هارولد پینتر: مروری بر زندگی نویسنده، بازیگر، کارگردان
هارولد پینتر Harold Pinter نویسنده، نمایش نامه نویس، بازیگر، کارگردان و فعال سیاسی انگلیسی در دهم اکتبر ۱۹۳۰ در هکنی (منطقهی کارگر نشین شرق لندن) و در خانوادهای یهودی به دنیا آمد. او در فضایی سرشار از اظهارات یهودی ستیزی بزرگ شد که اهمیت بسزایی در نمایش نامه نویس شدنش داشت. نه ساله بود که جنگ جهانی دوم آغاز شد و او مجبور به ترک خانه شد. او به همراه بیست و چهار دانش آموز دیگر به یک قلعهی نظامی فرستاده شد.
بیشتر بخوانید: نگاهی به نمایشنامه خیانت اثر هارولد پینتر ؛ اتفاقاتی بغرنج در میان آدمهای معمولی
هارولد پینتر: نویسنده، نمایشنامه نویس، بازیگر، کارگردان و فعال سیاسی انگلیسی
این تجربه باعث آشنایی او با زندگی روستایی شد و گرایش به درون گرایی را در او شکوفا ساخت. این دوری از وطن تاثیر زیادی در همهی آثارش گذاشت. (تنهایی، سرگردانی، جدایی …) در دوازده سالگی به لندن بازگشت و به مدرسهی ادبیات رفت و در آنجا با آثار کافکا، همینگوی و بکت آشنا شد و تحت تاثیر آنان قرار گرفت.
در مدرسه با گروهی از معلمان و دانش آموزان خوش فکر آشنا شد و همین آشنایی باعث شد تئاتر و ضد فاشیسم مهمترین تاثیر را روی او بگذارد.
(فضای سالهای بعد از جنگ لندن سرشار از خشونتهای ضد یهود بود که در واقع نمایشنامههای اولش را شکل داد.) در تئاترهای مدرسه بازی کرد و سرانجام بورسیهای برای تحصیل در آکادمی سلطنتی هنرهای نمایشی گرفت. مدتی به تحصیل به آکادمی پرداخت سپس به دلیل تجربهای ناخوشایند تحصیل را رها کرد.
بیشتر بخوانید: مروری بر آثار میخائیل بولگاکف ؛ احترام و اقتباس به معنای کلاسیک واقعی
در سال ۱۹۴۹ به دلیل سرپیچی از خدمت نظام وظیفه جریمه شد. اشارات زود هنگامی بر عزم مقاومت و مخالفت گراییاش داشت که در جهت گیری کلی و شکل گیری بسیاری از نمایشنامههایش اثر گذاشتهاست.
در سال ۱۹۵۰ اولین اشعارش را منتشر کرد و به خاطر اجراهای شکسپیر مشهور شد. از سال۱۹۵۱ تا ۱۹۵۷ با تورهای تئاتر سنتی سفر و نقشهای تاریخی و عمدتاً شکسپیر را بازی میکرد. در این سالها با نام مستعار دیوید بارون به بازی مشغول بود.
هارولد پینتر Harold Pinter در سال ۱۹۵۷ با نوشتن نمایشنامهی “اتاق” که توسط آکادمی هنرهای نمایشی دانشگاه بریستول چاپ شد، خود را به عنوان نویسنده تثبیت کرد.
نخستین نمایش نامهی بلندش “جشن تولد” بود که نقدهای خصمانه داشت ولی باعث شد نام او به عنوان استاد “کمدی شوم” بر سر زبانها بیفتد. از ابتدای دهه شصت پینتر به عنوان نمایشنامه نویس مشهور شد گرچه هنرپیشگی و کارگردانی تئاتر را هم، هم زمان ادامه میداد. هارولد پینتر نمایندهی تئاتر بریتانیا در نیمه دوم قرن بیستم است.
بیشتر بخوانید: مروری بر زندگی آنا گاوالدا و همذات پنداری زنان با آثار او
او را به عنوان مبتکر سبک نمایش جدیدی به نام “کمدی شوم” میشناسند. نوعی نمایش روانشناسی است که در آن فاصلههای مشخصی را بگومگوی شخصیتها پر میکنند که ممکن است تجسم ترسهای یکدیگر، احساس ناامنی یا تمایلات جنسی پنهان باشند یا نباشند.
این کمدی ژانری است که در آن نویسنده، تسلط و اطاعت پنهان را در پیش پا افتادهترین گفتوگوها نشان میدهد. و نامش پینترسک برای توصیف فضایی خاص به صورت صفت وارد زبان انگلیسی شده است. تئاتر پینترسک در ابتدا روایتی از تئاتر پوچی تلقی میشد اما صحیحتر آن است که به عنوان چیزی منحصربهفرد تلقی شود.
نمایش نامههای پینتر نا همگن اند. پینتر تئاتر را به عوامل بنیادیاش باز گرداند. فضای بسته و گفتوگوی غیرقابل پیشبینی که در آن آدمها اسیر دست یکدیگرند و از هم پاشیده شدن را بهانه میکنند. با حداقل طرح، نمایشنامه از کشمکشی نیرومند و قایمموشکبازی بیان ِ متقابل شکل میگیرد. پینتر آثاری از جیمز جویس، سایمون گری و دیوید مامت را نیز در مقام کارگردان بر صحنه برد.
بیشتر بخوانید: مروری بر زندگی چارلز بوکوفسکی ، ملک الشعرای فرودستان آمریکا
پینتر از سال ۱۹۷۴ در کنار نویسندگی فعالیتهایی در زمینه حقوق بشر داشته است و اغلب عقایدش باعث بحث و جدلهای شده است. در سال ۲۰۰۲ پزشکان تشخیص دادند که پینتر مبتلا به سرطان مری است.
با این حال وی از تلاش نایستاد و سرانجام در سال ۲۰۰۵ برندهی جایزهی نوبل ادبیات شد. و با بردن این جایزه باعث درگیری و بحثهای زیادی شد که تصمیم آکادمی را از جهاتی انتخابی گریزناپذیر از عوامل سیاسی میدانستند.
اگرچه ممکن است عقاید سیاسی پینتر عاملی به شمار آمده باشد، اما این جایزه از نظر هنری بسیار موجه است و دستاوردهای نمایشی و ادبی پینتر، یک سروگردن بالاتر از سایر نویسندگان انگلیسی است. وی همچنین پس از دریافت جایزه اعلام کرد که دیگر نمایش نامه نمینویسد.
هارولد پینتر سرانجام در سال ۲۰۰۸ بر اثر بیماری چشم از جهان فرو بست.