سینمای ایران

فیلم من ساخته‌ی سهیل بیرقی؛ من نه منم،نه من منم

فیلم من
۵+

فیلم من محصول سال ۱۳۹۴ اولین فیلم سینمایی بلند سهیل بیرقی در مقام نویسنده و کارگردان و تهیه کنندگی سعید سعدی و سعید خانی به طور مشترک و با بازی بازیگرانی چون لیلا حاتمی، امیر جدیدی، مانی حقیقی و بهنوش بختیاری و علی استادی و … است. در ادامه با تحلیل و بررسی فیلم من با نت نوشت همراه باشید.

فیلم من کاری از سهیل بیرقی

من نه منم، نه من منم

خلاصه‌ی داستان فیلم از این قرار است که آذر با بازی لیلا حاتمی دختر خلافکاری و کار چاق کنی است که هیچ ترسی برای انجام اعمالش ندارد. او هر روز به دل شهر می‌زند تا فعالیت‌های غیرقانونی‌اش را دنبال کند و بدین شکل در راهی قرار می‌گیرد که جز تباهی و پوچی پایانی ندارد و …

پوستر فیلم من

پوستر فیلم من

در فیلم من بد نیست به بیوگرافی سهیل بیرقی کارگردانی که دغدغه‌ی ساختن فیلم‌های اجتماعی را دارد، نگاه کوتاهی بندازیم. سهیل بیرقی متولد شهرضا و فارغ التحصیل رشته‌ی مهندسی صنایع تولید صنعتی است.

بیرقی تاکنون در ۳۸ پروژه‌ی سینمایی کار کرده است که از آن‌ها می‌توان به سابقه‌ی دستیاری  کارگردان و مدیر برنامه ریزی در فیلم هایی چون اسب حیوان نجیبی است، کیفر، تردید، بی خود و بی جهت، استراحت مطلق، زندگی با چشمان بسته، هر شب تنهایی، من دیه گو مارادونا هستم، یک خانواده‌ی محترم، تراژدی و … اشاره کرد.

این کارگردان تجربه‌ی دستیار اولی و برنامه ریزی برای کارگردان‌هایی مثل عبدالرضا کاهانی، واروژ کریم مسیحی، رسول صدرعاملی، بهرام توکلی و حسن فتحی را در کارنامه‌ی کاری‌اش دارد.

این کارگردان تجربه‌ی دستیار اولی و برنامه ریزی برای کارگردان‌هایی مثل عبدالرضا کاهانی، واروژ کریم مسیحی، رسول صدرعاملی، بهرام توکلی و حسن فتحی را در کارنامه‌ی کاری‌اش دارد.

او همچنین تئاتر چاله را در سال ۹۱ کارگردانی و نویسندگی کرده است. بیرقی فیلم کوتاه تعطیل را هم ساخته است. این کارگردان تجربه‌ی دستیار اولی و برنامه ریزی برای کارگردان‌هایی مثل عبدالرضا کاهانی، واروژ کریم مسیحی، رسول صدرعاملی، بهرام توکلی و حسن فتحی را در کارنامه‌ی کاری‌اش دارد.

بیرقی اولین فیلمش را براساس فیلمنامه‌اى از خودش جلوی دوربین برد و البته از حضور عبدالرضا کاهانی به‌ عنوان مشاور برای ساخت آن بهره مند شد. او چندی پیش فیلم عرق سرد درامی ورزشی بر اساس موضوعی واقعی را با بازی بازیگرانی چون باران کوثری، امیر جدیدی، سحر دولتشاهی و … روی پرده‌ی سینماهای تهران و شهرستان‌ها برد که با واکنش‌های مختلفی از سوی منتقدان مواجه شد.

