فیلم Detroit اثر کاترین بیگلو Kathryn Bigelow در مقام کارگردان اثری کوبنده، دردناک و مهم است. بیگلو پس از ساخت فیلمهای موفق مهلکه و سی دقیقه پس از نیمه شب و پس از ۵ سال دوباره به مقام کارگردانی بازگشته است. فیلمی درباره دوران معاصر سیاه آمریکا. سالهای سقوط انسانیت به طویله ما قبل گونه. فیلمی درباره سالهای میانی قرن بیستم و در سال ۱۹۶۷. در ادامه با معرفی و نقد فیلم Detroit با نت نوشت همراه باشید.
فیلم Detroit اثری از کاترین بیگلو
داستان فیلم Detroit درباره نژاد پرستی مدرنی است که از اوایل جنگ جهانی اول و با مهاجرت عظیمی از آفریقایی تبارها به آمریکا شروع شد و این پروسه تا اوایل دهه نود ادامه داشت که رگهها و ریشههای نفرتش هنوز در جامعه آمریکا هویداست.
دوران پرتنشی که جامعه آفریقایی آمریکایی تبارهای آمریکا را به خصوص در شهرهایی مانند دیترویت منزوی کرد و با اعمال فشارهایی سنگین بر آنان یکی از بزرگترین هرج و مرجهای تاریخ معاصر آمریکا را رقم زد.
بیشتر بخوانید: معرفی فیلم Source Code کد منبع ساختهی دونکان جونز
پروسهای که دامان بخشی از پلیس آمریکا را چنان ننگین کرد که نیرویی که مظهر امنیت و آرامش مردمانش باید باشد را به چنان هیولایی بدل کرد که ابزاری برای عقده گشاییهای نژادی باشد.
“در زمان نفرت، عشق مهم تر از همیشه میشه”
فیلم Detroit از کاترین بیگلو شاید پخته ترین اثر وی و یکی از خوش ساخت ترین آنها باشد که حقیقتا با بد سلیقگی به کل در فصل جوایز نادیده گرفته شد. فیلمی که شخصیت اصلیش نه مردمان سیاه و یا سفید، بلکه نفرت پسا ساختاری است که از درون نگاتیو بر مخاطب سرازیر میشود.
نفرتی که سراسر فیلم دیترویت مخاطب را با این سوال مواجه میکند که چه چیزی حق کشتن و له کردن غرور دیگری را به بخشی از آدمها میدهد.
بیشتر بخوانید: تحلیل فیلم Before Sunset کاری از ریچارد استوارت لینکلیتر، زمانی برای دیدار دوباره
فیلم Detroit روایتش را با یک شروع آرام و ملتهب آغاز میکند. داستانهای فرعی و کوتاهی روایت میشوند و همه را در صحنه اصلی فیلم و کشتار داخل هتل به هم میرساند. اوجی شکوهمند و طولانی که بار اصلی فیلم را همین سکانسها به دوش میکشند.
گروهی جوان که در هتلی مظنون به شلیک به طرف پلیس، مورد همه، قتل و ضرب و شتم نژادپرستانه قرار میگیرند. سکانس هایی که اگرچه ما را با شخصیتها دچار همزاد پنداری عمیقی نمیکند، ولی سر شار از تنش و استرس است و کارگردان به خوبی توانسته این حس را به بیننده منتقل کند.
بیشتر بخوانید: فیلم Jumanji: Welcome to the Jungle جومانجی: به جنگل خوش آمدید ۲۰۱۷
بیگلو با کارگردانی و هدایت فیلمبرداری فیلم توانسته اثری خلق کند، که از دیگر اثرهای ساخته شده در سال ۲۰۱۷ میلادی و نسبت به اکثر فیلمهای ساخته شده در هالیوود در مرحلهای بالاتر قرار میگیرد.
رد پایی که به وضوح بیگلو از خود به جای میگذارد به خصوص در هدایت تیم بازیگران فیلم به خوبی قابل مشاهده است. بازی هایِ باور پذیر و یک دستی که تیم بازیگری از خود به نمایش میگذارد برگ برنده فیلم و عنصر اصلی تعلیقی است که در لحظات حساس به بیننده منتقل میشود.
بیشتر بخوانید: فیلم Final Portrait پرتره آخر اثری از استنلی توچی
فیلم Detroit در نقد جامعه مدرن آمریکا از فیلتر هالیوود است. حقیقتی که اگرچه سعی در تقبیح آن دارد اما مطلقا تمام تقصیرها را به گردن طیف نژاد پرست پلیس نمیاندازد و به نوعی سعی در بیان واقعیت به شکلی تلطیف شده دارد.
Detroit فیلمی است پرتنش که در تمام طول بیش از دو ساعته خود لحظاتی از خشونت توامان با نفرتِ از بودن را به نمایش میگذارد. وجه کثیفِ گونهای را به نمایش میکشد که توهم خود برتر بینیاش محدود به زمان و جغرافیای خاصی نمیگردد و صرفا تکرار مرثیهای نخ نما شده بر مزار گوساله هایی خود پرست است.
احمقانی که وجودشان در سرتاسر دنیای به این کوچکی، ذهن مریضشان حتی سهمی کمتر از قاعده هرم ارزششان است.
بیشتر بخوانید: فیلم Stranger than Fiction ، اگر زندگیمان یک داستان باشد…
فیلم Detroit بر خلاف قاعده کلاسیک، فیلمی داستان گون نیست و داستان تعریف نمیکند. اما سخنش را در قالب فرمیاش اگرچه الکن اما بیان میکند.
شاید بزرگترین نقطه ضعف فیلم یک سوم انتهاییاش و پایان بندیاش باشد که در گیر محافظه کاری میشود و به نظر حرفی که میزند را عمیقا باور ندارد. نتیجه گیری که با ریتمی که نمایش میدهد سنخیت چندانی ندارد.
