فیلم مارموز ساخته‌ی کمال تبریزی است و طی آن بیننده شاهد روایت طنزی است که از پرمخاطب ترین آثار سینمایی ایران به شمار می رود. در ادامه به بررسی و تحلیل این فیلم سینمایی خواهیم پرداخت، با نت نوشت همراه باشید.
نخست به مختصری از بیوگرافی کارگردان می‌پردازیم. کمال تبریزی فیلمنامه نویس و کارگردان ایرانی است. او متولد ۱۳۳۸ در تهران است. کمال تبریزی فارغ التحصیل رشته‌ی سینما و تلویزیون از دانشگاه هنر است. و در رشته های مختلف تدوین، تهیه و تولید، صحنه و لباس، فیلم برداری و فیلم نامه نویسی و کارگردانی فعالیت کرده است.
کمال تبریزی فعالیت سینمایی خود را با فیلم آوای غیب سعید حاجی میری در سال ۱۳۶۲ آغاز کرده است. آثار کمال تبریزی در مقام کارگردان در اغلب مواقع آثاری مورد توجه و پرفروش بوده اند. از فیلم های سینمایی کمال تبریزی می‌توان به لیلی با من است(۱۳۷۴)، شیدا(۱۳۷۷)، همیشه پای یک زن در میان است(۱۳۸۶) و مارمولک (۱۳۸۲) اشاره کرد. از دیگر آثار او می‌توان به سریال های تلویزیونی پر بیننده ای مانند سرزمین مادری، شهریار و دوران سرکشی اشاره کرد.
بیشتر بخوانید: ما همه با هم هستیم ساخته‌ی کمال تبریزی؛ متلک پرانی سیاسی
فیلم مارموز ساخته‌ی کمال تبریزی
برای آغاز بررسی و نقد فیلم مارموز به خلاصه‌ای از داستان فیلم می‌پردازیم. قدرت صمدی ملقب به قدرت شب پره و قدرت سه ضرب با بازی حامد بهداد سودای نمایندگی مجلس را در سر دارد. و به هر طریقی سعی می‌کند خود را بالا بکشد. قدرت در اثر اتفاقی یک شبه به قهرمان ملی تبدیل می‌شود و در این حین خبرنگار زنی با بازی ویشکا آسایش سعی می‌کند تا بعنوان نماینده‌ی حزب وحدت ملی یا آبی ها وارد مجلس شود. در حالیکه او گرایشات شدید خط قرمزی دارد.
بیشتر بخوانید: نقد فیلم چهارراه استانبول به کارگردانی مصطفی کیایی، پت و مت و پرگویی همیشگی کیایی
نام فیلم مارموز ما را به یاد فیلم مارمولک دیگر اثر این فیلم ساز می‌اندازد. فیلمی که اکران بسیار پر سر و صدایی داشت و یکی از پرفروش ترین فیلم های تاریخ سینمای ایران است. و با وجود اینکه همزمان با اکران نسخه های قاچاق فیلم هم بیرون آمده بود اما در عرض دو هفته به فروش میلیاردی دست یافت.
مارموز هم مانند مارمولک یک فیلم سینمایی کمدی است. مارموز یک کمدی اجتماعی سیاسی است که البته وجه سیاسی در آن پر رنگ تر است. اما بار اساسی طنز فیلم بر روی دیالوگ های سیاسی و شوخی های سیاسی و شعار استوار است. و شوخی ها و شعارها بر گرفته از مسایل این سال های پر از افت و خیز دنیای سیاست ایران هستند و شوخی هایی هستند که بین مردم هم رواج دارد و کمتر طنز موقعیت است.
بر این اساس شاید بتوان گفت این مارموز یک فیلم تاریخ مصرف دار است فیلمنامه داستان پر از گره و افت و خیزی نیست. بیشتر اتفاق های فیلم بر اساس تصادفات شکل می‌گیرد نه بر اساس روابط علت و معلولی. شخصیت ها بیشتر تیپ های آشنای قشرهای مختلف اعتقادی و سیاسی هستند تا کاراکتر.
فیلم به نوعی شاید بتوان گفت وصف حال واقعی این روزهای ماست و آینه ای در برابر جامعه گذاشته است.و وارد لایه های زیرین و تحلیل اجتماعی و سیاسی نمی شود و از این رو قابل تامل و گزنده نیز نیست. البته کمال تبریزی تلاش کرده است که با تمرکز بر شخصیت قدرت صمدی و سیر تغییر او از دانشگاه تا به امروز شکل گیری یک تفکر سیاسی را نشان دهد اما به قدری تصویر سطحی و کلیش ای است که چیزی فراتر از دانسته های مخاطب عام عرضه نمی کند.
یکی از ویژگی های مثبت فیلم مارموز حامد بهداد است. حامد بهداد که در طول این سال ها همواره نقش هایی شلوغ و اغراق شده داشته است در این فیلم به شدت بازی کنترل شده‌ی را ارائه می‌دهد و از حرکات شلوغ بدن و سر و صدای بسیار خبری نیست. این شخصیت قدرت صمدی با بازی حامد بهداد است که کل بار فیلم را به دوش می‌کشد.
مانی حقیقی، ویشکا آسایش، آزاده صمدی، محمد بحرانی، رضا ناجی نیز از دیگر بازیگران فیلم مارموز هستند. مارموز آخرین اثر ساخته شده‌ی کمال تبریزی است که اکنون بر روی پرده‌ی سینماهای کشور است. او هم اکنون مشغول ساخت فیلم سینمایی با نام ما همه با هم هستیم است که مهران مدیری یکی از بازیگران آن است.