بررسی فیلم من را این طور آغاز می‌کنیم که آنچه که از ظواهر فیلم پیداست آذر میرزایی خلافکار است اما مخاطب نمی داند انگیزه‌ی او از انجام این کارها چیست به شکلی که شخصیت آذر با ضعف بزرگی مواجه می‌شود. اگر فیلمساز علاوه بر نمایش عملکرد خلاف‌های او به پیشینه‌ی شخصیتی و ابعاد وجودی، خانوادگی و خاستگاه و جایگاه اجتماعی آذر و علل روی آوری او به این کار می‌پرداخت،

بیشتر بخوانید: فیلم عرق سرد کاری از سهیل بیرقی، زنانی که پیش تر از مردان دویده اند!

آذر میرزایی خلافکار است اما مخاطب نمی داند انگیزه‌ی او از انجام این کارها چیست به شکلی که شخصیت آذر با ضعف بزرگی مواجه می‌شود.

آذر میرزایی خلافکار است اما مخاطب نمی داند انگیزه‌ی او از انجام این کارها چیست به شکلی که شخصیت آذر با ضعف بزرگی مواجه می‌شود.

شخصیت آذر برای مخاطب باورپذیرتر می‌شد و قابلیت همذات پنداری با او را بیشتر پیدا می‌کرد. آذر خودش است و رییس ندارد اما از طرف اشخاصی که تا انتها هم هویت شان مشخص نمی­‌شود تحت نظارت است. او رسماً یک دلال است، منتها یک دلال با ویژگی های زنانه است.

فیلم که به پایان می‌رسد کمتر کسی می‌تواند لحظات تاثیرگذاری از داستان را در ذهن خود بسپارد چرا که سوژه‌ها بصورت خام روایت شده اند و به همان شکل هم به پایان می‌رسند. حضور آن‌ها در فیلم تنها به طرح صورت مسئله منجر شده و به شخصیت نزدیک نمی شوند.

مانی حقیقی و امیر جدیدی بازی‌های خوبی از خود به نمایش گذاشته اند اما آن‌ها هم به دلیل عدم پرداخت شخصیت شان، کاری از پیش نبرده اند. با این حال، بهنوش بختیاری توانسته از شکل و شمایل همیشگی‌اش دور شود و تماشاگر را مجاب نماید که او هم توان حضور در آثار جدی را دارد.

مخاطب وجه جدیدی از او را در فیلم در می‌یابد، وجهی که با سریال و فیلم‌های زرد و سطحی فاصله ای بسیار دارد.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم صفر تا سکو؛ انسان با نخستین رنج

فیلم که به پایان می‌رسد کمتر کسی می‌تواند لحظات تاثیرگذاری از داستان را در ذهن خود بسپارد چرا که سوژه‌ها بصورت خام روایت شده اند و به همان شکل هم به پایان می‌رسند.

فیلم که به پایان می‌رسد کمتر کسی می‌تواند لحظات تاثیرگذاری از داستان را در ذهن خود بسپارد چرا که سوژه‌ها بصورت خام روایت شده اند و به همان شکل هم به پایان می‌رسند.

در  فیلم من بد نیست اشاره ای کوتاه به موسیقی متن فیلم به هنرمندی  کارن همایونفر به عنوان نقطه‌ی قوت فیلم داشته باشیم. او با استفاده از نت‌­های کم و تکرار شونده‌ی پیانو با فضای تعلیق و ریتم فیلم همراه می‌شود و به حس و حال شخصیت‌ها و درک آن‌ها برای مخاطب کمک بسیاری می‌کند.

نقد فیلم من را اینگونه به پایان می‌بریم که در این فیلم فیلمساز اطلاعات کمی به مخاطب می‌دهد و با این خساست در بیان داستان، تعلیقی می‌سازد که در پایان انتظار مخاطب را به اندازه‌ی کافی برآورده نمی‌کند و فیلم ماندگاری بر اذهان را از خود به جای نمی گذارد.

بیشتر بخوانید: آشغال های دوست داشتنی ساخته‌ی محسن امیر یوسفی؛ جای خالی سلوک

برای درج دیدگاه کلیک کنید

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پربازدیدترین‌های این هفته در نت‌نوشت

برو بالا