نقدی بر تئاتر اعتراف کاری از شهاب حسینی
این روزها سالن اصلی تیاتر شهر میزبان تئاتر اعتراف به کارگردانی شهاب حسینی است. این نمایش با بازی بازیگرانی چون علی نصیریان، شهاب حسینی، مهدی بجستانی، پرویز بزرگی، نیما رئیسی، صالح میرزا آقایی، غزاله نظر، میثاق زارع، شهرام ابراهیمی، ایلیا نصراللهی، تنی آواکیان، عباس حسنی و به تهیه کنندگی مسعود صفوی به روی صحنه می رود. نمایش که از روز ۳۱ خرداد ماه جاری آغاز شده و در ابتدا قرار بود تا پایان مرداد اجرا شود، اما همچنان ادامه دارد. تئاتر اعتراف ، سومین تجربه ی شهاب حسینی در صحنه ی تیاتر و دومین تجربه ی او در مقام کارگردان بعد از نمایش «ملاقات» (با همکاری احمد ساعتچیان) در سال ۹۱ در فرهنگسرای نیاوران است. در ادامه با نقدی بر تئاتر اعتراف کاری از شهاب حسینی با نت نوشت همراه باشید.
بیشتر بخوانید: مروری بر تئاتر سه خواهر ساخته حسن معجونی؛ به همراه مروری بر نمایشنامه‌های آنتون چخوف
اعتراف – کاری از شهاب حسینی
نقدی بر تئاتر اعتراف کاری از شهاب حسینی
باید گفت که بازیگران سینما و تلویزیون برای اثبات توانایی‌های بیشتر خود به تیاتر به واسطه ی زنده بودن این هنر نیاز دارند. اما آن چه که در این نمایش یکنواخت و خسته کننده وجود دارد بازی ضعیف بازیگران صاحب نامی است که خارج از انتظار است. در همین ابتدای نقدی بر تئاتر اعتراف باید گفت اعتباری که شهاب حسینی در سال های فعالیت اش در رادیو، تلویزیون و سینما کسب کرده را به شدت خدشه دار می کند و او عملاَ در مقام بازیگر و کارگردان این اثر نمی تواند نمایش پر قدرت و قابل قبولی را ارائه دهد.
بیشتر بخوانید: تعزیه چیست ؟ تعزیه و سمبولیسم، تئاتر مذهبی و تاریخی
موسیقی نامتوازن است و گستره ی متفاوتی را شامل می شود. در ادامه نقدی بر تئاتر اعتراف باید گفت افکت های سینمایی از جمله صدای ترقه های گوش خراش که نه تنها به نمایش کمکی نمی کند بلکه صحنه را نیز غیر واقعی جلوه می دهد، آزار دهنده اند. از این کنش ها می توان دریافت که شهاب حسینی در اعتراف به شدت تحت تأثیر سینما است، او سه سال پیش اولین فیلم سینمایی خود «ساکن طبقه وسط» را نیز کارگردانی کرد.
طراحی صحنه و لباس و بیان ضعیف اثر نمی تواند مخاطب حرفه ای تئاتر بین را ارضا کند اما متاسفانه شواهد حاکی از آن است که مخاطبان عامی که تا به امروز به دیدن تیاتر نرفته اند را به شدت مجذوب خود کرده است چرا که چندی پیش در بازار سیاه، بلیط با قیمت یک میلیون تومان خبرساز شده است.
بیشتر بخوانید: تحلیل تئاتر اگه بمیری نوشته فلوریان زلر، کاری از سمانه زندی نژاد
در ادامه نقدی بر تئاتر اعتراف کاری از شهاب حسینی باید گفت این اثر به رغم استقبال زیاد از استاندارد های لازم برخوردار نیست. استفاده از اسامی بازیگران به نام و گیشه پسند، نحوه ی پیش فروش و باز شدن سایت و مهم تر از همه ی آن ها حضور شهاب حسینی که این روزها در نقش قباد در سریال شهرزاد که هم اکنون پخش فصل دوم آن در جریان است و… از عوامل مهمی است که تماشاگر را تشنه ی دیدن کرد.
متاسفانه سالن های تیاتر شهر از امکانات کافی برای نمایش برخوردار نیستند و به شدت نیازمند بازسازی و بهسازی است. در حال حاضر کیفیت تماشاخانه ی ایرانشهر به مراتب بهتر است. پرداخت ضعیف و کیفیت صدای سالن از دیگر نقاط ضعف این نمایش به حساب می آید.
بیشتر بخوانید: تحلیلی بر تئاتر زبان تمشک های وحشی کاری از شیوا مسعودی
هنر باید فرزند زمانه ی خود باشد و در جهت اعتلای فرهنگ حرکت کند. حال سوال این است که چرا همزمان با پخش فصل دوم سریال خانگی شهرزاد، «اعتراف» به روی صحنه می رود؟ دقیقاَ مشابه همان اتفاقی که برای فیلم سینمایی «ساعت ۵ عصر» مهران مدیری افتاد که با تیزهوشی، همزمان با پخش و محبوبیت روزافزون برنامه ی تلویزیونی دورهمی اکران شد. چرا باید سلیقه ی تماشاگران را تا این حد پایین آورد و از آن ها به عنوان ابزار استفاده کرد؟ چرا این روزها فعالیت هنری تبدیل به یک تجارت شده است؟
و به راستی این همه تشویق پس از اتمام نمایش برای چیست؟
بیشتر بخوانید: مروری بر تئاتر نامه های عاشقانه از خاورمیانه کاری از کیومرث مرادی
بیشتر بخوانید: نمایشنامه خواب در فنجان خالی اثر نغمه ثمینی ؛ شخصیت‌های دوگانه و جهان‌های موازی
اعتراف – کاری از شهاب حسینی
