیر را نسبت به صورت های مالی مورد رسیدگی ارائه می کنند.
- اظهارنظر مقبول
- اظهارنظر مشروط
- اظهارنظر مردود
- عدم اظهارنظر
بیشتر بخوانید: مبانی بورس ؛ بخش پایانی
اظهارنظر مقبول
در ادامه فرم گزارش حسابرسی باید گفت حسابرس هنگامی اظهار نظر مقبول در مورد صورت های مالی یک شرکت را ارائه می دهد که متقاعد شود صورت های مالی مورد رسیدگی، از تمامی موارد زیر برخوردار است:
- نتایج عملیات، وضعیت مالی و تغییرات در وضعیت مالی را به نحو مطلوب منعکس می نماید.
- با اصول پذیرفته شده حسابداری منطبق می باشد.
- گمراه کننده نمی باشد و کلیه موارد ضروری در آن افشاء شده است.
اظهارنظر مشروط
اظهارنظر مشروط هنگامی در مورد صورت های مالی یک شرکت ارائه می شود که ضرورت های اظهارنظر به شرح بالا تامین نشده باشد و حسابرس، نسبت به صورت های مالی واحد مورد رسیدگی، ایراد گرفته باشد. در اظهارنظر مشروط، حسابرس دلیل یا دلایل مربوط به ایراد خود را در گزارش حسابرسی تشریح نموده و اثر آن را بر روی صورت های مالی شرکت بیان می کند.
اظهارنظر مردود
حسابرس هنگامی اظهارنظر مردود ارائه می کند که صورت های مالی واحد مورد رسیدگی، معرف وضعیت مالی، نتایج عملیات و تغییرات در وضعیت مالی به نحو مطلوب نباشد. علاوه بر این، اگر ایرادات حسابرس به صورت های مالی خیلی مهم و بااهمیت باشد، حسابرس اظهارنظر مردود ارائه می دهد.
عدم اظهارنظر
هنگامی که حسابرس برای ارائه اظهارنظر نسبت به صورت های مالی، قادر به دستیابی به اطلاعات کافی و قابل اطمینان نباشد، در این صورت بیان می کند که نمی تواند در مورد صورت های مالی مزبور اظهار نظر نماید. حسابرس دلایل عدم اظهارنظر خود را ارائه می کند.
اظهارنظر حسابرسان به جهت اطمینان یافتن از این که صورت های مالی منطبق با ویژگی های کیفی اطلاعات حسابداری، یعنی مربوط بودن، قابلیت اندازه گیری، قابیلت اتکا و قابلیت مقایسه است، ارائه می شود. کسب این اطمینان از لحاظ تصمیم گیری های سرمایه گذاری توسط اشخاص خارج از شرکت بسیار اهمیت دارد.
